Μία βδομάδα πριν από τον γάμο της με τον ηθοποιό Στέφανο Μιχαήλ, η χορεύτρια και χορογράφος Νάταλι Κάτερ μιλά για την επιλογή να μετακομίσει μακριά απ’ την πόλη, για το δώρο της μητρότητας και για τη σημασία του να παραμένεις ο εαυτός σου στον μεταβλητό κόσμο των social media.
Από την Τάνια Νεοκλέους
Φωτογραφίες: Δημήτρης Δημητρίου
Styling: Shona Muir
Μακιγιάζ: Ραφαέλλα Νικολάου (Ilona makeup team by Inglot)
Μαλλιά: Γιάννης Παφίτης (Urban Style Hair Salon)
Ευχαριστίες στο Map Hotel για τη φιλοξενία.
Μια βδομάδα πριν από τον γάμο σου, ποιο συναίσθημα επικρατεί μέσα σου αυτές τις μέρες; Έχεις άγχος ή μόνο ανυπομονησία;
Νομίζω είναι αρκετά «περίεργα» τα συναισθήματά μου. Από τη μία είναι αυτός ο τεράστιος ενθουσιασμός, η χαρά και η ανυπομονησία για τη μέρα του γάμου και από την άλλη, επειδή είμαι και ένας αρκετά αγχώδης τύπος, είμαι συνέχεια με μια ανησυχία για τα πράγματα που μπορεί να σκεφτώ ή να θυμηθώ τελευταία στιγμή. Αυτό που σίγουρα θέλω, είναι η μέρα του γάμου μας, να είναι όσο πιο αληθινή και όμορφη γίνεται.
Θα ήθελες να μας αποκαλύψεις κάποιες λεπτομέρειες που θα έχει εκείνη η μέρα;
Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι θα είναι ένας αρκετά ρομαντικός γάμος, με ρουστίκ αισθητική και κόνσεπτ εμπνευσμένο από το δάσος και τη φύση. Παραδοσιακός σίγουρα, μιας και θα γίνει στο χωριό και φυσικά θα είναι ένας γάμος που και λόγω της δουλειάς μου θα έχει πολύ χορό και αρκετά shows.
Με τον Στέφανο Μιχαήλ, είστε μαζί εδώ και έξι χρόνια. Αν γυρίσουμε πίσω, τι ήταν αυτό που σε κέρδισε στην αρχή της γνωριμίας σας;
Η αλήθεια του. Ότι δεν επέτρεψε ποτέ στον εαυτό του να φορέσει οποιαδήποτε «μάσκα», για να με εντυπωσιάσει, όπως κάνουν πολλοί όταν είναι στην αρχή μιας σχέσης. Έχει μια αυθεντικότητα ο Στέφανος, που με έκανε από πολύ νωρίς να νιώθω καλά να είμαι κοντά του. Να νιώθω ασφάλεια, ηρεμία.
Σε ποια φάση της ζωής σας ήσασταν ο καθένας όταν γνωριστήκατε;
Ήμασταν και οι δύο στην ίδια ακριβώς φάση, ότι δεν ψάχναμε συνειδητά για μια σχέση. Ερωτευτήκαμε, όχι κεραυνοβόλα αλλά με έναν πιο βαθύ και ουσιαστικό τρόπο, γι’ αυτό και η σχέση μας κύλησε από την αρχή ήρεμα, αβίαστα και χωρίς όλα εκείνα τα «πρέπει» ή τις πιέσεις. Και αυτό είναι το όμορφο.
Ήξερες από νωρίς ότι ο Στέφανος είναι ο άνθρωπος με τον οποίο θα ήθελες να περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου;
Ναι, γιατί κατάλαβα από την αρχή της γνωριμίας μας ότι ο Στέφανος ήταν πολύ διαφορετικός από τους υπόλοιπους. Δεν έκανε όλα εκείνα τα κόλπα, να παίζει με το μυαλό σου, να σου στέλνει μήνυμα τη μία μέρα και την επόμενη να εξαφανίζεται, να σου κάνει αυτό που λέμε «ghosting». Το αντίθετο. Ο Στέφανος ήταν όλα όσα ήθελα να έχει ένας σύντροφος και που πίστευα ότι δεν θα τα έβρισκα ποτέ. Γι’ αυτό και είπα από πολύ νωρίς «Εδώ είμαι».
Με τον καιρό παρατηρείς να έχετε αποκτήσει ο ένας τις συνήθειες του άλλου; Σε βλέπεις στον Στέφανο;
Ναι, και μπορώ να σου πω ότι είναι κάτι που δεν το περίμενα. Ξέρεις, όταν είσαι αρκετό καιρό με κάποιον, θέλεις δεν θέλεις επηρεάζεσαι από τον τρόπο σκέψης και τις συνήθειές του. Κάτι που είχαμε από την αρχή ίδιο, είναι το χιούμορ μας που το θεωρώ σημαντικό στοιχείο σε μία σχέση.
Ποιος υποχωρεί πρώτος, όταν υπάρχει μία ένταση μεταξύ σας;
Εξαρτάται από την περίπτωση, συνήθως, όμως, ο Στέφανος είναι εκείνος που υποχωρεί πρώτος. Αυτό που χαίρομαι στη σχέση μας, είναι το γεγονός πως οτιδήποτε και να συμβεί, θα λυθεί με συζήτηση. Και τρεις ώρες να μας πάρει να το συζητάμε, θα το λύσουμε. Δεν αφήνουμε ποτέ κάτι που μας απασχολεί να συνεχίζεται.
Τι πιστεύεις ότι θα αλλάξει στη σχέση σας με τον γάμο;
Σίγουρα δεν είναι ότι ξυπνάς την επόμενη μέρα και λες, «Τώρα έγινα τέλειος σύντροφος» ή τώρα σταματούν να υπάρχουν οι παρεξηγήσεις. Σε όλα τα ζευγάρια υπάρχουν αυτά, επομένως ούτε αλλάζει το ποιος είσαι ούτε η αγάπη του ενός για τον άλλο. Αυτό που πιστεύω ότι αλλάζει με τον γάμο είναι εκείνη η επισημοποίηση, η δέσμευση και η ευθύνη που έρχεται πως ό,τι και να γίνει, θα είσαι μαζί με τον άλλο να το αντιμετωπίσετε και να κρατήσετε τη σχέση σας ζωντανή.
Είσαι ήδη μαμά. Πόσο εύκολο ήταν για την κόρη σου να δεχτεί τον Στέφανο στη ζωή σας;
Η Αριάνα γνώρισε τον Στέφανο όχι από την αρχή της σχέσης μας, αλλά σχεδόν έναν χρόνο μετά που ήμασταν μαζί, γιατί ήθελα και εγώ να είμαι «σίγουρη». Δεν θα σου πω ότι η μετάβαση ήταν μια εύκολη διαδικασία, αλλά ήταν μια πρόκληση και για τους δυο μας, που χρειαζόταν τον χρόνο της, χωρίς βιασύνη και χωρίς πιέσεις. Σιγά σιγά, μέρα με τη μέρα και με καθημερινές πράξεις, ήρθαν τα πράγματα όπως έπρεπε.
Υπάρχουν σήμερα στιγμές των δυο τους που σε συγκινούν;
Πάρα πολλές. Νομίζω, μάλιστα, ότι η παρουσία του Στέφανου στη ζωή της Αριάνας είναι πλέον πολύ σημαντική, όπως και για τον Στέφανο η παρουσία της Αριάνας. Μια χαρακτηριστική στιγμή τους που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι όταν ο Στέφανος της έμαθε να ψαρεύει. Η εικόνα να τους βλέπω να ψαρεύουν μαζί ήταν μια από τις πιο συγκινητικές και γλυκές στιγμές που δεν θα φύγει ποτέ από το μυαλό μου.
Οι τρεις σας, ζείτε τα τελευταία χρόνια στην Καλαβασό, ένα χωριό μέσα στη φύση και αρκετά έξω από την πόλη. Πώς ήταν για σένα και την Αριάνα αυτή η αλλαγή στην καθημερινότητά σας;
Ήταν κάτι που μοιραία θα γινόταν, μιας και ο Στέφανος ως ένας άνθρωπος που αγαπά το χωριό του μου ξεκαθάρισε ότι «Εγώ από την Καλαβασό δεν φεύγω». Μπορώ να σου πω ότι δεν με χάλασε καθόλου αυτή η αλλαγή από την πόλη στο χωριό, η μόνη «δυσκολία» ήταν μέχρι να προσαρμόσω την καθημερινότητά μου και του παιδιού στα νέα δεδομένα, με τις ασχολίες μας, το σχολείο της Αριάνας κτλ. Αυτά ήταν τα δύσκολα, που ξεπεράστηκαν με τον καιρό.
Ποια είναι τα δώρα που σας έχει δώσει η μετακόμιση στο χωριό σε εσάς ως ζευγάρι αλλά και στην Αριάνα;
Το πρώτο και μεγαλύτερο δώρο που νιώθω ότι έχει δοθεί στην Αριάνα με τη μετακόμισή μας στην Καλαβασό, είναι η ελευθερία της: Να ανοίγει την πόρτα του σπιτιού της, να βολτάρει με το σκούτερ της στην πλατεία και να ξέρω ότι είναι ασφαλής. Που απολαμβάνει την εμπειρία της ζωής στο χωριό με όλες αυτές τις εικόνες τις αυθεντικές και μακριά από τις οθόνες και τα κινητά. Το άλλο δώρο που μας έδωσε αυτή η μετακόμιση, είναι ότι δέσαμε όλοι μας σαν μια οικογένεια. Είναι διαφορετικός ο κόσμος στην Καλαβασό. Βλέπεις ότι όταν υπάρχει κάτι, θα βοηθήσει ο ένας τον άλλο, είναι διαφορετικό το κλίμα. Στο χωριό, μαθαίνεις να επικοινωνείς με τον άλλο αληθινά και νομίζω αυτός ο τρόπος ζωής, χτίζει και πιο ευτυχισμένους ανθρώπους.
Πώς είναι, λοιπόν, μια τυπική σας μέρα στο χωριό;
Όταν δεν δουλεύουμε, είτε θα περάσουμε τη μέρα μας στο σπίτι μαγειρεύοντας είτε θα πάμε μια βόλτα στο περιβόλι μας ή στον καφενέ του χωριού, να πιούμε τον καφέ μας και να παίξουμε τάβλι. Αυτά τα πράγματα, του χωριού.
Σε σένα τώρα. Ο περισσότερος κόσμος σε γνωρίζει ως χορεύτρια. Τι σημαίνει για σένα ο χορός σε αυτή τη φάση της ζωής σου;
Ο χορός ήταν και είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Σήμερα, λόγω των υποχρεώσεών μου, δεν είμαι τόσο ενεργή στο κομμάτι του performance, όμως εξακολουθώ να ασχολούμαι ως δασκάλα και ως χορογράφος. Μου λείπει η σκηνή και όταν βρίσκω τον χρόνο, το κάνω για μένα, γιατί νιώθω ότι είναι ένα κομμάτι του παλιού μου αυτού που έχω την ανάγκη να το κρατώ ζωντανό.
Κοιτάζοντας πίσω στο ξεκίνημά σου, τι πυροδότησε την επιθυμία σου να ασχοληθείς με τον χορό;
Ο χορός και η μουσική ήταν από τις πιο χαρακτηριστικές αναμνήσεις που έχω από το σπίτι που μεγάλωνα. Ο μπαμπάς μου είναι από τη Συρία και όπως μπορείς να φανταστείς στο σπίτι μας έπαιζαν συνέχεια αραμπιέδες και άλλα «ξεσηκωτικά» κομμάτια. Θυμάμαι που όποτε άκουγα μουσική, σηκωνόμουνα για να χορέψω, ενώ σε αρκετές φωτογραφίες που έχω από τα παιδικά μου χρόνια είμαι εγώ, ντυμένη με στολή, να χορεύω belly dance. Επομένως, ήταν λες και επέλεξε ο χορός εμένα παρά εγώ εκείνον. Στα 11 μου χρόνια μπήκα σε σχολή χορού, γιατί προηγουμένως ήμουν αθλήτρια ενόργανης γυμναστικής, ενώ από την ηλικία των 15 και μετά, όταν τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πιο «σοβαρά» με τον χορό, ήμουν πλέον σίγουρη ότι αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου και τίποτα άλλο.
Και έτσι βρέθηκες να σπουδάζεις στην Αθήνα και μετά στην Αμερική…
Εντάξει, ως ένα παιδί που μεγάλωνα στα 90s είχα, όπως και οι περισσότεροι εκείνης της γενιάς, μια ξενομανία και ένα κόλλημα με την Αμερική. Έλεγα, «Όταν μεγαλώσω, θα πάω στην Αμερική». Επομένως, ενώ ήμουν στην Αθήνα, η οποία για μένα είναι το δεύτερό μου σπίτι, έκανα ακρόαση για το Broadway, όπου παρακολούθησα musical theatre. Νιώθω ευγνώμων που κατάφερα να ζήσω όλη εκείνη τη μαγεία του χορού σε ένα κορυφαίο στο είδος του περιβάλλον για χορευτές.
Μια Κύπρια στη Νέα Υόρκη. Τι σου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση από την πόλη;
Τα πάντα. Θυμάμαι ακόμη τη Second Avenue, όπου έμενα και τη διαδρομή που έκανα με τα πόδια μέχρι να πάω στη σχολή. Ήταν όλα τεράστια, πελώρια. Θυμάμαι όταν ανέβηκα στο Empire State Building και είδα τη Νέα Υόρκη να απλώνεται μπροστά μου. Ανατρίχιασα, έκλαιγα από τη συγκίνηση. Ήμουν επιτέλους στην Αμερική, ζούσα το όνειρό μου. Μέχρι σήμερα λέω ότι θέλω να πάω και να ξαναζήσω, έστω για μια βδομάδα την εμπειρία της Νέας Υόρκης. Είναι κάτι που σε ακολουθεί για πάντα.
Αν μπορούσες να γυρίσεις πίσω τον χρόνο, θα έκανες διαφορετικά κάποια πράγματα;
Σίγουρα θα άλλαζα κάποιες αντιδράσεις μου και ίσως κάποιους δρόμους που πήρα αλλά από την άλλη ό,τι έγινε, νομίζω ότι είναι αυτό που με έκανε τον άνθρωπο που είμαι σήμερα. Οπότε, δεν θα άλλαζα κάτι ουσιαστικό, αλλά σίγουρα μπορεί να ήθελα να ήμουν πιο ήρεμη σε κάποιες καταστάσεις που είχα ξεφύγει.
Ως παρουσία είσαι πολύ εντυπωσιακή. Πέρα από αυτό, ποια είσαι ως προσωπικότητα;
Για μένα η εξωτερική εμφάνιση είναι απλά ένα περιτύλιγμα, το οποίο πολλές φορές προκαλεί και παρεξηγήσεις για την εικόνα που μπορεί να έχει ο κόσμος για σένα. Έτυχε πολλές φορές να μου πουν άνθρωποι που δεν με γνωρίζουν ότι δίνω την εντύπωση της σνομπ ή ότι είμαι ψωνισμένη. Εμένα, βέβαια, δεν με αγγίζουν ιδιαίτερα όλα αυτά, γιατί οι άνθρωποι που με περιβάλλουν, ξέρουν ότι είμαι ένας άνθρωπος που μου αρέσει να τσαλακώνομαι, που λατρεύω το χιούμορ και που αυτό που έχω να σου πω, θα σου το πω χωρίς να χρησιμοποιώ διπλωματία. Για μένα το σημαντικό, είναι να με ξέρουν οι άνθρωποι που επιλέγω να έχω στη ζωή μου.
Πέρα από τον δικό σου κύκλο, όμως, υπάρχει και ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που «ακολουθούν» όσα κάνεις στο Instagram. 95 χιλιάδες, συγκεκριμένα. Πώς διαχειρίζεσαι αυτόν τον ρόλο;
Το Instagram είναι μια πλατφόρμα που χρησιμοποιώ εδώ και πολλά χρόνια, γιατί μου αρέσει να βγάζω πράγματα προς τα έξω, βοηθώντας και εμπνέοντας με αυτό τον τρόπο το κοινό που με ακολουθεί. Μέσα από τις αναρτήσεις μου, δείχνω την αλήθεια μου. Δεν θα πουλήσω ποτέ κάτι ψεύτικο προς τα έξω, ενώ σε μεγάλο βαθμό βάζω όρια σε αυτά που επιλέγω να δημοσιοποιώ, ώστε να προστατεύω την ιδιωτικότητα και την προσωπική μου ζωή.
Νιώθεις ποτέ την πίεση να δείχνεις «τέλεια»;
Πάρα πολλές φορές και θα ήταν ψέμα να σου έλεγα ότι δεν τη νιώθω. Αλλά ξέρεις, θεωρώ ότι αυτό το «τέλειο» είναι μια ψευδαίσθηση. Υπάρχει, άνθρωπος που να είναι όντως τέλειος; Αυτό που χρειάζεται είναι να είσαι απλά αληθινή σε αυτό που είσαι και να νιώθεις εσύ καλά με τον εαυτό σου.
Στο σώμα σου έχεις αρκετά τατουάζ. Τι σε οδήγησε σε αυτό τον τρόπο έκφρασης;
Ήμουν μικρή, γύρω στα 16, όταν έκανα το πρώτο, που είναι αυτό που έχω στην κοιλιά μου. Ήταν μια τάση μια μόδα τότε, που ακολούθησα και εγώ όπως πολλοί της ηλικίας μου, χωρίς να το πολυσκεφτώ. Ήταν η τρέλα της εφηβείας.
Σημαίνουν πράγματα τα τατουάζ σου, ανάλογα με τη στιγμή που έγιναν;
Το πρώτο τατουάζ που έκανα, που έχει λίγη περισσότερη σημασία για μένα σήμερα, μου θυμίζει εκείνη την τρέλα που είχα. Την τρέλα της νιότης, που λέμε. Της απερισκεψίας. Έτσι τα έχω στο μυαλό μου. Τα βλέπω και μου θυμίζουν έναν παλιό εαυτό μου που πέρασε και γελώ.
Τι θα έλεγες στη νεαρή Νάταλι που ξεκινά τώρα τη ζωή της;
Να έχει υπομονή, όλα θα γίνουν όπως πρέπει να γίνουν και πως ό,τι περνά αυτή τη στιγμή είναι για να την κάνει πιο δυνατή.
Στα 27 έγινες μαμά. Τι άνθρωπο σε έκανε η μητρότητα;
Έναν άνθρωπο που έμαθε μέσα από το παιδί του τι είναι η αληθινή αγάπη και πόσο δυνατή μπορεί να είναι. Έμαθα πώς είναι να αγαπάς και να σε αγαπούν χωρίς όρια και χωρίς προυποθέσεις και αυτό από μόνο του είναι σπουδαίο.
Τι μαμά νιώθεις ότι είσαι για την Αριάνα;
Όπως συχνά μου λέει και εκείνη, «Μαμά, είσαι η ηρωίδα μου». Για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερη επιβράβευση για το γεγονός ότι κατάφερα να τη μεγαλώσω μόνη μου. Κάθε φορά που μου το λέει συγκινούμαι, δεν θέλω τίποτα άλλο.
Με τον Στέφανο έχετε συζητήσει το ενδεχόμενο να κάνετε ένα παιδί μαζί;
Το συζητήσαμε και αν είναι θέλημα Θεού να έρθει, θα έρθει.
Πού βλέπεις τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια από σήμερα;
Θα ήθελα να είμαι καλά στην υγεία μου, να είμαι ήρεμη και ισορροπημένη. Να εξελιχθώ προσωπικά, επαγγεματικά να εξακολουθώ να χορογραφώ και να δημιουργώ και με μια πιο μεγάλη οικογένεια. Να είμαστε καλά.
