Η Αγγλίδα τραγουδίστρια- τραγουδοποιός Μπεθ ΜακΚάρθι (Beth McCarthy) έχει δει τη δημοτικότητα της να εκτοξεύεται ανά το παγκόσμια τα τελευταία χρόνια, ειδικά ανάμεσα στα μέλη της LGBTQ+ κοινότητας.
Ξεκίνησε τραγουδώντας στους δρόμους του Γιορκ, έλαβε μέρος και στο The Voice UK, και από τότε, έχει γίνει μια διεθνώς αναγνωρισμένη ποπ-ροκ σταρ. Επ’ευκαιρία της παρουσίας της ως headliner στο Φεστιβάλ Φέγγαρος αυτόν τον Αύγουστο, μάς μίλησε για την καλλιτεχνική της εξέλιξη, το παγκόσμιο κοινό της και την αυθεντικότητα που την χαρακτηρίζει.
–Από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη μέχρι την Αυστραλία και τώρα τις ΗΠΑ, οι διεθνείς σου περιοδείες έχουν αυξηθεί. Πόσο διαφορετικό είναι το κοινό σε κάθε χώρα; Είναι πάντα απίστευτο να πηγαίνω σε μια άλλη χώρα και οι άνθρωποι να ξέρουν τα τραγούδια μου. Έχω κάνει εμφανίσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο σε όλη μου τη ζωή, οπότε νομίζω ότι είναι πιο εύκολο να δεις και να κατανοήσεις αυτή την άνοδο. Αλλά το να πηγαίνεις σε μέρη στην άλλη άκρη του κόσμου και να παίζεις σε αίθουσες γεμάτες κόσμο που με ξέρει και ξέρει τα τραγούδια μου, είναι κάτι που πιστεύω ότι ποτέ δεν το συνηθίζεις πραγματικά! Είναι επίσης τόσο ιδιαίτερο να παίζεις σε χώρες όπου τα αγγλικά δεν είναι η πρώτη γλώσσα. Έπαιξα μια συναυλία στην Πράγα και υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι στο κοινό που δεν μιλούσαν ούτε μια λέξη αγγλικά, αλλά ήρθαν στη συναυλία επειδή λάτρευαν τη μουσική. Είναι καταπληκτικό το πώς, ακόμα κι όταν δεν καταλαβαίνουμε ο ένας τη γλώσσα του άλλου, η μουσική μάς συνδέει και μάς επιτρέπει να μοιραζόμαστε κάτι μαγικό μαζί
–Η μουσική σου συνδυάζει το χιούμορ με την ευαλωτότητα, ειδικά σε LGBTQ+ θέματα. Πώς επιτυγχάνεις αυτή την ισορροπία στη στιχουργία σου; Ειλικρινά, μερικές φορές μου είναι αρκετά δύσκολο να βρω την ισορροπία. Είμαι ένα πάρα πολύ συναισθηματικό άτομο και φυσικά θέλω να το μεταφέρω αυτό στη μουσική μου, αλλά θέλω επίσης οι άνθρωποι να διασκεδάζουν όταν ακούν τα τραγούδια μου και έρχονται στις συναυλίες μου. Νομίζω γι’ αυτό επενδύω στη συγγραφή/ κυκλοφορία ολοκληρωμένων project αντί για απλά singles, γιατί νιώθω ότι μπορώ να γράψω όλα τα μικρά κομμάτια της καρδιάς μου αντί για ένα μόνο. Αν κοιτάξεις τη δισκογραφία μου, θα δεις ότι όλα ανήκουν σε «εποχές» και ομάδες τραγουδιών λειτουργούν μαζί, το καθένα στην δική του μικρή «τσέπη». Σε κάθε μία από αυτές τις «τσέπες» θα βρεις μια πληθώρα διαφορετικών συναισθημάτων και εμπειριών, που κυμαίνονται από το πολύ ευάλωτο έως το σούπερ παιχνιδιάρικο!
-Το EP σου «IDK How To Talk To Girls» έχει περιγραφεί ως το πιο αυθεντικό σου έργο μέχρι στιγμής. Σε ποια στοιχεία ή συναισθήματα βασίστηκες για να επιτύχεις αυτό το επίπεδο αυθεντικότητας, και πώς έχει εξελιχθεί η μουσική σου στο τελευταίο σου άλμπουμ «Hot and Stupid»; Το ‘IDKH2T2G’ πιθανότατα είναι το πιο αυθεντικό, γιατί ήταν η πρώτη φορά που εξερεύνησα τις queer εμπειρίες μου στη μουσική μου. Πριν από αυτό το EP, φοβόμουν πάντα να τραγουδάω για κορίτσια και έτσι είχα δείξει μόνο μια πολύ μικρή και μάλλον αρκετά επιφυλακτική πλευρά της στιχουργίας μου. Από το ‘IDKH2T2G’ και μετά, ήμουν πολύ ανερυθρίαστη στη γραφή μου και προσπάθησα να εμβαθύνω σε θέματα και συναισθήματα που δεν είχα επιτρέψει πραγματικά στη μουσική μου πριν. Από τότε, το EP ‘Hot & Stupid’ νιώθω ότι είναι το πιο αυθεντικό μου έργο ηχητικά. Έπαιξα πολύ με τη φωνητική μου απόδοση και τη δημιουργία διαφορετικών ενοτήτων, κάτι που πιστεύω ότι επέτρεψε στην ταυτότητά μου να λάμψει πραγματικά σε αυτό το άλμπουμ. Είναι η πρώτη φορά που ένιωσα απόλυτα συνδεδεμένη με το ποια είμαι κι είμαι τόσο ενθουσιασμένη να δω πώς αυτό θα συνεχίσει να εξελίσσεται στα επόμενα τραγούδια μου.
-Πώς η προσωπική σου κουίρ εμπειρία έχει διαμορφώσει τους στίχους και τα συναισθήματα που εξερευνάς στα τραγούδια σου, και ποια συγκεκριμένα μηνύματα ελπίζεις να μεταφέρεις μέσω της μουσικής σου; Έγραψα το EP ‘IDKH2T2G’ σχεδόν ως μια χρονολογική αφήγηση του πώς ανακάλυψα την κουίρ ταυτότητά μου και τι σήμαινε για μένα. Όταν ήμουν έφηβη και είχα όλα αυτά τα συναισθήματα, δεν υπήρχαν ουσιαστικά τραγούδια που να αντιπροσωπεύουν τις εμπειρίες μου. Έτσι, αποφάσισα να τα γράψω μόνη μου με την ελπίδα ότι θα έκαναν κάποιον σαν εμένα να νιώσει ορατός σε αυτό που περνούσε. Πιστεύω ότι το κύριο μήνυμά μου θα ήταν πιθανώς ότι δεν υπάρχει μια μοναδική φόρμουλα όταν είσαι κουίρ. Είναι εντάξει αν δεν το έχεις καταλάβει ακόμα, ή αν νόμιζες ότι το είχες καταλάβει αλλά μετά άλλαξε. Η σεξουαλικότητα και η ταυτότητα είναι ρευστές και κανείς δεν πρέπει ποτέ να φοβάται να είναι 100% ο εαυτός του. Η αγαπημένη μου φράση είναι «μια ταμπέλα πρέπει να σου ταιριάζει, δεν πρέπει εσύ να ταιριάζεις σε μια ταμπέλα» και όσο είσαι ευτυχισμένος και αληθινός δεν έχει σημασία πώς το ονομάζεις.
-Πώς ισορροπείς την ευαλωτότητα και την προσωπική αλήθεια σου στους στίχους με την επιθυμία να δημιουργήσεις κάτι με το οποίο ο κόσμος μπορεί να ταυτιστεί; Υπάρχουν όρια που δεν θα ξεπεράσεις; Είναι πάντα μια άσκηση ισορροπίας για μένα, γιατί πάνω απ’ όλα μου αρέσει να γράφω τραγούδια με τα οποία ο κόσμος μπορεί να ταυτιστεί. Σχεδόν ό,τι γράφω είναι εμπνευσμένο από τα δικά μου συναισθήματα και εμπειρίες, αλλά μερικές φορές αυτό συμβαίνει μόνο στην ιδέα ή στον τίτλο ή ακόμα και σε έναν στίχο – είναι πιο εύκολο να γράψεις κάτι με το οποίο μπορεί ο κόσμος να ταυτιστεί, αν δεν κολλάς υπερβολικά στις λεπτομέρειες. Τείνω να γράφω για μια κατάσταση πολύ καιρό αφότου συνέβη, γιατί μου είναι πολύ δύσκολο να εκφράσω τα συναισθήματά μου για κάτι (και να το γ΄ραψω ένα καλό τραγούδι!) όταν βρίσκομαι ακόμα μέσα σε αυτό. Το να έχω την απόσταση και την οπτική γωνία σε μια εμπειρία κάνει τη δημιουργική διαδικασία πολύ πιο ελεύθερη και πιο διασκεδαστική για μένα. Μ’ αρέσει επίσης το ότι τα τραγούδια μπορούν να γίνουν ιστορίες μόνες τους, γιατί τότε βγαίνει μια σειρά από διαφορετικά τραγούδια από μία εμπειρία.
-Οι συναυλίες σου έχουν γίνει γνωστές για τις στιγμές σύνδεσης με το κοινό. Τι είναι αυτό που βρίσκεις πιο ανταποδοτικό σε αυτές τις αλληλεπιδράσεις; Λατρεύω την ανθρώπινη σύνδεση και οι ζωντανές εμφανίσεις είναι εκεί όπου τη νιώθω περισσότερο. Γι’ αυτό προσπαθώ να δημιουργώ όσο το δυνατόν περισσότερες ευκαιρίες για να βιώνουμε ο ένας τον άλλον στις συναυλίες μου. Ως καλλιτέχνης, βρίσκεσαι συχνά σε μια θέση όπου όλοι σε ένα δωμάτιο ξέρουν τόσα πολλά για σένα και την ιστορία σου κι εσύ δεν ξέρεις σχεδόν τίποτα γι’ αυτούς. Αυτές οι αλληλεπιδράσεις στις συναυλίες μου μού δίνουν την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα το κοινό μου, κάτι που τελικά με βοηθά να τους καταλάβω περισσότερο, και αυτό με τη σειρά του επηρεάζει τη μουσική και την ερμηνεία μου. Θέλω όλοι όσοι αφιερώνουν χρόνο να ακούσουν τη μουσική μου και να με υποστηρίξουν ερχόμενοι στις συναυλίες μου, να νιώθουν ότι αποτελούν σημαντικό μέρος αυτού που κάνω. Δεν θα έγραφα μουσική αν δεν ήταν αυτοί, δεν θα μπορούσα να ζήσω το όνειρό μου ως ερμηνεύτρια αν δεν ήταν αυτοί! Θέλω να νιώθουν τόσο πολύ μέρος όλων αυτών, όσο νιώθω κι εγώ ότι είναι.
-Ως μία περήφανα αμφιφυλόφιλη καλλιτέχνιδα, που συχνά αναφέρεται ως «bi icon», έχεις εκφράσει ανοιχτά τη στάση σου ενάντια στη αμφιφοβία και την απόκρυψη της αμφιφυλοφιλίας. Πώς οι εμπειρίες σου, προσωπικές και εντός της ευρύτερης LGBTQ+ κοινότητας, τροφοδοτούν τους στίχους σου, και ποιο μήνυμα ελπίζεις να λάβουν οι ακροατές για τη bisexual ταυτότητα από τη μουσική σου; Για πολύ καιρό απέρριπτα τις ταμπέλες. Ήμουν χαρούμενη στην «ολοκληρωτική» ταμπελα του «κουίρ», γιατί μου φαινόταν απεριόριστη και νόμιζα ότι εκεί θα έμενα τόσο στην προσωπική μου ζωή όσο και στη μουσική, μέχρι που συνειδητοποίησα πόση δύναμη υπάρχει στην αναπαράσταση και πόσο μικρή αναπαράσταση υπάρχει της αμφιφυλοφιλίας στη μουσική/μέσα ενημέρωσης. Δεν ξεκίνησα ποτέ για να γίνω υπέρμαχος της αμφιφυλοφιλίας. Απλά θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό οι αμφιφυλόφιλοι άνθρωποι να νιώθουν εκπροσωπούμενοι, ορατοί και έγκυροι τόσο στην κουίρ κοινότητα όσο και γενικότερα στη μουσική/μέσα ενημέρωσης. Έτσι, αν μπορώ να βοηθήσω σε αυτό, έστω και με τον πιο μικρό τρόπο, θα το κάνω. Λατρεύω την κουίρ ταυτότητά μου, είμαι τόσο περήφανη γι’ αυτήν και αυτό δεν αλλάζει με το φύλο του ατόμου με το οποίο βγαίνω. Δεν πρέπει να υπάρχει προσδοκία για το τι «είναι» ή τι «πρέπει να μοιάζει» η «αμφιφυλοφιλία». Είναι διαφορετική για τον καθένα και δεν είναι λιγότερο έγκυρη ή ευπρόσδεκτη στην LGBTQ+ κοινότητα από οποιονδήποτε άλλον.
-Αναλογιζόμενη το ταξίδι σου προς το να βρεις τον ήχο σου, ποια είναι μια βασική αλλαγή που έκανες στην προσέγγισή σου ως προς τη στιχουργία ή την ερμηνεία σου; Πιστεύω ότι η κύρια αλλαγή για μένα, τόσο στη στιχουργία όσο και στην ερμηνεία μου, ήρθε όταν άρχισα να αγκαλιάζω πλήρως την αυθεντικότητα μου. Πέρασα πολλά χρόνια προσπαθώντας να προσαρμοστώ σε αυτό που ήταν δημοφιλές ή σε αυτό που νόμιζα ότι οι άλλοι ήθελαν να είμαι. Αλλά μόλις αφέθηκα να διασκεδάσω πραγματικά με τα τραγούδια μου και στη σκηνή, ένιωσα ότι η ταυτότητά μου ως καλλιτέχνιδα απλά βρέθηκε. Τίποτα δεν με έχει βοηθήσει περισσότερο στη μουσική από το να είμαι απλά ο εαυτός μου και νιώθω πολύ τυχερή που βρήκα την επιτυχία όντας απλά εγώ!
-Τι ελπίζεις να κρατήσει το κοινό από την ερμηνεία σου στο Φεστιβάλ Φέγγαρος; Μ’ αρέσει να εμφανίζομαι σε νέα μέρη, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι να περιμένεις. Είμαι πάρα πολύ ενθουσιασμένη να δω τι έχει να προσφέρει ο Fengaros και η μόνη μου ελπίδα είναι οι άνθρωποι να φύγουν από τη συναυλία μου νιώθοντας λίγο πιο ευτυχισμένοι, ή ακόμα και λίγο πιο δυναμικοί, απ’ ό,τι ήταν όταν ήρθαν. Η σκηνή είναι το αγαπημένο μου μέρος, οπότε αν μπορέσω να κάνω το κοινό να νιώσει έστω ένα μικρό ποσοστό της χαράς που νιώθω εγώ όταν βρίσκομαι εκεί πάνω, τότε έχω κάνει τη δουλειά μου.
Ελεύθερα, 27.7.2025
