OYAΣΙΝΓΚΤΟΝ – mignatiou@aol.com
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας έβγαλε «λαγό» από το μανίκι του, εργαζόμενος με τους συνεργάτες του όλο το προηγούμενο διάστημα με σύνεση και σε καθεστώς απόλυτου απορρήτου: Υπέγραψε πανηγυρικά στη Βηρυτό τη συμφωνία με τον Λίβανο για την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) των δύο χωρών.
Το γεγονός ότι η Άγκυρα και τα τσιράκια της στα κατεχόμενα εξοργίστηκαν και απειλούν «θεούς» και «δαίμονες», δείχνει και το μέγεθος της κυπριακής επιτυχίας. Η Κύπρος διευθέτησε τα θέματα της ΑΟΖ, μετά την Αίγυπτο και το Ισραήλ, και με τον Λίβανο, ο οποίος πλέον αποτελεί προτεκτοράτο των Ηνωμένων Πολιτειών. Το Ιράν έχασε την ισχύ του μετά την ήττα της Χεζμπολάχ και της Χαμάς από το Εβραϊκό Κράτος. Και ανέλαβε τις τύχες της πολύπαθης χώρας η Ουάσιγκτον. Οπότε η υπογραφή του Προέδρου της Λιβανικής Δημοκρατίας κ. Joseph Aoun, εγκρίθηκε από τους Αμερικανούς, στο πλαίσιο της νέας ενεργειακής στρατηγικής τους στην Ανατολική Μεσόγειο.
Φυσικά στην Κύπρο, οι γνωστοί της «όποιας λύσης» στενοχωρήθηκαν αφάνταστα που έχασε η αγαπημένη τους χώρα, η Τουρκία, και μας …προειδοποίησαν ότι τέτοιες ενέργειες οδηγούν σε θυμό του κατακτητή και …διχοτόμηση. Μάλιστα… Ότι ορθό πράξει η Κυπριακή Δημοκρατία είναι εις βάρος της ανύπαρκτης διαπραγματευτικής διαδικασίας. Ενώ δεν τρέχει τίποτα για το γεγονός ότι η Τουρκία δεν δέχεται καμία λύση, πέραν της διχοτομικής των δύο κρατών.
Η ισλαμική χώρα τηρεί μία πολιτική, την ίδια, πριν ακόμα από την εισβολή. Ο στόχος της είναι ο έλεγχος όλης της Κύπρου. Οπότε ας το χωνέψουμε όλοι. Το Κυπριακό θα λυθεί όταν η Τουρκία υλοποιήσει τον στόχο της. Όποιες υποχωρήσεις και αν κάνει η ελληνική πλευρά, η Τουρκία θα οδηγεί τον διάλογο στο ναυάγιο. Ποιος ξεχνάει, εκτός των οπαδών της «όποιας λύσης», ότι η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ) εφευρέθηκε για την Τουρκία. Και όμως, παρά το γεγονός ότι η Λευκωσία, η Αθήνα και η διεθνής κοινότητα αποδέχεται αυτή την απαράδεκτη πρόταση, η Τουρκία την προσπερνά και πάει πάρα κάτω: στα δύο κράτη…
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επέλεξε να συνεχίσει στην οδό των προκατόχων του προς την ΔΔΟ, όχι επειδή είναι η καλύτερη λύση. Πιστεύει ειλικρινά στην επανέναρξη των διαπραγματεύσεων και έχει καθαρή άποψη: Εάν πετύχει μία καθαρή λύση, χωρίς ξένα στρατεύματα και εγγυήσεις, θα προχωρήσει. Υπάρχει περίπτωση να αλλάξει θέση η Τουρκία σε αυτά τα δύο θέματα; Όχι με τα σημερινά δεδομένα. Αλλά αν πέσουν απάνω της οι Αμερικανοί του Προέδρου Τραμπ, διότι οι προηγούμενοι ήταν για τα μπάζα, υπάρχει μία αμυδρή ελπίδα, μία πολύ μικρή πιθανότατα ο Ταγίπ Ερντογάν θα αναγκαστεί να υποχωρήσει.
Διότι, δεν έχει καμία διαφορά από τον Βλαδίμηρο Πούτιν, τον οποίο χαρακτηρίζει φίλο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο αυταρχικός ηγέτης της Ρωσίας, πιέστηκε αφόρητα από τον Αμερικανό Πλανητάρχη αλλά δεν υπέκυψε. Ο Πούτιν και ο Ερντογάν δεν είναι Χαμάς. Όταν ο Αμερικανός Πρόεδρος απείλησε -διά του Κατάρ και της Τουρκίας- να συλλάβει τους ηγέτες της αμέσως συνθηκολόγησαν. Θεωρώ ότι δεν έχει τρόπο να επιβληθεί στους προέδρους της Τουρκίας και της Ρωσίας, εκτός εάν τους δώσει ολόκληρο το τυρί.
Οπότε, ας μην …τρέμουν αυτοί που περιμένουν ότι θα ασχοληθεί με το Κυπριακό ο κ. Τραμπ. Δεν πρόκειται να ζητήσει από την Κύπρο να παραδοθεί, διότι το νησί έχει ενταχθεί σε μία άλλη στρατηγική της Ουάσιγκτον, που το συνδέουν με τον άξονα που ξεκινά από το Ισραήλ και φτάνει μέσω της Ελλάδας στην Ευρώπη. Πρόκειται για ενεργειακή, αλλά και στρατιωτική, συνεργασία άσχετα αν η Κύπρος και το Ισραήλ δεν είναι μέλη της Δυτικής Συμμαχίας. Όμως, θεωρούνται χώρες ταγμένες στη Δύση.
Γι’ αυτό δόθηκε το πράσινο φως στον Πρόεδρο του Λιβάνου να υπογράφει την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Κυπριακή Δημοκρατία. Είχα ακούσει στο παρελθόν ισχυρισμούς ότι η Βηρυτός θα αρνηθεί να προχωρήσει λόγω της Τουρκίας. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί πριν από την ήττα της Χεζμπολάχ. Και έχει σημασία ότι ο αόρατος «κυβερνήτης» της χώρας είναι ο Αμερικανός πρέσβης στην Τουρκία, ο «περίφημος» ατζέντης Τομ Μπάρακ. Λόγω του φιλοτουρκισμού του προφανώς και θα προτιμούσε να μην υπογραφόταν η συμφωνία. Αλλά, η οριοθέτηση της ΑΟΖ του Λιβάνου με την Κύπρο εξυπηρετεί το Ισραήλ και κατ’ επέκταση την Αμερική.
Κλείνοντας αξίζει μία αναφορά στην ανακοίνωση του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗΣΥ), με την οποία… αξιολογεί ως ιδιαίτερα σημαντική και θετική εξέλιξη τη συμφωνία με τον Λίβανο. Ο ανόητος που την έγραψε δεν είχε την ευπρέπεια να αναφέρει το όνομα αυτού που την υπέγραψε. Δεν φταίει αυτός αλλά η πρόεδρος του κόμματος. Μάλιστα προσπαθεί να αρπάξει και εύσημα για «την ωρίμανση μίας στρατηγικής σχέσης που κτίστηκε εδώ και χρόνια με αμοιβαιότητα, στρατηγική και όραμα». Σίγουρα εργάστηκε και η προηγούμενη κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη, αν και η κ. Αννίτα Δημητρίου προσπαθεί να απαξιώσει τα όποια επιτεύγματά της. Μήπως τον στήριξε στις επιθέσεις που δέχθηκε για το Κραν Μοντανά;
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Οι δημοσιογράφοι εύκολα καταφεύγουν στην κριτική, είτε από συνήθεια είτε επειδή το «απαιτεί η κοινωνία», αλλά όταν πρόκειται να πουν μία καλή κουβέντα το αποφεύγουν. Ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου συναντήθηκε τις προάλλες με τον Αμερικανό ομόλογό του, Μάρκο Ρούμπιο, ο οποίος είναι ο πιο πολύ-απασχολημένος άνθρωπος στην Ουάσιγκτον. Εκτός από υπουργός Εξωτερικών είναι και σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, ένα ρόλο που έπαιξε πρώτος και μόνος ο Χένρι Κίσινγκερ, ο χαρακτηρισμένος «δολοφόνος» από τον μεγάλο δημοσιογράφο Κρίστοφερ Χίτσενς. Ο κ. Ρούμπιο αν δεν ταξιδεύει -που συμβαίνει συχνά- πάει και έρχεται από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ στο Λευκό πολλές φορές την ημέρα. Και όμως έδωσε ραντεβού στον Κωνσταντίνο Κόμπο και μάλιστα με ιδιαίτερη ευκολία. Η συνάντηση πήγε εξαιρετικά και αυτό οφείλεται στη δουλειά των τελευταίων δύο χρόνων του Προέδρου της Δημοκρατίας, του υπουργού Εξωτερικών και των συνεργατών τους διπλωματών στη Λευκωσία και στην Ουάσιγκτον -και κάνω ιδιαίτερη αναφορά και στον πρέσβη Ευάγγελο Σάββα. Οι σχέσεις είναι σε εξαιρετικό επίπεδο και η Αμερική θεωρεί την Κύπρο στρατηγική εταίρο για την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Σημειώνω ότι ο κ. Κόμπος είχε σημαντικές επαφές και στο Λευκό Οίκο.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Ειλικρινά τον λυπάμαι τον τέως γενικό γραμματέα του ΑΚΕΛ, Άντρο Κυπριανού. Ήταν βέβαιος ότι το βιβλίο του πρώην Πρωθυπουργού της Ελλάδας Αλέξη Τσίπρα θα τον δικαίωνε. Η «Ιθάκη» τον διέψευσε οικτρά για το Κραν Μοντανά. Πρόκειται για ύπατο εξευτελισμό. Ο κ. Τσίπρας δεν μπορούσε να πει ψέματα και ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι ήθελε να καλύψει τον τέως Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη. Διαβάζοντας το κεφάλαιο ειλικρινά έτριβα τα μάτια μου, διότι υπέθεσα και έλεγα πως ο κύριος Άντρος θα μίλησε πριν πετάξει τις μπαρούφες του με τον Αλέξη και θα τον έπεισε να ενστερνιστεί το τουρκικό αφήγημα. Γιατί ήταν τόσο βέβαιος; Άβυσσος η ψυχή του τέως Γ.Γ. του «κομμουνιστικού» κόμματος. Παρά το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας είναι σαφής και περιγράφει με ακρίβεια την κατάσταση, οι «ερντογολάγνοι» επιμένουν στα ψέματα τους. Φυσικά ουδείς τους πιστεύει. Άλλωστε τα έγγραφα των Ηνωμένων Εθνών, που συνέγραψε και λογόκρινε ο άθλιος Άιντε -σημερινός υπουργός Εξωτερικών της Νορβηγίας(!!!)- δείχνουν τον ένοχο για την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων: πρόκειται για τον μπουνταλά Μεβλούτ Τσαβούσογλου…
