Βλέποντας τις αντιδράσεις για όσα έκνομα βιώσαμε το Πάσχα και τον θάνατο ενός 22χρονου, δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε θλίψη.
Όχι μόνο γιατί χάθηκε ένα νέο παιδί και είδαμε κάθε λογής ασυδοσία. Η θλίψη μας εκπηγάζει κι από τη στάση όλων όσοι ενεπλάκησαν στη δημόσια συζήτηση. Η οποία δεν νομίζω να μας βγάζει πιο σοφούς και να δημιουργεί προϋποθέσεις για να μην επαναληφθούν στο μέλλον τραγικά φαινόμενα.
Πήραν όλοι την κουβέντα στο νομοσχέδιο για τις λαμπρατζιές και άρχισαν να ρίχνουν ο ένας του άλλου την ευθύνη. Κανείς δεν φταίει. Ούτε ο υπουργός Μάριος Χαρτσιώτης, ούτε η Βουλή, ούτε η Ένωση Δήμων, ούτε οι αστυνομικοί βάσει του συνδικαλιστή Νίκου Λοϊζίδη.
Ερώτημα: Η κείμενη νομοθεσία δεν παρείχε δυνατότητες στα εμπλεκόμενα μέρη να ελέγξουν την κατάσταση έστω σε έναν βαθμό; Τα έκτακτα μέτρα που έλαβε η Αστυνομία ενόψει λαμπρατζιών με γραπτές οδηγίες από το αρχηγείο στις 6 Μαρτίου, τηρήθηκαν; Κι αν γίνονταν τα στοιχειώδη θα μεταφερόταν μια κολόνα της ΑΗΚ σε λαμπρατζιά;
Φ.Μ.
