Ευφυής, ετοιμόλογη και αφοπλιστικά ειλικρινής, μια κουβέντα μαζί της δεν μπορεί ποτέ να είναι προβλέψιμη και βαρετή. Με αφορμή την παρουσίαση τής 5ης τελετής απονομής των «Χρυσών Σκούφων Κύπρου», πατήσαμε το REC στο μαγνητόφωνο και η Μαρίνα Φιλιππίδου μίλησε ανοιχτά για όλα.
Από τον Ανδρέα Κάτσιη
Φωτογραφίες: Δημήτρης Δημητρίου
Styling: Shona Muir
Μιλούσαμε για αρκετή ώρα. Πολύ περισσότερη απ’ όσο έγραψε το μαγνητόφωνο και απ’ όσο πιθανόν να «επιτρέπουν» οι κανόνες. Με τη Μαρίνα Φιλιππίδου, όμως, δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Σε παρασέρνει με την ενέργειά της και με το πόσο δίνεται στη συζήτηση, που υπήρξαν στιγμές, που δεν ήξερα αν έκανα εγώ συνέντευξη σε εκείνην ή εκείνη σ’ εμένα. Άλλωστε, το παιχνίδι το γνωρίζει πολύ καλά, από μέσα. Ένας άνθρωπος δυναμικός, με ευαισθησίες, που ακόμα και στις δύσκολες στιγμές που πέρασε, επέλεξε να μην «χαλάσει» αυτή την εικόνα, όχι από ματαιοδοξία, αλλά από αξιοπρέπεια. «Γιατί να γνωρίζουν οι άλλοι τι περνώ;» μου είπε κάποια στιγμή, αφήνοντάς με να αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο πρέπει να είναι να χαμογελάς, ενώ μέσα σου καταρρέεις. Κι όμως, για εκείνη αυτό είναι η στάση ζωής της.
Η προσωπική μου αίσθηση είναι ότι υπήρξε μία περίοδος, πριν από κάποια χρόνια, που επέλεξες να «χαθείς» από το προσκήνιο. Ισχύει;
Την περίοδο στην οποία αναφέρεσαι είχα θέσει άλλες προσωπικές προτεραιότητες. Ουσιαστικά είχα αποτραβηχτεί από όλα. Επέστρεψα στα media, έπειτα από αρκετή πίεση, ξεκινώντας τότε στο ραδιόφωνο του Sfera.
Νιώθω ότι δεν ήταν εύκολη η επιστροφή.
Καθόλου. Πέραν του ότι ο χώρος των media είναι αρκετά δύσκολος από μόνος του, υπήρχαν και πρακτικά προβλήματα. Εγώ, όπως ξέρεις, ζω Λεμεσό, οπότε το καθημερινό πήγαινε έλα, ήταν αποτρεπτικός παράγοντας. Όταν, όμως, ήρθε η πρόταση το 2015, από τον τότε διευθυντή του Φιλελευθέρου, για το ραδιοφωνικό πρωινό του Sfera, ένιωσα πως έπρεπε να το κάνω. Στην πορεία, προέκυψαν κάποιες αλλαγές στα προσωπικά μου, οπότε αποφάσισα να ξαναπιάσω τη ζωή μου στα χέρια μου.
Πώς το εννοείς αυτό;
Επαγγελματικά, αποφάσισα να κάνω το επόμενο βήμα, υλοποιώντας μια ιδέα που είχα καιρό στο μυαλό μου, δημιουργώντας την εταιρεία Outloud Communications Consultants. Βασικά αξιοποίησα τις γνωριμίες και τις επαφές που κέρδισα όλα αυτά τα χρόνια στα media, μετουσιώνοντάς τις σε μία εταιρεία επικοινωνίας.
Αναφέρθηκες, όμως, και σε αλλαγές στην προσωπική σου ζωή…
Βλέπω δεν το ξεχνάς! Ωραία, λοιπόν, εκεί που ήμουν δυάδα, πλέον είμαι μονάδα, παρέα με τα τετράποδα παιδάκια μου.
Θα ήθελα να το συζητήσουμε λίγο περισσότερο αυτό.
Κοίτα, προτιμώ αυτό το κομμάτι να το αφήσω σ’ ένα κλειστό κουτάκι. Είναι κάτι πολύ δικό μου, που δεν θα ήθελα να το μοιραστώ. Αυτό που μπορώ να σου πω, είναι ότι εκείνη η περίοδος ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Ήταν ένας «θάνατος», για τον οποίο πένθησα. Δεν είχαμε ούτε παιδιά, οπότε όλα αυτά τα χρόνια ήμασταν οι δύο μας. Ήταν μια δύσκολη περίοδος, και όποιος το έχει περάσει και σου πει το αντίθετο, μάλλον είχε φτιάξει τη ζωή του πριν φύγει από τον γάμο του.
Μίλησες για «θάνατο» και για πένθος, καταστάσεις βαριές, που σε ρίχνουν στα πατώματα. Αυτό έγινε και στη δική σου περίπτωση;
Ναι. Και αυτό που κατάλαβα είναι πως μόνο όταν πιάσεις πάτο, βρίσκεις τη δύναμη να επιστρέψεις καλύτερος. Πέρασα δύσκολα αλλά ξαναβγήκα μπροστά, όταν κατάλαβα ότι δεν υπάρχει πιο κάτω. Ξέρω πως είναι κλισέ όλα αυτά, αλλά μόνο όταν τα ζήσεις, μπορείς να καταλάβεις τη σημασία τους.
Βίωσες όλο αυτό, χωρίς κανείς μας να καταλάβει κάτι.
Επειδή εγώ δεν το επέτρεψα. Σε καμία περίπτωση δεν θα έβγαινα να έδειχνα τι περνούσα, αν πονούσα ή αν υπέφερα. Ο χωρισμός μου μαθεύτηκε δύο χρόνια μετά, όταν βγήκε το διαζύγιο, και αφού άλλαξα το όνομά μου. Η αξιοπρέπεια είναι μία από τις βασικές μου αρχές και θεωρώ πως, ό,τι περνάω, είναι δικό μου, δεν αφορά κανέναν άλλον. Και τώρα που μιλάω ανοιχτά, είναι γιατί έχουν περάσει ήδη τρία χρόνια, είμαι καλά και είμαι δυνατή. Έχω ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες μου. Ακόμη ένα κλισέ! (γέλια)
Πώς βγαίνεις, όμως, από ένα τέτοιο σκοτάδι; Πού βρίσκεις τη δύναμη;
Δεν έχεις άλλη επιλογή. Ή -πιο σωστά- έχεις δύο επιλογές: Ή εγκαταλείπεις και πεθαίνεις σιγά σιγά ή σηκώνεσαι και πιάνεις τη ζωή από τα μαλλιά. Εφόσον επιλέξεις να ζήσεις, τότε μαζεύεις τα κομμάτια σου και χτίζεις τη ζωή σου από την αρχή.
Επίπονη διαδικασία.
Είναι. Ειδικά σε μια τέτοια ηλικία, να πρέπει να ξεκινήσεις από το μηδέν. Κι όμως, βγαίνεις πιο δυνατός, αποκτάς έναν σκοπό. Το να έχεις σκοπό είναι το βασικό μας κίνητρο σε αυτή τη ζωή. Αυτό κατάλαβα εγώ. Χωρίς σκοπό δεν ζούμε, απλώς επιβιώνουμε και γινόμαστε μίζεροι, χωρίς να απολαμβάνουμε τίποτα.
Γιατί μάς είναι τόσο δύσκολο να βρούμε αυτό τον σκοπό;
Ίσως επειδή για να τον βρεις, πρέπει να ψάξεις πολύ βαθιά μέσα σου. Πόσοι το κάνουν αυτό; Πόσοι αντιλαμβάνονται το πόσο μικρή είναι η ζωή μας και ότι δεν έχουμε δεύτερη ευκαιρία; Μεγαλώνουμε μαθαίνοντας να ζούμε με συγκεκριμένα δεδομένα. Ακολουθούμε μία ευθεία που -πολύ πιθανόν- να χάραξαν άλλοι για εμάς. Η ζωή, όμως, δεν είναι ευθεία. Έχει κυρτώματα, έχει στενά δρομάκια. Οι περισσότεροι φοβούνται να λοξοδρομήσουν. Εκτελούν τη συνταγή που έμαθαν και πορεύονται έτσι μέχρι το τέλος.
Σε όλη αυτή τη διαδικασία δέχτηκες βοήθεια από επαγγελματία;
Από πάντα το έψαχνα και, μπορεί να ακουστεί λίγο περίεργο, τα θέματά μου τα ήξερα, τα είχα εντοπίσει και τα είχα αναγνωρίσει. Όταν πήγα στην ψυχολόγο -μια εξαιρετική επαγγελματίας- μου είπε ακριβώς αυτό, ότι γνωρίζω και τις αιτίες και τα προβλήματα. Η βοήθειά της, όμως, ήταν πολύ ενδυναμωτική, για να μπορέσω να προχωρήσω.
Συνήθως, για να μπορέσεις να προχωρήσεις, πρέπει πρώτα να συγχωρέσεις. Το έκανες αυτό;
Ναι, και ήταν λυτρωτικό. Γενικά προσπαθώ να το κάνω αυτό, ακριβώς για να μπορώ να προχωρώ. Ευτυχώς, όλη αυτή τη δύσκολη περίοδο είχα δίπλα μου ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν. Ξέρεις, για δύο πράγματα λέω ότι είμαι τυχερή στη ζωή μου: Για την οικογένεια και τους φίλους μου -οι οποίοι πλέον είναι οικογένεια- και για την ευκολία να βρίσκω parking! (γέλια)
Ανθρώπους, άφησες πίσω;
Είναι μέρος της διαδικασίας, αν θέλεις πραγματικά να προχωρήσεις. Ξεσκάρταρα άτομα τα οποία, στην πραγματικότητα, ήξερα πάντα ότι ήταν τοξικά. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι δεν είμαι παγωτό, για να αρέσω σε όλους, οπότε ξεκίνησα να βάζω όρια και να λέω «όχι» εκεί που πρέπει.
Ήταν κάτι που άλλαξε, μετά από όσα πέρασες; Αλήθεια, τι άλλαξε μέσα σου, βγαίνοντας από αυτή την κατάσταση;
Ξεκίνησα να χτυπώ τις ανασφάλειές μου. Πολύ δυνατά. Και τελικά βγήκα πιο ισχυρή απ’ όσο περίμενα. Από μικρή ήμουν πολύ ευαίσθητη, σε σημείο που μου έκρυβαν πράγματα, για να μην με στεναχωρήσουν. Το ’96, για παράδειγμα, όταν πέθανε η Βουγιουκλάκη, δεν μου το είπαν, γιατί έδινα εξετάσεις. Ωστόσο, κάθε φορά που βίωνα κάτι δύσκολο, ανακάλυπτα το πόση δύναμη είχα μέσα μου και δεν το ήξερα.
Μεγαλώνοντας, χάνουμε την ευαισθησία μας;
Δεν το πιστεύω αυτό. Προσωπικά παραμένω ευαίσθητη, απλώς μέσα στα χρόνια έμαθα να βάζω μπροστά τον εαυτό μου και να τον προστατεύω. Σε αυτό βοήθησαν τα όρια. Είναι το πιο υγιές πράγμα να βάζεις όρια και να αφήνεις εκτός, πρόσωπα και καταστάσεις που μπορούν να σε βλάψουν. Ξέρεις, παλιά όταν έλεγα ή σκεφτόμουν ότι πρέπει πρώτα να φροντίσω τον εαυτό μου και μετά τους άλλους, ένιωθα εγωίστρια. Στην πορεία κατάλαβα πόσο λάθος είναι αυτό που μας έχουν φορτώσει. Αν δεν είμαι εγώ καλά, κανείς άλλος γύρω μου δεν θα είναι καλά. Το να γίνομαι κομμάτια για να ευχαριστήσω τους άλλους και μετά να υποφέρω εγώ, ποιον θα βοηθήσει;
Μου θυμίζει τη φράση που έλεγαν οι γονείς πιο παλιά -ίσως ακόμη να τη λένε- ότι γίνονται θυσία για τα παιδιά τους…
Δεν υπάρχει κάτι πιο τοξικό. Δεν κάνουμε παιδιά, για να εξασφαλίσουμε τα γεράματά μας. Κάνουμε παιδιά γιατί τα αγαπάμε. Τι σημαίνει «Έγινα θυσία»; Ποιος σε ανάγκασε; Κι εγώ έτυχε να δώσω τα πάντα σε μία σχέση, πραγματικά τα πάντα. Ήταν, όμως, επιλογή μου. Τι να κάνουμε; Στο τέλος της ημέρας τίποτα, δεν κάνεις για τον άλλον, για εσένα το κάνεις, απλώς το βαφτίζεις αγάπη ή θυσία, για να εξυψώσεις τον εαυτό σου.
Αν μπορούσες να δώσεις μια συμβουλή στη Μαρίνα, δέκα χρόνια πριν, ποια θα ήταν αυτή;
Θα της έλεγα να βάζει όρια! Η αξιοπρέπεια ήταν πάντα η πυξίδα και ο φάρος μου, αλλά ναι, θα ήθελα να είχα θέσει όρια πολύ νωρίτερα. Τουλάχιστον, τώρα το έμαθα. Υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν, χωρίς να το μάθουν ποτέ!
Τρία χρόνια μετά τον χωρισμό, πλέον υπάρχει χώρος για κάτι καινούργιο στη ζωή σου;
Εφόσον είμαι μόνη μου, υπάρχει χώρος. Απλώς, σε αυτή τη φάση είμαι τόσο αφοσιωμένη στη δουλειά μου, που δεν μου μένει χρόνος.
Στα επαγγελματικά σου τώρα. Φέτος συμπληρώνεις δέκα χρόνια στο πρωινό του Sfera 96,8. Πώς είδες τη σχέση σου με το ραδιόφωνο να εξελίσσεται μέσα στα χρόνια;
Κοίτα, εγώ είμαι παιδί της τηλεόρασης, παρόλο που οι σπουδές μου ήταν σε πολύ διαφορετικό τομέα. Οπότε, στην αρχή αντιμετώπιζα το ραδιόφωνο, σαν τηλεόραση. Μου ήταν κάτι εντελώς άγνωστο, το οποίο, όμως, με τα χρόνια εξελίχθηκε σε μια μεγάλη αγάπη και νομίζω σε αυτό έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι κάνω πρωινή εκπομπή. Υπάρχει άλλη διάδραση με το κοινό το πρωί, την οποία απολαμβάνω τόσο πολύ, που λέω χαλάλι το καθημερινό ξύπνημα στις 04:00!
Πόσες φορές είπες ότι θα το σταματήσεις;
Κάθε χρόνο το λέω αυτό. Και φέτος είπα ότι θα είναι η τελευταία μου χρονιά. Εντάξει, δεν είναι εύκολο να κάνεις καθημερινά τη διαδρομή Λεμεσός – Λευκωσία. Αλλά, όπως σου είπα, περνώ τόσο καλά, που δεν μπορώ να το αφήσω.
Φέτος στo «Sfera Καλημέρα» σάς απολαμβάνουμε μαζί με τον Τάσο Θεοδώρου. Πώς είναι η συνεργασία σας;
Τον Τάσο τον ξέρω από τον καιρό που ήρθε στην Κύπρο. Είμαστε πολλά χρόνια φίλοι. Ξέρω την ιστορία της ζωής του, ξέρει τη δική μου, οπότε όλα κύλησαν από την αρχή πολύ φυσιολογικά.
Η τηλεόραση σού λείπει καθόλου σήμερα;
Καθόλου!
Την κυπριακή τηλεόραση σήμερα πώς τη βλέπεις;
Ακριβώς την ίδια, όπως την άφησα τότε. Νιώθω ότι δεν προχώρησε. Τουλάχιστον σε σχέση με τις εκπομπές λόγου. Ας πούμε, ποια η διαφορά του πρωινού που έκανα τότε, με τα αντίστοιχα τού σήμερα;
Κάποιος θα μπορούσε να πει, όμως, ότι ούτε τα podcast που ξεκίνησες πρόσφατα έχουν ιδιαίτερες διαφορές με το ραδιόφωνο.
Βασικά τα podcast δεν έχουν καμία σχέση με το ραδιόφωνο! Το ωραίο με το podcast είναι ότι σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις μια ωραία, ζωντανή συζήτηση και όχι να απευθύνεις ξερές ερωτήσεις στον συνομιλητή σου. Βέβαια, αυτό ισχύει όταν ο podcaster έχει μια κατάρτιση, μια γνώση και ξέρει πώς να χειριστεί τον καλεσμένο του, γιατί πλέον ο καθένας βαφτίζεται podcaster ή παρουσιαστής, χωρίς να έχει βασικές γνώσεις. Το podcast είναι μια ζωντανή συζήτηση, με διάδραση. Και στον κόσμο αρέσουν οι ζωντανές συζητήσεις.
Πρόσφατα δημιούργησες τη δική σου εταιρεία επικοινωνίας. Πώς βιώνεις αυτή τη νέα συνθήκη;
Out Loud (γέλια). Κοίτα, ομολογώ πως είναι δύσκολο, γιατί μπήκα σε χωράφια που δεν γνώριζα πολύ καλά. Πολλά από αυτά που κάνω τώρα, βέβαια, τα έκανα χρόνια πριν, απλώς δεν τους είχα δώσει όνομα. Τώρα που τα «βάφτισα», έχουν άλλη υπόσταση.
Με τα social media ποια η σχέση σου;
Τα παρακολουθώ, λόγω δουλειάς. Θέλω να ξέρω τι γίνεται. Σε προσωπικό επίπεδο τα χρησιμοποιώ επιλεκτικά και μόνο όταν θέλω να στείλω ένα μήνυμα που να αφορά είτε στα ζώα είτε στην άσκηση. Όταν τουλάχιστον είχα χρόνο να ασκούμαι και να κάνω τα μαθήματα μπαλέτου μου.
Τα σχόλια πώς τα διαχειρίζεσαι; Μιλάω για την κριτική στα social κυρίως.
Στην ηλικία που είμαι; Όχι, καλέ! Ούτε καν. Έχω φάει τόσα χαστούκια στη ζωή μου, που σιγά μην κάτσω να σκάσω για το ποιοι με συμπαθούν και ποιοι όχι. Σε όποιον δεν αρέσω, δεν αρέσω! Τι να κάνω;
Σε λίγες ημέρες πρόκειται να παρουσιάσεις την 5η τελετή απονομής των «Χρυσών Σκούφων Κύπρου», όπου από ό,τι μαθαίνω, φέτος, θα ζήσουμε κάτι διαφορετικό.
Ναι και είμαι πολύ ενθουσιασμένη γι’ αυτό. Ξέρεις, εκτός από την παρουσίαση της τελετής, που θα κάνουμε μαζί με τον Ανδρέα Φυλακτού στις 26 Νοεμβρίου, ασχολούμαι και με τη διοργάνωσή της, μέσω της εταιρείας μου, οπότε αντιλαμβάνεσαι πως είναι μεγάλο το άγχος και η ευθύνη, αλλά ταυτόχρονα και η χαρά και η ανυπομονησία.
Άρα, μπορείς να μας δώσεις μερικά spoilers από το τι να περιμένουμε;
Φυσικά και όχι, θα σας αφήσω με την αγωνία (γέλια). Κοίτα, ο βασικός κορμός παραμένει ο ίδιος: Βραβεύουμε τα καλύτερα εστιατόρια της Κύπρου. Ως προς την παρουσίαση, όμως, θα υπάρξουν πολλές καινοτομίες και εκπλήξεις.
Η δική σου σχέση με το φαγητό ποια είναι;
Ερωτική! Αγαπώ το καλό φαγητό, γιατί μεγάλωσα με καλό σπιτικό φαγητό. Η μαμά μου είναι σπουδαία μαγείρισσα, οπότε καταλαβαίνεις ότι έχω υψηλές απαιτήσεις.
Είσαι άνθρωπος που ταξιδεύεις, δοκιμάζεις διαφορετικές κουζίνες, έχεις ένα καλό κριτήριο, ποια η γνώμη σου για τον γαστρονομικό χάρτη της Κύπρου τα τελευταία χρόνια;
Σίγουρα έχει αναβαθμιστεί και θεωρώ πως τα βραβεία των «Χρυσών Σκούφων Κύπρου» έχουν συμβάλει σε αυτό, καθώς αποτελούν κίνητρο για τους επιχειρηματίες εστίασης να γίνουν καλύτεροι και να πάρουν κάποια διάκριση. Ξέρεις, κάθε χρόνο, πόσοι με παίρνουν τηλέφωνο και με ρωτάνε πώς μπορούν να μπουν στους «Χρυσούς Σκούφους»;
Και τι τους λες;
Να φτιάχνουν ωραίο φαγητό! (γέλια)
INFO
Η εκπομπή της Μαρίνας Φιλιππίδου και του Τάσου Θεοδώρου «Sfera…Καλημέρα» μεταδίδεται καθημερινά από τις 06:00 μέχρι τις 10:00 το πρωί από τον Sfera 96,8 και 106,4. Sfera.com.cy
