Στην πολιτική πλέον έχει διεισδύσει η κουλτούρα του καφέ των… κουμέρων και των γειτονισσών ή των κουμπάρων και των χωρκανών στον καφενέ, όπου μαζεύονται τα πρωινά σε σπίτια ή το δειλινό στον καφενέ.
Θάβουν τους υπόλοιπους της γειτονιάς, του χωρκού και της οικογένειας, αυτολιβανίζονται για τις ικανότητές τους και τη μεγαλοψυχία τους και διαγωνίζονται για το ποιος ή ποια δέχεται τη μεγαλύτερη πολεμική από τη ζηλόφθονη στάση των υπολοίπων συγγενών και συγχωριανών. Έτσι κατάντησαν ορισμένοι και ορισμένες την πολιτική ζωή του τόπου. Επειδή, προφανώς, δεν έχουν απολύτως τίποτα να επιδείξουν πολιτικά, αναλώνονται στην πολιτική του καφέ και στηναναζήτηση αφορμών για λόγους αυτοθυματοποίησής τους, μπας και συνεχίσουν να επιβιώνουν πολιτικά…
Φ.Δ.
