>Τελικά, πόσο άδικος είναι ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης! Τώρα το συνειδητοποίησα. Να του χαρίζεται ο Γενικός Εισαγγελέας για αδίκημα το οποίο δεν διέπραξε και να μην λέει ούτε ένα ευχαριστώ. Τέτοια αχαριστία πια; Μα είμαστε σοβαροί; Να σε παύουν από Γενικό Ελεγκτή και να μην σκάζεις; Και έχει δίκιο ο κ. Σαββίδης να τον προειδοποιεί, πως την επόμενη φορά που (δεν) θα διαπράξει αδίκημα δεν θα του την χαρίσει. Στο κάτω-κάτω, ποιος είναι ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης; Ούτε έμπορος ναρκωτικών, ούτε λαμόγιο, ούτε καν του κοινού ποινικού δικαίου. Δεν πλαστογράφησε καν το πτυχίο του! Ένα τίποτα! Και να έχει χάρη για το γεγονός, ότι «η περαιτέρω διερεύνηση δεν κατέστη εφικτή, καθώς οι ισχυρισμοί παρέμειναν μετέωροι». Όπως «το μετέωρο βήμα του πελαργού» του Θόδωρου Αγγελόπουλου (λέω εγώ). Και να σταματήσει να μας παριστάνει τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννι τη στιγμή που ο Αλέκος Τρυφωνίδης είναι πιο παραστατικός, ως ηθοποιός όταν παριστάνει και τον πολιτικό. Και θα του δώσει «δεύτερη ευκαιρία». Τουλάχιστον ας του επιτρέψει να ζητήσει τη βοήθεια του κοινού.
>Εκεί που βρίσκω μερικώς δίκιο στον Γενικό Εισαγγελέα, αφορά την προσπάθεια του να πείσει πως το Ανώτατο Δικαστήριο ενεργώντας υπό την ιδιότητα του ως Συμβούλιο, κατά την κρίση του συνιστά δικαστήριο (υπό την ουσιαστική και λειτουργική έννοια του όρου) επειδή η σύνθεση του περιορίζεται αποκλειστικά από Δικαστές χωρίς τη συμμετοχή εξωθεσμικών προσώπων….». Το μόνο κενό που έχω (πέραν το κενού στον εγκέφαλο) είναι το εξής: Αν συγκεντρωθούν τέσσερις δικαστές του Ανωτάτου και παίζουν πιλότα (και συγκεκριμένα παλαριστή ή έστω γαλλική), χωρίς εξωθεσμικούς (μπουφετζή, πρωτοκολλητή, θαμώνες, περίεργους κοκ), συνιστούν δικαστήριο δεδομένο ότι όλοι είναι δικαστές; Προς προβληματισμό το εγείρω.
>Εντάξει, πλάκα κάνω, αλλά, όπως λένε σε τέτοιες περιπτώσεις, «ο Γενικός Εισαγγελέας άρχισε πρώτος». Ως προς την αναφορά ότι «η αξιολόγησή μας κατέληξε στο ότι για σκοπούς δίωξης υπάρχει επαρκής μαρτυρία που στοιχειοθετεί τα συστατικά στοιχεία του υπό διερεύνηση αδικήματος, καθότι συγκεκριμένες ατεκμηρίωτες δηλώσεις και αναρτήσεις του αμφισβητούν ευθέως την αμεροληψία και ανεξαρτησία του Συμβουλίου και των Δικαστών του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου», εισηγούμαι να τοποθετηθούν με προσοχή στο ψυγείο και να ανασυρθούν σε περίπτωση εκλογής του Οδυσσέα Μιχαηλίδη στην προεδρία της Δημοκρατίας, ώστε να παυθεί και τότε.
>Στο σημείο αυτό, να αναφέρω, πως μπορεί μεν να ασκώ κριτική αλλά ταυτοχρόνως αναγνωρίζω το μεγαλείο του Γενικού Εισαγγελέα, ο οποίος εξαντλώντας τα όρια της επιείκειας του, μας γράφει (στην ανακοίνωσή του): «Ως εκ τούτου, λαμβάνοντας υπόψη τις μετέπειτα δηλώσεις του (Οδυσσέα) και την προσπάθεια ανασκευής από τον ίδιο των όσων λέχθηκαν προηγουμένως, καθώς και τον κίνδυνο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, όξυνσης του δημόσιου κλίματος, με μετατόπιση της δημόσιας συζήτησης από την ουσία της υπόθεσης, δηλαδή την ανάγκη διαφύλαξης του κύρους και της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, «αποφασίσαμε (δεν λέει και διατάξαμε) να μην ασκηθεί ποινική δίωξη κατά του κ. Μιχαηλίδη». «Η απόφασή μας», συνεχίζει ο Γενικός Εισαγγελέας, “για μη άσκηση ποινικής δίωξης συνιστά μια δεύτερη ευκαιρία που παρέχεται στον κ. Μιχαηλίδη, συνοδευόμενη όμως από ρητή προειδοποίηση ότι δεν θα γίνει ανεκτή οποιαδήποτε επανάληψη παρόμοιων επιλήψιμων συμπεριφορών ή διατύπωσης εκ νέου των ίδιων ατεκμηρίωτων και προσβλητικών ισχυρισμών κατά της Δικαιοσύνης».
>Κύριε Γενικέ, ακόμη και αν δεν υπήρχες θα έπρεπε να σε είχαμε εφεύρει, όπως θα έλεγε και ο Νικόλας Παπαδόπουλος. Και για όσους ισχυρίζονται, χωρίς τεκμηρίωση, ότι ο Γενικός Εισαγγελέας δεν διαθέτει χιούμορ, καταγράφω και το ακόλουθο απόσπασμα της ανακοίνωσής του: «Η ελευθερία της έκφρασης είναι απολύτως σεβαστή και αποτελεί θεμελιώδες συνταγματικό δικαίωμα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να οδηγεί σε συμπεριφορές που υπερβαίνουν τα όρια και καταλήγουν να πλήττουν το κύρος και την αξιοπιστία της Δικαιοσύνης, που καθήκον μας είναι να προστατεύουμε». Προσωπικά το εύχομαι ολοψύχως. Προστατέψτε την και μια φορά (κι έναν καιρό).
>Αν και είναι γνωστόν τοις πάσι πως ο γράφων είναι ένθερμος υποστηρικτής του Γενικού Εισαγγελέα (ειδικά για τις χορευτικές ικανότητες που επέδειξε σε διάφορα σαλόνια (δεν λέω σκυλάδικα) αλλά και για το γεγονός ότι είναι κολλητός του τέως Προέδρου επί σαράντα συναπτά έτη και ανδρώθηκαν στο ίδιο κράτος (όχι αυτό του Μακάριου Δρουσιώτη), για σκοπούς αντικειμενικότητας ή έστω διά το θεαθήναι, αναφέρω πως ο δικηγόρος του Οδυσσέα Μιχαηλίδη, κ. Αχιλλέας Αιμιλιανίδης ισχυρίζεται πως ο πελάτης του εις ουδένα ποινικό αδίκημα υπέπεσε.
>Δεν ξέρω τι εννοεί ο ποιητής, αν δηλαδή θέλει να μας πει ότι ο Γενικός Εισαγγελέας είναι μη σχετικός και ότι οι νομικές του γνώσεις είναι λιγότερες από τις δικές μου. Εκτός και αν εννοεί, ότι ο Γενικός Εισαγγελέας εκδίδει γνωματεύσεις και ανακοινώσεις κατά παραγγελία (λες και προΐσταται πιτσαρίας αντί της Νομικής Υπηρεσίας), οπόταν στην περίπτωση αυτή τον προειδοποιώ, πως την επόμενη φορά, μπορεί να περιληφθεί και αυτός στο κατηγορητήριο.
>Το μόνο τρωτό σημείο που βρίσκω στον Γενικό Εισαγγελέα είναι ότι δεν αξιοποιεί πλήρως το αστείρευτο χιούμορ του, του οποίου η απουσία τον αδικεί. Αν λοιπόν είχε χιούμορ (το θέτω ως ιδέα για την επόμενη φορά) θα προχωρούσε σε ποινική δίωξη του Οδυσσέα Μιχαηλίδη και στη συνέχεια θα ανέθετε στον βοηθό Γενικό Εισαγγελέα να του αναστείλει την ποινική δίωξη. Άλλωστε δεν θα ήταν η πρώτη του αμματοπόνηση. Έτη φωτός μπροστά.
Τούτων λεχθέντων, κηρύσσεται η λήξη της συνεδρίας.
