Σε ηλικία 91 ετών έφυγε από τη ζωή η Μπριζίτ Μπαρντό, βυθίζοντας σε θλίψη τον καλλιτεχνικό κόσμο και το κοινό παγκοσμίως. Με τον θάνατό της κλείνει οριστικά το κεφάλαιο μιας θρυλικής και αντισυμβατικής διαδρομής, που σημάδεψε τον γαλλικό κινηματογράφο, τη μόδα και τη δημόσια ζωή, τόσο μέσα από την καριέρα όσο και από την πολυτάραχη προσωπική της ιστορία.
Η υγεία της είχε επιβαρυνθεί τους τελευταίους μήνες, με νοσηλείες που είχαν ανησυχήσει τους θαυμαστές της, όμως η ίδια συνέχιζε να παλεύει με το γνώριμο πείσμα της.
Η ερωτική ζωή της Μπριζίτ Μπαρντό υπήρξε περίφημα ταραχώδης, με τέσσερις γάμους και πολυάριθμες σχέσεις που απασχόλησαν έντονα τη δημοσιότητα. Η ίδια είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Πάντα αναζητούσα το πάθος. Γι’ αυτό και υπήρξα συχνά άπιστη».
Οι τέσσερις γάμοι που σφράγισαν τη ζωή της
Η προσωπική ζωή της Μπαρντό υπήρξε το ίδιο θυελλώδης με την καριέρα της. Παντρεύτηκε για πρώτη φορά σε ηλικία μόλις 18 ετών τον σκηνοθέτη Ροζέ Βαντίμ (1952–1957), τον άνθρωπο που την μετέτρεψε σε παγκόσμιο σύμβολο του σεξ. Ήταν αυτός, ο οποίος την επέλεξε για πρωταγωνίστρια στο «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα», την ταινία που την εκτόξευσε στη διεθνή αναγνώριση.
Ο δεύτερος γάμος της με τον ηθοποιό Ζακ Σαριέ (1959–1962) της χάρισε το μοναδικό της παιδί, τον Νικολά-Ζακ Σαριέ, αν και η σχέση τους παρέμεινε τεταμένη για δεκαετίες. Και οι δύο ήταν 23 ετών. Ο γάμος καθυστέρησε ελαφρώς λόγω του πλήθους δημοσιογράφων που περίμεναν το ζευγάρι να φτάσει για τον «μυστικό» τους γάμο.
Ακολούθησε ο εντυπωσιακός γάμος με τον Γερμανό εκατομμυριούχο playboy Γκίντερ Ζακς (1966–1969), ο οποίος την διεκδίκησε ρίχνοντας χιλιάδες τριαντάφυλλα με ελικόπτερο πάνω από τη βίλα της. Ο γάμος τους έληξε έπειτα από αλλεπάλληλες εξωσυζυγικές σχέσεις της.
Την ηρεμία και τη σταθερότητα τη βρήκε τελικά στο πλευρό του τέταρτου συζύγου της, Μπερνάρ ντ’ Ορμάλ (1992–2025), με τον οποίο παρέμειναν μαζί από το 1992 μέχρι την τελευταία της στιγμή.
Η δύσκολη σχέση με τον γιο της και η συμφιλίωση
Η μητρότητα ήταν ένας ρόλος που η Μπαρντό δυσκολεύτηκε να διαχειριστεί, οδηγώντας σε μια πολυετή αποξένωση από τον γιο της, Νικολά-Ζακ Σαριέ. Οι σκληρές δηλώσεις της, όπου παρομοίαζε την εγκυμοσύνη με «όγκο», οδήγησαν σε δικαστική διαμάχη με τον πρώην σύζυγό της το 1997. Παρά το γεγονός ότι για δεκαετίες δεν είχαν επαφές, οι πληροφορίες αναφέρουν πως τα τελευταία χρόνια υπήρξε μια σταδιακή επαναπροσέγγιση, κλείνοντας τις πληγές ενός παρελθόντος που η ίδια η Μπαρντό δυσκολεύτηκε να συμφιλιωθεί με την εικόνα της παραδοσιακής μητέρας.
Οι εραστές και η αναζήτηση της απόλυτης ελευθερίας
Η Μπαρντό παραδέχτηκε ανοιχτά πως η αναζήτηση του πάθους την οδηγούσε συχνά στην απιστία, θεωρώντας την ελευθερία της αδιαπραγμάτευτη.
Πέρα από τους επίσημους δεσμούς της, η Μπαρντό έζησε παθιασμένες ιστορίες που έγιναν πρωτοσέλιδα. Η σχέση της με τον Ζαν-Λουί Τριντινιάν στα γυρίσματα της ταινίας που την καθιέρωσε, διέλυσε τον πρώτο της γάμο, ενώ εκρηκτικός ήταν και ο έρωτας της με τον Σερζ Γκενσμπούρ. Κατά τη διάρκεια του γάμου της με τον Γκίντερ Ζακς, είχε έναν παθιασμένο δεσμό με τον μουσικό, που ενέπνευσε την εμβληματική ηχογράφηση του Bonnie and Clyde και την αρχική εκδοχή του Je t’aime… moi non plus.
Με τον Γκενσμπούρ ηχογράφησε το εμβληματικό «Je t’aime… moi non plus», το οποίο αρχικά κυκλοφόρησε με τη φωνή της Τζέιν Μπίρκιν λόγω των αντιδράσεων της εποχής. Η Μπαρντό δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη για την ελευθεριότητα της, επιμένοντας πως έζησε κάθε στιγμή όπως εκείνη επιθυμούσε, μακριά από τα στερεότυπα της συντηρητικής κοινωνίας.
Από τη ζωή της πέρασαν επίσης σημαντικές προσωπικότητες όπως ο τραγουδιστής Σασά Ντιστέλ, ο μουσικός Μπομπ Ζαγκουρί και ο ηθοποιός Γουόρεν Μπίτι, επιβεβαιώνοντας τον τίτλο της γυναίκας που ζούσε πάντα με τους δικούς της όρους.
Η απομόνωση και ο ακτιβισμός στο Σεν Τροπέ
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της, η Μπριζίτ Μπαρντό είχε αποσυρθεί πλήρως από το Χόλιγουντ και τη λάμψη. Ζούσε απομονωμένη στη διάσημη κατοικία της, τη «Madrague», περιτριγυρισμένη από τα αγαπημένα της ζώα. Παρά τις κατά καιρούς αμφιλεγόμενες πολιτικές της δηλώσεις και τις δικαστικές περιπέτειες, η προσφορά της μέσω του Ιδρύματος Μπριζίτ Μπαρντό παραμένει το μεγαλύτερο έργο της. Για εκείνη, η μάχη για τα δικαιώματα των ζώων ήταν ο μόνος τρόπος να βρει το νόημα που της στέρησε η πρόωρη και σαρωτική δόξα των νιάτων της.
iefimerida.gr
