Εξανεμίστηκαν οι ελπίδες για την επικράτηση της ειρήνης στην Ουκρανία, μετά από δύο συναντήσεις κορυφής, η μία στην Αλάσκα μεταξύ του Προέδρου Ντόναλντ Τράμπ και του αυταρχικού Βλαδίμηρου Πούτιν και η άλλη στην Ουάσιγκτον, μεταξύ του Αμερικανού Πλανητάρχη, του Βολοντιμίρ Ζελένσκι και των Ευρωπαίων ηγετών.
Έτσι, φαίνονται, δυστυχώς τα πράγματα τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές καθώς η Μόσχα συνεχίζει να θέτει εμπόδια και να διακινδυνεύει με αμερικανικές κυρώσεις, αν και αντιμετωπίζει την κατάσταση ως να έχει την Αμερική του κ. Τράμπ στο τσεπάκι της. Με τα σημερινά δεδομένα, όσα συμφωνήθηκαν στην Αλάσκα έχουν ξεχαστεί.
Οι απαιτήσεις της Ρωσίας αυξήθηκαν, αντί να μειωθούν, και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ βρίσκεται σε μία πορεία απαξίωσης με ευθύνη του Πούτιν. Ο κ. Τραμπ του έδωσε πολλές ευκαιρίες, αλλά δεν τις άδραξε για να επιβληθεί η ειρήνη. Αντίθετα. Τις χρησιμοποίησε για να εδραιώσει τις θέσεις του. Και γι’ αυτό φέρει τεράστια ευθύνη ο Αμερικανός ηγέτης. Έκανε λάθη, πολλά λάθη, και θα τα πληρώσει στο εσωτερικό μέτωπο ενόψει των ενδιαμέσων εκλογών της νέας χρονιάς.
Πόσες φορές υποσχέθηκε ότι θα σταματήσει τον πόλεμο της Ουκρανίας μέσα σε 24 ώρες; Και πόσες φορές απέτυχε; Είναι αδιανόητο αυτό που συμβαίνει. Μία χώρα με πήλινα πόδια, όπως διαβεβαιώνουν οι μυστικές υπηρεσίες, απέναντι στη μόνη παγκόσμια υπερδύναμη, να εξευτελίζει τον Πρόεδρο της.
Η συνάντηση της Ουάσιγκτον με τη συμμετοχή των Ευρωπαίων ηγετών, δικαιολογημένα μας θύμωσε στον ύψιστο βαθμό. Οι εταίροι της Ελλάδας και της Κύπρου έσπευσαν στην αμερικανική πρωτεύουσα με ένα νεύμα του κ. Τραμπ, για να υποστηρίξουν μία χώρα μη μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.). Δεν μας ενόχλησε αυτή καθ’ αυτή η συνάντηση κορυφής και η άρον-άρον επίσκεψη των Ευρωπαίων ηγετών. Όχι.
Αυτό που μας … ανεβάζει στα κάγκελα είναι ότι για μία χώρα-μέλος, την Κύπρο, που είναι και αυτή θύμα εισβολής και κατοχής, δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Φτάσαμε στο σημείο, οι ηγέτες των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών να συναγελάζονται με τον αυταρχικό ισλαμιστή, Ταγίπ Ερντογάν και να αγνοούν μία σκληρή πραγματικότητα στο έδαφος της Ε.Ε.: Την για 51 χρόνια κατοχή του σχεδόν 40% της Μεγαλονήσου.
Ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Εμμανουέλ Μακρόν έφτασε στο σημείο να έχει εντάξει (στο μυαλό του) την Τουρκία στη γραμμή άμυνας της Ευρώπης, χωρίς την ίδια στιγμή να κάνει την παραμικρή κουβέντα για την Κύπρο.
Οι δημοσιογράφοι δεν μπορούμε να υποκαθιστούμε τους εκλεγμένους ηγέτες της Ελλάδας και της Κύπρου, διότι έχουν επιλεγεί από τους πολίτες για να τους αντιπροσωπεύουν. Αλλά μπορούμε να λέμε τη γνώμη μας, καθώς ζούμε ακόμα, ευτυχώς, σε δημοκρατικές χώρες. Τα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη οδηγούν την Αθήνα και τη Λευκωσία σε «απομόνωση» στην Ευρώπη σε ότι αφορά την Τουρκία. Είναι μία εξέλιξη που τη βλέπει κανείς διά γυμνού οφθαλμού.
Γι’ αυτό, και ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Χριστοδουλίδης πρέπει να κινηθούν με τρόπο που θα αναγκάσουν τον κάθε Μακρόν και τον κάθε Καγκελάριο να μάθουν να σέβονται τους εταίρους τους. Αν δεν αντιδράσουν, θα είναι πράξη ανυπαρξίας, σε μία Ένωση, η οποία αν και διεφθαρμένη, έχει ακόμα μηχανισμούς, για να γίνονται σεβαστά τα στρατηγικά συμφέροντα των χωρών-μελών.
Δεν θα σχολιάσω το θέαμα, να βρίσκονται οι επτά πιο ισχυροί παίκτες της Ευρώπης, μαζί με τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ σε αίθουσα του Λευκού Οίκου και να αναμένουν τον κ. Τραμπ να ολοκληρώσει το τηλεφώνημα του με τον Βλαδίμηρο. Διότι οι εικόνες μπορεί να είναι απατηλές. Στο κάτω-κάτω της γραφής συμμετείχαν σε μία συλλογική προσπάθεια με τον κ. Τραμπ για να σταματήσουν ένα πόλεμο, που απειλεί όλη την Ευρώπη. Ας μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις.
Αλλά, με θυμώνουν τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά. Κυνηγούν τον Βλαδίμηρο για τα εγκλήματα του στην Ουκρανία, αλλά επιβραβεύουν τον ισλαμιστή Ερντογάν για τα τουρκικά εγκλήματα. Ομιλούμε για μία αλήτικη συμπεριφορά. Πουλούν πολεμικό υλικό στην Τουρκία, το οποίο θα χρησιμοποιήσει εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου. Και μου την σπάει που δεν βλέπω αντιδράσεις, ιδιαίτερα από την Αθήνα, η οποία είναι πιο ισχυρή δύναμη από τη Λευκωσία.
Η Ελλάδα έχει εγκλωβιστεί σε ένα ανάρμοστο διάλογο, ο οποίος επιτρέπει στην Τουρκία να εξοπλίζεται και να αθωώνεται. Τρεις χώρες-μέλη της Ε.Ε., και μία πρώην μέλος, η Βρετανία, πουλάνε πολεμικά αεροπλάνα και πλοία στην κατοχική δύναμη. Και δεν τρέχει τίποτα. Και την ίδια στιγμή επιβάλουν κυρώσεις στη Ρωσία, η οποία είναι μεν δύναμη κατοχής, αλλά δεν έχει εισβάλει σε χώρα-μέλος της Ε.Ε.
Η μη αντίδραση προκαλεί απορίες, αλλά και θυμό. Είτε έχουν την ισχύ του βέτο, η Ελλάδα και η Κύπρος, είτε όχι. Ποια είναι η αλήθεια που και που ξεκινά η κοροϊδία. Αν οι δύο χώρες διαθέτουν βέτο, όπως μας διαβεβαιώνουν, πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Σε μία εποχή που η Αμερική του κ. Τραμπ, ανακοινώνει δημόσια ότι η Τουρκία δεν δικαιούται τα μαχητικά F-35, οι εταίροι μας στην Ε.Ε. σπεύδουν να εξοπλίσουν τη χώρα του Ερντογάν.
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Τα πράγματα είναι άσχημα για την Ελλάδα και την Κύπρο. Η Τουρκία, μία μη χώρα-μέλος της Ε.Ε., στο τέλος θα αποκτήσει περισσότερα δικαιώματα από τα κράτη-μέλη. Ελέω των διεφθαρμένων ηγετών της ενωμένης Ευρώπης
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αργά ή γρήγορα δεν έχει καμία σημασία, έδειξε το δρόμο σε όλους τους πολιτικούς, νυν και τέως. Πρέπει όλοι να δώσουν τη δεύτερη σύνταξη τους για φιλανθρωπικούς σκοπούς, διότι αυτό είναι το ορθό και ηθικό. Άλλωστε, η απόφαση για διπλές ακόμα και τριπλές συντάξεις όσων υπηρέτησαν ή υπηρετούν το κράτος, είναι απαράδεκτη και ελεεινή πράξη.
Δεν το βλέπουμε μόνο στην Κύπρο, αλλά και στην Ελλάδα. Όταν πρόκειται για τα συμφέροντα τους, οι πολιτικοί ανεξάρτητα από χρώμα και ιδεολογία, ψηφίζουν μαζικά υπέρ. Ιδιαίτερα όταν οι αποφάσεις τους αφορούν τις αυξήσεις στους μισθούς τους.
Στην απόφαση του Νίκου Χριστοδουλίδη, αντέδρασε -ποιος άλλος;- ο γνωστός Δημοκρατικός Συναγερμός, ένα κόμμα που έλαβε μέρος στο πάρτι της έμμεσης διαφθοράς. Και αντέδρασε μόνο για καθαρά κομματικούς λόγους, επειδή η κυρία Αννίτα (Δημητρίου) και ο κύριος Αβέρωφ (Νεοφύτου) θα είναι προεδρικοί υποψήφιοι στις εκλογές του 2028. Ο ένας εναντίον του άλλου, και οι δυο για να νικήσουν το σημερινό Πρόεδρο και να τον εκδικηθούν για τη βαριά ήττα του 2023.
Ο κ. Χριστοδουλίδης καλώς έπραξε, λοιπόν. Έδειξε τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν όλοι, πρώην και νυν, κρατικοί αξιωματούχοι…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Άπειρα συγχαρητήρια στην ποδοσφαιρική ομάδα της Πάφου για την απόφαση της να τοποθετήσει το πρόσωπο του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, στο έμβλημα της.
Ο εμβληματικός ήρωας της ΕΟΚΑ, ο 18χρονος μαθητής-ποιητής που συγκλονίζει και σήμερα τους όπου γης Έλληνες, απαγχονίστηκε από τους άθλιους ανθέλληνες Εγγλέζους τον Μάρτη του 1957.
Εύχομαι να συνεχίσει την εξαιρετική της πορεία η παφιακή ομάδα και στον επόμενο γύρο να έχει αντίπαλο μία εγγλέζικη, ώστε να εμφανιστεί στα γήπεδα της πρώην αυτοκρατορίας με τη φανέλα που θα έχει τη μορφή του Ευαγόρα.
