Κατά το 2025 ίσως καταγράφηκαν περισσότερες μετεγγραφές βουλευτών σε άλλα κόμματα και σχηματισμούς απ’ ό,τι στις κυπριακές ομάδες ποδοσφαίρου. Φυσικά, στο ποδόσφαιρο οι παίκτες δεσμεύονται από συμβόλαια, με χρηματικές επιβαρύνσεις σε περίπτωση που σπάσουν αυτές τις συμφωνίες. Στην πολιτική μέχρι σήμερα δεν χρειαζόταν κάτι τέτοιο, αφού θεωρείτο πως η συμπόρευση με έναν κομματικό χώρο εδράζεται στο καλό του τόπου, στην ιδεολογία και όχι σε προσωπικές φιλοδοξίες.
Τελικά, όμως, ποδόσφαιρο και Βουλή είναι πιο κοντά απ’ όσο νομίζουμε. Κάποιοι παίκτες αλλάζουν ομάδες γιατί δεν θέλουν να παίζουν στον πάγκο, και κάποιοι βουλευτές αλλάζουν κόμματα επειδή θέλουν να παραμείνουν στους «πάγκους» της Βουλής.
Αυτό το φαινόμενο δεν είναι ανεξήγητο. Είναι βασικά κάτι σαν το λεωφορείο. Ανεβαίνεις σε αυτό που θα σε πάρει στον προορισμό σου και όταν φτάσεις κατεβαίνεις για να κάνεις τις δουλειές σου. Το ίδιο συμβαίνει και με τα κόμματα. Όποιο λεωφορείο σε εξυπηρετεί και μετά, το πολύ πολύ, όταν φτάσεις εκεί που θες, φεύγεις.
Εξάλλου τα παραδείγματα είναι πολλά.
Ζακ
