Μιχάλης Κλεοβούλου Αυτοσυνειδησίες. Εκδόσεις Εν Τύποις 2025
Ποιος είναι ο Μιχάλης Κλεοβούλου; Ένας Δον Κιχώτης ρομαντικών περιπετειών και ένας ιδαλγός ταξιδιών και ακατάπαυστων μετακινήσεων από τη μια άκρη του πλανήτη έως την άλλη; Ή μήπως ένας σύγχρονος Ελληνοπρεπής Οδυσσέας, που πέραν από την υπέρ πατρίδος αγωνιστική του δράση, πολέμησε με τα δικά του τίμια όπλα και το ευρηματικό επιχειρηματικό του δαιμόνιο, για να κατακτήσει το όνειρο αυτοδημιούργητων στόχων και αξιοθαύμαστων δημιουργικών επιτευγμάτων; Πολλαπλή η απάντηση στην οιονεί μυθιστορηματική του αυτοβιογραφία.
Στο διάστημα των δεκαετιών 1940 και 1950 αναφέρονται οι πρώτες σελίδες του βιβλίου, όπου παρουσιάζονται οι οικογενειακές καταβολές του συγγραφέως από τη Λευκωσία και την Αμμόχωστο. Ένας ολόκληρος κόσμος της πολύτεκνης ώς επί το πλείστον μικροαστικής βιοπάλης και της φτωχικής αγροτιάς, πλην των ελαχίστων πλουσίων της εποχής, διακλαδίζεται με πληθώρα ονομάτων γύρω από τα γενεαλογικά δέντρα, τα συγγενικά και φιλικά περιβάλλοντα των γονέων του. Εγχάρακτη η ανατομική αποτύπωση της φυσιογνωμίας, του ήθους, των συνηθειών και των επαγγελματικών τους ενασχολήσεων. Επί πλέον, εικονογραφούνται με ζωηρές πινελιές δρόμοι, πάροδοι και παλιές γειτονιές, χωρίς να παραλείπονται οι αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες της εξωτερικής όψης και της εσωτερικής ιδίως διαρρύθμισης των σπιτιών της διαμονής τους. Ενδεικτική της φωτογραφικής μνήμης η αναφορά στον παππού από την πλευρά της μητέρας του, ο οποίος γύριζε με δυο καλάθια τη Λευκωσία, μάζευε μπουκαλάκια, τα καθάριζε με μακριές βούρτσες και πετραδάκια, τα στέγνωνε και τα πουλούσε στα φαρμακεία. Μήπως αυτό ήταν ένα πρωτογενές γονίδιο, που κληρονόμησε ο εγγονός στην ανάπτυξη των εμπορικών του επιδόσεων;
Από τις αναμνήσεις των παιδικών χρόνων δεν διαφεύγουν τα δρώμενα, μετά την εγκατάστασή τους στην Αμμόχωστο, λόγω της εργασίας του πατέρα του στον τότε σιδηρόδρομο. Συνειρμοί του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου το χαράκωμα κοντά στο πρώτο τους σπίτι σε μια πάροδο της οδού Δημοκρατίας, τότε Εδουάρδου, οι επισκέψεις του πλοίου «Φουατιέ» στο λιμάνι, η αποβίβαση Ινδών στρατιωτών «Κούρκας» και η παρέλασή τους μέχρι τον Άγιο Μέμνονα του στρατώνα τους. Θυμάται ακόμη το κτίσιμο του ιδιόκτητου σπιτιού τους στους περιβολότοπους της οδού Δερύνειας, τους γείτονες, τους περίοικους και τα υποστατικά τους, την ενορία τους της Αγίας Ζώνης και τα σχολεία της πρωτοβάθμιας φοίτησής του, το νηπιαγωγείο της κυρίας Αναστασίας και το Μαντζούρειο Δημοτικό Σχολείο, τους δασκάλους και τους παιδικούς του φίλους μέχρι τους συμμαθητές και τους καθηγητές του στο Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου. Την περίοδο εκείνη σηματοδοτεί η απώλεια του πατέρα του στα δεκαπέντε του χρόνια και η ενεργός συμμετοχή του στον Αγώνα της ΕΟΚΑ, φέροντας εις πέρας καθήκοντα στις ομάδες κρούσης και στο εκτελεστικό, στην εκπαίδευση νέων ομάδων κρούσεων για τη χρήση αυτοσχέδιων βομβών και πιστολιών, στις επιχειρήσεις σε ενέδρες και τις επιτυχείς βομβιστικές επιθέσεις σε διάφορα σημεία της πόλης, όπως και σε σχέδια απόδρασης συναγωνιστών μέχρι τη σύλληψή του, τη φυλάκιση στα κρατητήρια της Παλιάς Αμμοχώστου και την ηρωική αντοχή του αγωνιστικού του φρονήματος στα δυσβάστακτα βασανιστήρια από τους Άγγλους δήμιους.
Κομβικός σταθμός στη ζωή του μετά τον Αγώνα η εκπαίδευσή του στη Σχολή Υπαστυνόμων στην Αθήνα. Επιστρέφοντας στην Κύπρο, ο διορισμός του μετά από μήνες αναμονής σε θέσεις υποδεέστερες της εκπαιδευτικής του κατάρτισης και παρά την προσφορά υποτροφίας στην Αεροναυπηγική από τον συναγωνιστή και τομεάρχη Βαρωσίων Κώστα Χριστοδουλίδη, τον ωθεί να μεταναστεύσει στο Λονδίνο, όπου θα εργαστεί και θα σπουδάσει Μηχανολογία σε νυκτερινές Πολυτεχνικές Σχολές. Η αποπεράτωση των σπουδών του διανοίγει τους ορίζοντες μιας λαμπρής σταδιοδρομίας με πρώτο καθοριστικό βήμα την εργοδότησή του στο γραφείο του Έλληνα ναυτιλιακού πράκτορα Σταύρου Λιβανού στο City του Λονδίνου, κατ’ αρχήν στο λογιστήριο και κατόπιν στο τμήμα ανταλλακτικών και τροφοδοσίας πλοίων. Ήταν η εποχή της ναυτιλιακής άνθησης. Οι φιλίες και οι επωφελείς διασυνδέσεις πολλές, όπως και τα ταξίδια σε παράκτιες μεγαλουπόλεις και κοσμοϊστορικές πρωτεύουσες του διεθνούς διαμετακομιστικού εμπορίου από το δυτικό έως το ανατολικό ημισφαίριο, με τις νέες γνωριμίες και την εξασφάλιση υψηλόμισθων θέσεων ως σύμβουλος μηχανικός σε εφοπλιστικά γραφεία ναυτιλιακών εταιρειών και επιθεωρητής δεξαμενόπλοιων διευρύνουν περαιτέρω τις προοπτικές προς την κατεύθυνση των δικών του επιχειρηματικών κατακτήσεων. Προϊδεαστικοί οι τίτλοι των αντίστοιχων κεφαλαίων, που μας ταξιδεύουν σε μιαν ιδιότυπη λιμενογραφία πολυσύχναστης διακίνησης φορτηγών πλοίων. Στα δημοφιλή Ευρωπαϊκά λιμάνια, τα αγκυροβόλια και τα καρνάγια των ναυπηγοεπισκευαστικών βάσεων μέχρι τη Νέα Υόρκη και έως το Hong Kong, την Ιαπωνία και τη Σιγκαπούρη. Από τις μακρινές θάλασσες και τους αχανείς ωκεανούς προς την κοσμική Κυανή Ακτή του Μόντε Κάρλο και το Πριγκιπάτο του Μονακό. Δικαίως αισθάνεται υπερήφανος, εν συνεχεία, ο αυτοβιογραφούμενος για τις πολυσχιδείς επιχειρηματικές του δραστηριότητες στην πατρίδα του και την επέκτασή τους μέχρι την Αίγυπτο και έως τις Φιλιππίνες.
Εντούτοις, ο αλλοτινός νεαρός βιοπαλαιστής και ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ από τα μαθητικά θρανία, ο ακαταπόνητος μαχητής της προκοπής και της προόδου, ο αρωγός και συμπαραστάτης της οικογένειάς του, ο «bon viveur» της χαράς και της κατάφασης της ζωής και ο επαξίως επιτυχημένος επιχειρηματίας δεν έμεινε μόνο ακόλουθος του κερδώου Ερμή, αλλά εμπνεύστηκε και από τον λόγιο Ερμή. Συνειδητοποίησε ότι όφειλε να ανταποδώσει τα πνευματικά τροφεία στο αγαπημένο του Σχολείο. Οι τελευταίες σελίδες του βιβλίου του επιμαρτυρούν την ανταπόδοση του ύψιστου ηθικού χρέους. Με εκλεκτούς συνοδοιπόρους υπήρξε θιασώτης συνιδρυτής και πρώτος πρόεδρος του Συνδέσμου Αποφοίτων και Φίλων Ελληνικών Γυμνασίων Αμμοχώστου (ΣΑΦΕΓΑ). Για να διαφυλαχθεί στην προσφυγιά, μετά την άλωση της πόλης μας από τους βαρβάρους, αλώβητη η ιερή μνήμη του ιστορικού ΕΓΑ και των άλλων εκπαιδευτηρίων μας με εκδηλώσεις και κυρίως με μνημειώδεις αφιερωματικές εκδόσεις.
Περατώνοντας, θα επαναλάβω τη δική του πολυσήμαντη ρήση, που περιλαμβάνει στις «Αυτοσυνειδησίες» των επιλογικών του συμπερασμάτων: «Η αγάπη φέρνει ευτυχία».
Φιλελεύθερος 29.9.2023
