Όσοι παρακολουθούν τις δηλώσεις του υπουργού Εργασίας Γιάννη Παναγιώτου για τη διαπραγμάτευση για την ΑΤΑ, μάλλον θεωρούν πως η Κυβέρνηση δεν θα συζητήσει θέμα αλλαγής της ουσίας του θεσμού, ούτε θέμα σύνδεσής του με άλλες παραμέτρους, όπως η ανταγωνιστικότητα και η παραγωγικότητα.
Αυτά είναι δουλειές και ευθύνες των εργοδοτών – επενδυτών, όχι των εργαζομένων, που όταν υπάρχει πληθωρισμός -και εφόσον προηγήθηκε μεγέθυνση του ΑΕΠ– θέλουν κάτι πίσω για να καλύψουν τη χασούρα. Δεν ζητούν τον ουρανό με τ’ άστρα.
Ναι, στις πλείστες άλλες χώρες της ΕΕ δεν υπάρχει πια ο θεσμός. Αλλά στις πλείστες άλλες χώρες της ΕΕ έγιναν απεργίες διαρκείας -και σε εξαιρετικά ουσιώδεις υπηρεσίες– μέχρι να δοθούν αυξήσεις και πέραν της αύξησης του πληθωρισμού σε κάποιες περιπτώσεις, μετά την κερδοσκοπική εκτόξευση των τιμών 2022-23. Απλή επισήμανση για όσους κόπτονται για τον διάλογο και την εργατική ειρήνη. Κοστίζουν κάτι τις όλα.
Η στήλη εκτιμά (απλά εκτιμά) πως οι εργοδοτικές οργανώσεις θα πάρουν ελάχιστα από αυτά που ζητούν, μέσω μιας τελικής πρότασης του υπουργού. Αν την αποτολμήσει. Και πρέπει. Και οι συντεχνίες αρκετά από αυτά που ζητούν. Εννοείται, όχι όλα. Και πρέπει.
Οι εργοδότες (αυτοί που δεν είναι κράτος εν κράτει και δεν δίνουν λογαριασμό σε κανένα) θα στριμωχθούν αν οι συντεχνίες αποδεχθούν να αυξηθεί το ποσοστό των κακοπληρωμένων εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα που θα παίρνουν ή θα δικαιούνται ΑΤΑ, χωρίς όμως η απόδοση ΑΤΑ να πάει στο 100% για όλους τους εργαζομένους. Αν απορρίψουν κάθε τέτοια συζήτηση οι συντεχνίες, επιμένοντας σε μια φιλοσοφία που προστατεύει τη μειοψηφία, απλά θα βγάλουν την εργοδοτική πλευρά από τη δύσκολη θέση.
Να διατηρήσουν τα δικαιώματα τους οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο. Αλλά προέχει να αποκτήσουν κάποια οφέλη και όσοι δεινοπαθούν στον ιδιωτικό τομέα. Κατά προτεραιότητα. Η Κυβέρνηση δείχνει να το έχει αντιληφθεί και να το επιθυμεί. Περιμένουμε το… άγιο φως και για τους κοινωνικούς εταίρους.
ΧΡΥΜΑ
