Λίγα εικοσιτετράωρα μετά την καταδίκη της Δημοκρατίας από το ΕΔΑΔ γιατί η Νομική Υπηρεσία είχε αποφασίσει να αναστείλει την ποινική δίωξη πολιτικού, τον οποίο είχε καταγγείλει κοπέλα για υπόθεση βιασμού, το θύμα (η Ν.Τ. όπως αναφέρεται αλλά τα αρχικά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματική ταυτότητα της για ευνόητους λόγους) έστειλε επιστολές στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Νίκο Χριστοδουλίδη και στον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα Σάββα Αγγελίδη.
Στην ανοικτή επιστολή, την οποία δημοσιεύει αυτούσια ο Reporter, το θύμα καλεί τον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα να παραιτηθεί και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να παρέμβει για να αποκατασταθεί η θεσμική και κοινωνική δικαιοσύνη.
Αυτούσια η επιστολή της Ν.Τ.
Κύριε Αγγελίδη,
Στις 3 Ιουλίου 2025 περάσατε για πάντα στη νομική ιστορία της Ευρώπης ως σεξιστής, victim blamer, ανίκανος να διασφαλίσετε βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Μείνατε στην ιστορία ως ο εκπρόσωπος της δικαιοσύνης που κρίνει ένα βιασμό μέσα από αδικαιολόγητα επιλεκτική, στερεοτυπική, πατριαρχική και υποκειμενική κρίση.
Σας κατέθεσα ένα βίωμα που για χρόνια με δυσκολία μοιραζόμουν ακόμα και με τον ίδιο μου τον εαυτό. Ένα βίωμα που σε αναγκάζει να σκέφτεσαι «παράλογα», με μοναδικό σκοπό την επιβίωση. Το κουβαλούσα για χρόνια μέσα από αποτυχίες, ψυχιάτρους, αυτοκαταστροφή, φάρμακα, διατροφικές διαταραχές, απομόνωση, εμετούς, κλάματα, αυτοκτονικές τάσεις μέχρι που κατάφερα κάποια στιγμή να το φέρω μέχρι το αστυνομικό τμήμα.
Και εσείς τι κάνατε, κύριε Αγγελίδη;
Με μετατρέψατε σε κατηγορούμενη επειδή είχα συναισθήματα και ενσυναίσθηση. Μου στερήσατε το δικαίωμα να μιλήσω στο δικαστήριο και να διεκδικήσω πίσω τη χαμένη μου ζωή. Αφήσατε να ενημερωθώ για την αναστολή της ποινικής δίωξης από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τις ανακοινώσεις περί δήθεν δικαίωσης του κατηγορούμενου.
Αρνηθήκατε να μου δώσετε τον φάκελο της υπόθεσης. Αρνηθήκατε να μου κοινοποιήσετε τους λόγους της αναστολής. Αρνηθήκατε ακόμη και να μου δώσετε τις δικές μου καταθέσεις! Τις οποίες όμως, είχε λάβει εννοείται εξ αρχής ο κατηγορούμενος. Θέλατε, κύριε Αγγελίδη, να με καταστήσετε ανίκανη να διεκδικήσω πίσω την αξιοπρέπεια που μου κατακρεουργήσατε.
Διαβάστε ξανά, κύριε Αγγελίδη, τι ειπώθηκε στη δική μου κατάθεση και τι εσείς αποφασίσατε. Eπίσης, διαβάστε την επιστημονικά τεκμηριωμένη ανάλυση της ειδικού μετά από συνεντεύξεις και ανάλυση του φακέλου της υπόθεσης όταν αυτή ήταν ήδη ενώπιον του Δικαστηρίου στο Στρασβούργο και μας κοινοποιήθηκε επιτέλους ο σχετικός φάκελος.
Η ανάλυση Δρ. Vanino:
«For years after the rape, Ms. N.T. struggled with self-blame and guilt related to her assault. She blamed herself for the rape. She questioned if it was her fault that Mr. XXX violently raped her. She blamed herself for what she was wearing, for being too “extroverted,” and for not fighting back more furiously. Like most victims, she wondered if something she said or did gave him the wrong impression. Although questioning of one’s own behavior after a rape is very common for victims, self-blame should not be confused with consent. Self-doubt happens in retrospect. It is an indication of a victim attempting to make sense of or even minimize what occurred. It is a normal unconscious attempt for a victim of any type of trauma, sexual assault or otherwise, to cope with an experience that felt out of their control. However, just because a victim blames themselves does not mean that they were actually to blame or that they indicated consent.
Intense shame and self-blame are common among sexual assault survivors. Although intellectually, most victims know they are not to blame, emotionally, they struggle. Self-blame and shame leave a profound and lasting impact on one’s sense of self, life, and relationships. One theory regarding self-blame is that victims unconsciously do so to maintain control and avoid facing the realization that the world is unsafe. It is a way to avoid admitting that, at any time, one could be attacked, even by someone they know and trust, including a friend (Herman, 2015). Other theories assess victims’ rampant self-blame, pointing out that, as a society, sexual assault victims are frequently disbelieved or blamed for their victimization more than any other crime victim (Herman, 2015).
In analyzing consent, the trier of fact is obligated not to assess the victims’ self-blame but instead, the indications that consent did or did not exist. In Ms. N.T.’s case, this includes Ms. N.T. trying to escape, not kissing or engaging back with Mr. XXXX as he raped her, asking him to stop, questioning why he was making her suffer, and even trying to push him away and scratching him with her fingernails. Consent is not assumed based on a woman’s dress, prior consent, or self-blame after the fact. It is based on clear consent or clear lack of consent in the moment of the sexual interaction.
In addition to self-blame, Ms. N.T. also harbors guilt that Mr. XXX may have victimized other women after her. She believes that if she had had the courage to report earlier, she may have prevented him from hurting other women.»
Λυπάμαι κύριε Αγγελίδη. Η άποψή σας για το «δημόσιο συμφέρον» είναι παράλογη, επικίνδυνη και διαστροφική. Ο ορισμός που δώσατε στη συναίνεση κ. Αγγελίδη μοιάζει παρά πολύ με αυτόν που είχε ο κατηγορούμενος στο μυαλό του. Αγνοήσατε παντελώς τη φράση «Σε παρακαλώ σταμάτα! Γιατί με ταλαιπωρείς;».
Ήταν ενώπιον σας κ. Αγγελιδη, μέσα στην κατάθεση μου που εξετάσατε όταν με κρίνατε αναξιόπιστη. Δεν την λάβατε καθόλου υπόψη στην αυθαίρετη νομική σας ανάλυση, μέσω της οποίας επικαλεστήκατε το δημόσιο συμφέρον για να απαλλάξετε τον κατηγορούμενο.
Ένας εφηβικός επιπόλεος έρωτας ήταν επαρκής λόγος για εσάς για να υποστώ τον βιασμό και να ζήσω για πάντα χωρίς ελπίδα δικαίωσης. Είστε επικίνδυνος για το δημόσιο συμφέρον και ντροπή για το κράτος, κύριε Αγγελίδη.
Με μια αδιάφορη επιστολή προσπαθήσατε στην ουσία να αποποιηθείτε τις ευθύνες που απέδωσε σε σας προσωπικά το ΕΔΑΔ.
«Θα μελετηθεί» είπατε.
Δεν με ενδιαφέρουν, κύριε Αγγελίδη, οι απόψεις σας για το κράτος δικαίου. Έχετε ήδη αποδείξει τις ικανότητές σας στη μελέτη νομικών κειμένων και τη λήψη σχετικών αποφάσεων. Σταματήστε επιτέλους να κρύβεστε πίσω από μια άδεια καρέκλα. Μια καρέκλα παντελώς άδεια από ηθική, αμεροληψία, κρίση, γνώση, ικανότητα.
Η απόφαση σας κ. Αγγελίδη ήταν «γεμάτη από φυλετικά στερεότυπα», αποτέλεσε «δευτερογενή θυματοποίηση μέσω σχολίων που επάγουν ενοχή», προκάλεσε «διάβρωση της εμπιστοσύνης των θυμάτων στη δικαστική διαδικασία», «ενίσχυση της τάσης να κατηγορούνται τα θύματα», «σώπαση των γυναικών που πλήττονται από σεξουαλική βία», «αποθάρρυνση της αναζήτησης δικαιοσύνης», στηρίχτηκε σε «απαρχαιωμένες απόψεις για την ελεύθερη βούληση των γυναικών και υπονόμευση της ατομικής τους αυτονομίας», ήταν διαποτισμένη με «φυλετικές διακρίσεις», «διαδεδομένες προκαταλήψεις και πατριαρχικές στάσεις», καθώς και «εκδήλωση σεξιστικών και μισογυνικών στάσεων».
Αυτά, κύριε Αγγελίδη, δεν τα λέει μια γυναίκα είκοσι οκτώ χρονών που για εσάς ήταν τόσο αναξιόπιστη που δεν άξιζε ούτε μια ακρόαση σε δικαστήριο της χώρας της.
Αυτά, κύριε Αγγελίδη, τα είπε για εσάς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Όλες αυτές οι φράσεις είναι μέρος της καταδίκης της χώρας μας από το ανώτατο δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ευρώπης. Αυτές οι φράσεις χαρακτήρισαν τη δική σας απόφαση. Δε μιλά «για απουσία εξειδικευμένων διαδικασιών και πρωτοκόλλων», πράσινα άλογα και ροζ πήγασους η απόφαση του ΕΔΑΔ, κύριε Αγγελίδη. Μιλά για εσάς. Με ύφος αυστηρό και απόλυτο.
Σας ευχαριστούμε για την προσφορά σας στη δικαιοσύνη μέχρι σήμερα, κύριε Αγγελίδη, αλλά ήρθε η ώρα να αποχωρήσετε.
Δείξτε μια κάποια ευθιξία. Ακόμη και αν στο δικό σας – «εμποτισμένο με αχαλίνωτη πατριαρχία» – μυαλό δεν κάνει κανένα νόημα.
Παραιτηθείτε! Και συμβάλετε έστω με αυτόν τον τρόπο στη δικαίωση των γυναικών που ποτέ δεν κατήγγειλαν σεξουαλική κακοποίηση επειδή είχαν απέναντι τους αυτή τη θεσμικά ανδροκρατούμενη πατριαρχική κοινωνία την οποία εσείς τόσο πιστά εκπροσωπείτε.
Κ. Πρόεδρε της Δημοκρατίας, κ. Νίκο Χριστοδουλίδη, αναμένω από εσάς να αποκαταστήσετε τη θεσμική και κοινωνική δικαιοσύνη. Περιμένω από εσάς να δείξετε ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να είναι θύματα των απόψεων του εκάστοτε σεξιστή βοηθού Γενικού Εισαγγελέα. Ότι η αυθαιρεσία έχει κόστος και πληρώνεται ΕΜΠΡΑΚΤΑ.
Υ.Γ. Παρότι δεν εμπίπτει στα πλαίσια αυτής της επιστολής, θα ήθελα να ευχαριστήσω από τα βάθη της ψυχής μου τη δικηγόρο μου Λητώ Καριόλου. Η Λητώ στάθηκε δίπλα μου από το πρώτο δευτερόλεπτο, σαν φίλη, σαν οικογένεια, σαν δικηγόρος, σαν άνθρωπος. Χωρίς αυτήν τίποτα δε θα ήταν εφικτό. Λητώ, σε ευχαριστώ για όλα!
Ν.Τ.
