Όλοι συμφωνούμε ότι το κράτος και οι θεσμοί του χρειάζονται εκσυγχρονισμό και μεταρρύθμιση.
Άλλωστε, μετά από 65 χρόνια ζωής της Κυπριακής Δημοκρατίας και όσα καλά και κακά συνέβησαν, άλλαξαν σχεδόν όλα στην πολιτική, στην οικονομία, στην κοινωνία μας.
Σήμερα, βρισκόμαστε στο 2025, μια ψηφιακή εποχή, με την τεχνητή νοημοσύνη να αναλάμβάνει τα ηνία, γεγονός που δεν μας επιτρέπει να κλείνουμε τα μάτια στην εξέλιξη, στην πρόοδο και στον μετασχηματισμό.
Όμως, ενώ διαθέτουμε τη θέληση, ίσως και τις γνώσεις, για να πάρουμε τη χώρα μας ένα βήμα πιο μπροστά, κολλάμε πάντα σε στεγανά, σε ιδιοτελή συμφέροντα και σε νοοτροπίες προηγούμενων δεκαετιών.
Ακόμα και σε εκείνα που τολμούμε να αλλάξουμε, παρατηρούμε ότι κάνουμε λάθη και παραλήψεις, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα, αστοχίες και στρεβλώσεις.
Τα παραδείγματα είναι πολλά, όμως θα αναφερθούμε σ’ αυτά που σήμερα βρίσκονται στην επικαιρότητα.
Αποφασίσαμε να προχωρήσουμε να εκσυγχρονίσουμε τον θεσμό της ΑΤΑ, ώστε να συνάδει με τα σημερινά δεδομένα της οικονομίας και να τον καταστήσουμε πιο δίκαιο προς όλους. Το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό, αφού Κυβέρνηση και κοινωνικοί εταίροι συζητούν για πάνω από τρεις μήνες χωρίς αποτέλεσμα.
Επιχειρούμε, τώρα, να εκσυγχρονίσουμε το φορολογικό πλαίσιο με τη λεγόμενη μεταρρύθμιση. Η εικόνα, με τις πολλές αντιδράσεις και ενστάσεις, μοιάζει με πύργο της Βαβέλ, όπου όλοι μιλούν άλλη γλώσσα μεταξύ τους.
Εφαρμόσαμε μεταρρυθμίσεις στην υγεία, στη δημόσια υπηρεσία, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στη δικαιοσύνη και τα προβλήματα είναι βουνό.
Μάλιστα, όπως φαίνεται από δηλώσεις τόσο του ίδιου του Προέδρου της Δημοκρατίας, όσο και αρμόδιων υπουργών, θα ξαναπροσπαθήσουμε να μεταρρυθμίσουμε τις μεταρρυθμίσεις!
Το απογοητευτικό αυτό σκηνικό επαναλαμβάνεται σε κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης, είτε είναι μικρή, είτε είναι μεγάλη, είτε αφορά ολόκληρους τομείς ή επιμέρους κλάδους του κράτους.
Συνοπτικά, μπορεί κάποιος να πει ότι εξελισσόμαστε σε πρωταθλητές στην αποτυχία κάθε μεταρρύθμισης.
Αιτία γι’ αυτή την αποτυχία δεν είναι οποιαδήποτε άλλη, εκτός από τη νοοτροπία μας, από την εμμονή μας να προστατεύσουμε τα “βασίλεια” μας και από την άρνησή μας να δεχθούμε ουσιαστικές αλλαγές.
Στους λόγους που αποτυγχάνουμε θα πρέπει να προσθέσουμε και την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να σταθεί αποφασιστικά απέναντι στα διάφορα συμφέροντα.
Πίσω, όμως, απ’ αυτή την αποτυχία, ζημιώνει ο πολίτης, χάνει το κράτος, επηρεάζεται το αύριο του τόπου. Διότι, ενώ τα άλλα κράτη προχωρούν μπροστά, δημιουργούν νέες προοπτικές και διανοίγουν νέους δρόμους ανάπτυξης, εμείς παραμένουμε στάσιμοι και μακριά από την εξέλιξη της ανθρωπότητας.
Νομίζουμε ότι έφτασε η ώρα που θα πρέπει να αγνοήσουμε τους ψευτομεταρρυθμιστές, που υποστηρίζουν μόνο στα λόγια και για το θεαθήναι τις μεταρρυθμίσεις. Είναι καιρός να στηρίξουμε έμπρακτα τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, για να ξεκολλήσει το κράτος από τα γρανάζια του 1960.
Για να γίνει, όμως, αυτό, επιβάλλεται οι μεταρρυθμιστές να προωθούν σωστές και ολοκληρωμένες μεταρρυθμίσεις κι’ όχι προβληματικές λύσεις, που διαιωνίζουν τις στρεβλώσεις.
