Η πολεμική σύρραξη μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, καθώς και οι ευρύτερες γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή, οριοθετούν πλέον ευκρινέστερα την ιδεολογικοπολιτική κατεύθυνση του καθενός σε ο,τι αφορά το κεφάλαιο, της κυπριακής εξωτερικής πολιτικής. Πέραν ενδεχόμενων προεκλογικών σκοπιμοτήτων που υποκρύπτονται στην αντιπαράθεση μεταξύ ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, διαμορφώνεται μια καθαρή γραμμή διαχωρισμού στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό ως προς τη στάση κάθε πολιτικής δύναμης απέναντι στις εξελίξεις στο μέτωπο Ισραήλ – Ιράν. Ένα μέτωπο το οποίο είχε ήδη διαμορφωθεί αρχικά με τη σύγκρουση Ισραήλ – Χαμάς και πλέον διευρύνεται με την εμπλοκή του Ιράν.
«Άλλο οι προσπάθειες για αποκλιμάκωση και άλλο οι εμμονές του ΑΚΕΛ. Οι εμμονές του ΑΚΕΛ να σύρουν την πατρίδα μας μακριά από τις φυσικές της συμμαχίες και τον ευρωπαϊκό και δυτικό της προσανατολισμό δεν θα γίνουν ποτέ ανεκτές από τον Δημοκρατικό Συναγερμό», δήλωσε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΣΥ, Ονούφριος Κουλλάς, υποστηρίζοντας ότι το ΑΚΕΛ, είτε ηθελημένα είτε άθελα, επιχειρεί να φέρει την Κύπρο στο πλευρό του «θεοκρατικού, ακραίου και ισλαμοφασιστικού καθεστώτος του Ιράν – ενός καθεστώτος που δημιουργεί και εξοπλίζει τρομοκρατικές οργανώσεις όπως η Χαμάς, η Χεζμπολάχ και οι αντάρτες Χούθι». Όπως πρόσθεσε, «ένα τέτοιο καθεστώς δεν μπορεί και δεν πρέπει πάση θυσία να αποκτήσει πυρηνικά όπλα».
Προχώρησε μάλιστα ακόμη παραπέρα, υποστηρίζοντας ότι ο ΔΗΣΥ δεν θα επιτρέψει στο ΑΚΕΛ να «σύρει» τη χώρα στο ίδιο στρατόπεδο με τέτοιες οργανώσεις και καθεστώτα. «Τα οποία, επιπλέον, υποστηρίζονται από την Τουρκία και τον Ερντογάν», υπογράμμισε, προειδοποιώντας το ΑΚΕΛ ότι ο Δημοκρατικός Συναγερμός «θα αποτελέσει ανάχωμα σε αυτή τη λυσσαλέα του προσπάθεια».
Η ρητορική αυτή, με μικρές παραλλαγές στους τόνους, επανέρχεται συχνά από πλευράς Πινδάρου σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας. Χαρακτηριστική ήταν η χθεσινή έντονη αντιπαράθεση του Ονούφριου Κουλλά με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΑΚΕΛ, Γιώργο Λουκαΐδη, σε τηλεοπτική εκπομπή.
Το ΑΚΕΛ, από την πλευρά του, διατηρεί σταθερή θέση ως προς τη σύγκρουση στην περιοχή, επιμένοντας τόσο στην καταδίκη της στρατιωτικής δράσης του Ισραήλ, όσο και στην ανάδειξη των ανθρωπιστικών συνεπειών της, ιδιαίτερα στη Γάζα. Το κόμμα συμμετείχε σε κινητοποιήσεις και εκδηλώσεις καταδίκης της ισραηλινής πολιτικής, εκφράζοντας έντονη αντίθεση και προς την επίσημη κυβερνητική γραμμή.
«Οι οριακές στιγμές που διέρχεται η Μέση Ανατολή και η Ανατολική Μεσόγειος δεν προσφέρονται ούτε για τις επικοινωνιακές ματαιοδοξίες της κυβέρνησης, ούτε για τα φιλοϊσραηλινά παραληρήματα της Πινδάρου», ανέφερε η ανακοίνωση του ΑΚΕΛ. «Είναι επιτακτικό για όλους να δουν τη μεγάλη εικόνα και τις τεράστιες απειλές που διαμορφώνονται για τη γειτονιά μας, περιλαμβανομένης της πατρίδας μας», σημειωνόταν.
Το κόμμα τόνιζε ακόμη ότι «το συμφέρον της πατρίδας και του λαού μας απαιτεί συνέπεια και εμμονή στην υπεράσπιση του διεθνούς δικαίου και της ειρήνης», υπογραμμίζοντας ότι «η υπεράσπιση της ειρήνης και της ανάγκης σεβασμού του διεθνούς δικαίου από όλους δεν είναι μόνο ηθική και νομική επιταγή, αλλά όρος και προϋπόθεση για την ασφάλεια και το μέλλον των κρατών και των λαών της περιοχής».
Αίσθηση προκάλεσε και η παρέμβαση του βουλευτή του ΔΗΚΟ, Χρύση Παντελίδη, σε τηλεοπτική εκπομπή, όπου τόνισε την ανάγκη διατήρησης ισχυρών σχέσεων με το Ισραήλ. Όπως ανέφερε, η Κύπρος έχει απόλυτη ανάγκη τη συνεργασία με το Ισραήλ όχι εξαιτίας του πολέμου, αλλά λόγω της ανάγκης εξοπλισμού, κοινών στρατιωτικών ασκήσεων και ενίσχυσης της αμυντικής θωράκισης της χώρας. Όπως σημείωσε, «στο δίλημμα Ισραήλ-Ιράν ή Ισραήλ-Χαμάς, Χεζμπολάχ ή Χούθι, η ζυγαριά γέρνει προς το Ισραήλ».
Η αντιπαράθεση για την εξωτερική πολιτική, όπως αυτή αναδείχθηκε μέσα από τις τελευταίες δηλώσεις και θέσεις, οριοθετεί τους βαθύτατους ιδεολογικούς διαχωρισμούς που διατρέχουν το κομματικό σύστημα. Η ένταση μεταξύ ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, με φόντο τις συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή, δεν περιορίζεται σε ρητορικό επίπεδο, αλλά αποτυπώνει δύο διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς τις διεθνείς συμμαχίες, τις περιφερειακές ισορροπίες και την ερμηνεία του εθνικού συμφέροντος, η οποία δεν περιορίζεται όμως μόνο στους δύο συγκεκριμένους κομματικούς χώρους. Αποτυπώνει δύο διαφορετικές σχολές σκέψεις και αυτή η διαπίστωση ενδεχομένως να αποτελέσει για πολλούς, κριτήριο επιλογής ψήφου…
