Την τελευταία της πνοή άφησε σε ηλικία 79 ετών η σπουδαία ηθοποιός Νταϊάν Κίτον. Δεν έχει γίνει ακόμα γνωστή η αιτία του θανάτου της. Ένας εκπρόσωπος της οικογένειας Νταϊάν Κίτον επιβεβαίωσε στο περιοδικό PEOPLE ότι πέθανε στην Καλιφόρνια και ότι δεν υπάρχουν περαιτέρω λεπτομέρειες προς το παρόν.
Η φήμη της εκτοξεύτηκε όταν ερμήνευσε τον ρόλο της Κέι Κορλεόνε στον «Νονό» ενώ πήρε το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για το «Annie Hall», ως ερωμένη του Γούντι Άλεν (ελλ. Ο Νευρικός Εραστής). Είχε και άλλες υποψηφιότητες για Όσκαρ για τις ερμηνείες της στις ταινίες «Reds» (1981), «Marvin’s Room» (1996) και «Something’s Gotta Give» (2003), στο πλάι του Τζακ Νίκολσον.
Ο αυτοσαρκασμός της, το ταλέντο της στην κωμωδία και το μοναδικό της στυλ – σπάνια εμφανιζόταν χωρίς καπέλο, ζιβάγκο ή γραβάτα και φαρδύ παντελόνι – την έκαναν μοναδική και αδύνατο να την αντιγράψει κανείς, γράφει ο Guardian.
Η ζωή και η καριέρα της
Η Κίτον έκανε το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο το 1970. Η φήμη της εκτοξεύτηκε όταν ερμήνευσε τον ρόλο της Κέι Κορλεόνε στην ταινία του Φράνσις Φορντ Κόπολα «Ο νονός» (The Godfather, 1972) δίπλα στους Μάρλον Μπράντο και Αλ Πατσίνο.
Η μακρά καριέρα της περιλαμβάνει ταινίες όπως The First Wives Club, πολλαπλές συνεργασίες με τη σκηνοθέτιδα Νάνσι Μάγιερς και τη σειρά ταινιών Book Club.
Η ηθοποιός γεννήθηκε στο Λος Άντζελες το 1946 με το όνομα Νταϊάν Χολ και ήταν η μεγαλύτερη από τέσσερα παιδιά. Ο πατέρας της ήταν πολιτικός μηχανικός, ενώ η μητέρα της ήταν νοικοκυρά.
Ωστόσο, η Κίτον πίστευε ότι η μητέρα της ονειρευόταν κάτι μεγαλύτερο. «Στο βάθος της καρδιάς της, μάλλον ήθελε να γίνει κάποια μορφή καλλιτέχνιδας», είπε η ηθοποιός στο περιοδικό PEOPLE το 2004. «Τραγουδούσε. Έπαιζε πιάνο. Ήταν όμορφη. Ήταν η υποστηρίκτριά μου».
Η Ντάιαν Κίτον έπαιζε σε θεατρικές παραστάσεις στο λύκειο και, μετά την αποφοίτησή της το 1964, σπούδασε υποκριτική στο κολέγιο. Πολύ σύντομα όμως τα παράτησε και μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να δοκιμάσει την τύχη της στο θέατρο. Για το καλλιτεχνικό της όνομα επέλεξε το επώνυμο της μητέρας της, Keaton, αφού υπήρχε ήδη μία ηθοποιός με το όνομα Diane Hall στο μητρώο της Actors’ Equity.
Το 1968, η Κίτον πήρε ρόλο στο μιούζικαλ Hair του Μπρόντγουεϊ ως αναπληρωματική της ηρωίδας Sheila. Το 2017, είχε αποκαλύψει στο PEOPLE ότι τότε πάλευε με τη βουλιμία, αφού ο σκηνοθέτης της είχε ζητήσει να χάσει βάρος – χωρίς, όπως είπε, να τον θεωρεί υπεύθυνο για την ασθένειά της. «Πίστεψέ με, είχε να κάνει με μια ακατάσχετη ανάγκη για περισσότερο, για το “πολύ”. Ήταν μια ψυχική ασθένεια», είχε δηλώσει.
«Έγινα ειδική στο να κρύβω πράγματα. Να κρύβω κάθε στοιχείο — πώς να βεβαιωθείς ότι κανείς δεν θα το μάθει; Ζεις μια ζωή πολύ περίεργη. Ζεις μέσα σε ένα ψέμα», είχε πει για την περίοδο εκείνη. Τελικά ανάρρωσε με τη βοήθεια της θεραπείας, αλλά παραδέχτηκε ότι η βουλιμία της στέρησε τη δυνατότητα να χαρεί την εμπειρία της στο Μπρόντγουεϊ.
Στη συνέχεια πρωταγωνίστησε στο θεατρικό έργο του Γούντι Άλεν Play It Again, Sam, που έκανε πρεμιέρα το 1969. Για τον ρόλο αυτό έλαβε υποψηφιότητα για βραβείο Τόνι.
Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο έγινε το 1970 με την ταινία Lovers and Other Strangers, αλλά η μεγάλη της ευκαιρία ήρθε όταν ο Φράνσις Φορντ Κόπολα τη διάλεξε για τον ρόλο της Κέι Άνταμς, της κοπέλας του Μάικλ Κορλεόνε (Αλ Πατσίνο), στον Νονό του 1972. Η ταινία βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Μάριο Πούζο, το οποίο όμως η Κίτον δεν είχε καν διαβάσει πριν από την οντισιόν και δεν ήξερε πραγματικά περί τίνος επρόκειτο.
«Νομίζω πως το πιο ευγενικό πράγμα που έχει κάνει ποτέ κάποιος για μένα… ήταν που με πήραν στον Νονό χωρίς καν να έχω διαβάσει το βιβλίο. Δεν ήξερα τίποτα απολύτως», είχε πει στο PEOPLE το 2022. «Απλώς πήγαινα από οντισιόν σε οντισιόν. Ήταν κάτι απίστευτο για μένα. Και μετά έπρεπε, φυσικά, να διαβάσω το βιβλίο».
Η ταινία γνώρισε τεράστια επιτυχία και κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Η Κίτον επανέλαβε τον ρόλο της στο The Godfather Part II (1974), που επίσης θριάμβευσε και κέρδισε Όσκαρ, και επέστρεψε ξανά στο The Godfather Part III το 1990, την τελευταία ταινία της σειράς.
Παράλληλα, συνέχισε να συνεργάζεται με τον Γούντι Άλεν, εμφανιζόμενη στην κινηματογραφική εκδοχή του Play It Again, Sam (1972), στο Sleeper (1973) και στο Love and Death (1975). Παρά την επιτυχία της, οι ανασφάλειες δεν την εγκατέλειψαν και δεν παρακολουθούσε ποτέ τις ίδιες της τις ταινίες. «Απλώς δεν μου αρέσει ο τρόπος που δείχνω και ακούγομαι», είχε πει στο PEOPLE το 1975.
Το 1977 ήρθε ο ρόλος που την καθιέρωσε: η Άνι στο Annie Hall του Άλεν. Η ερμηνεία της της χάρισε το Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου. Η γκαρνταρόμπα της ηρωίδας, γεμάτη ανδρικά ρούχα, γιλέκα και παντελόνια με γραμμές, αντανακλούσε το προσωπικό της στυλ και την καθιέρωσε ως fashion icon. Πολλοί υπέθεταν ότι η ταινία βασιζόταν στη σχέση της με τον Άλεν· η ίδια είπε τότε στους New York Times: «Δεν είναι αλήθεια, αλλά έχει κάποια στοιχεία αλήθειας μέσα της».
Ακολούθησαν κι άλλες συνεργασίες με τον Άλεν: Interiors (1978), Manhattan (1979) και Manhattan Murder Mystery (1993). Παρά τις αμφιλεγόμενες κατηγορίες σε βάρος του, εκείνη τον υπερασπίστηκε το 2014, δηλώνοντας στη Guardian: «Τον αγαπώ».
Άλλες σημαντικές ταινίες της Κίτον ήταν το Looking for Mr. Goodbar (1977), το Reds (1981), το Shoot the Moon (1982) και το The Little Drummer Girl (1984). Το 1987 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τη Νάνσι Μέγερς στο Baby Boom· ακολούθησαν οι επιτυχίες Father of the Bride (1991), Father of the Bride Part II (1995) και Something’s Gotta Give (2003), για την οποία απέσπασε ακόμη μία υποψηφιότητα για Όσκαρ. «Μπορεί να ακούγεται γλυκανάλατο, αλλά αγαπώ τις ταινίες Father of the Bride· ήταν τόσο συγκινητικές», είχε πει στο Vulture το 2020.
Το 1996, πρωταγωνίστησε δίπλα στη Γκόλντι Χόουν και τη Μπέτ Μίντλερ στο The First Wives Club, για τρεις γυναίκες που οι σύζυγοί τους τις εγκαταλείπουν για νεότερες. Η ταινία έκλεισε με την εμβληματική σκηνή όπου οι τρεις τραγουδούν το You Don’t Own Me της Λέσλι Γκορ. «Ήμουν συνέχεια λίγο αγχωμένη και φοβισμένη γιατί η Γκόλντι και η Μπέτ ήταν απίθανες ηθοποιοί», είχε παραδεχθεί το 2023 στο Hollywood Reporter.
Στα επόμενα χρόνια συμμετείχε σε ταινίες όπως The Family Stone, Because I Said So, Finding Dory, Book Club (και το σίκουελ του) και Poms. Εμφανίστηκε σπάνια στην τηλεόραση, αλλά ξεχώρισε στη μίνι σειρά του HBO The Young Pope (2016). Ως σκηνοθέτις, υπέγραψε το ντοκιμαντέρ Heaven (1987), την ταινία Hanging Up (2000) και ένα επεισόδιο του Twin Peaks.
Το 2021 πρωταγωνίστησε στο βίντεο κλιπ του Τζάστιν Μπίμπερ “Ghost”. Ήταν επίσης ιδιαίτερα ενεργή στο Instagram, όπου μοιραζόταν στιγμές από τη ζωή της, σκέψεις για την καριέρα και τους φίλους της, καθώς και αφιερώσεις σε ανθρώπους που αγαπούσε.
Κοιτάζοντας πίσω στην πορεία της, είχε δηλώσει το 2019 στο PEOPLE: «Δεν ξέρω τίποτα και δεν έχω μάθει. Το να μεγαλώνεις δεν σε κάνει σοφότερο. Αν δεν είχα την υποκριτική, θα ήμουν μια “παραφωνία”».
Η Κίτον δεν παντρεύτηκε ποτέ. «Σκεφτόμουν σήμερα πως είμαι η μόνη από τη γενιά μου που έμεινε ανύπαντρη σε όλη της τη ζωή», είπε στο PEOPLE το 2019. «Είμαι πραγματικά χαρούμενη που δεν παντρεύτηκα. Είμαι περίεργη, το ξέρω. Θυμάμαι στο λύκειο που ένας συμμαθητής μου είπε “μια μέρα θα γίνεις καλή σύζυγος”. Και σκέφτηκα, “όχι, δεν θέλω να είμαι σύζυγος”».
Στη διάρκεια της ζωής της συνδέθηκε ερωτικά με τον Γούντι Άλεν, τον Αλ Πατσίνο και τον Γουόρεν Μπίτι. «Το ταλέντο είναι τόσο απίστευτα ελκυστικό», είχε σχολιάσει.
Η Κίτον απέκτησε δύο παιδιά μέσω υιοθεσίας: την κόρη Ντέξτερ (το 1996) και τον γιο Ντιουκ (το 2001). «Η μητρότητα δεν ήταν μια ακαταμάχητη παρόρμηση, ήταν περισσότερο μια σκέψη που με συνόδευε για καιρό. Κι έτσι το τόλμησα», είχε πει στο Ladies’ Home Journal το 2008.
protothema.gr
