Άρχισαν οι συζητήσεις για τις βουλευτικές του 2026 και η κατάσταση των κομμάτων, μικρών και μεγάλων. Άρχισε και μια συζήτηση σχετική με τη συνεργασία των κομμάτων του κέντρου, με τις παρούσες συνθήκες να την καθιστούν πιο αναγκαία, περισσότερο για τα κόμματα. Και τούτο γιατί το ΕΛΑΜ δείχνει να εδραιώνεται στην τρίτη θέση όταν τα παραδοσιακά κόμματα του κέντρου (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ) διανύουν περίοδο κρίσης και αμφισβήτησης.
Πάντως, όταν πολλοί τόνιζαν την ανάγκη συνένωσης του τότε λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου, κατά την περίοδο της πρώτης διακυβέρνησης Αναστασιάδη και πολύ πριν ανεβούν τα ποσοστά του ΕΛΑΜ, προσέκρουσαν στις προσωπικές ατζέντες των κομματαρχών, στη μεγαλομανία τους και σε διάφορα άλλα παιδιαρίσματα που ελπίζουμε να γράψει κάποιος στην αυτοβιογραφία του. Τώρα, μάλλον, είναι αργά για δάκρυα κι αυτό ισχύει και για το ΔΗΚΟ που θυμήθηκε να μιλήσει για την απειλή της ακροδεξιάς και του λαϊκισμού. Για την ΕΔΕΚ δεν χρειάζονται να ειπωθούν πολλά, προφανώς.
Εν ολίγοις, όταν όφειλαν να συνασπιστούν, τόσο εναντίον των “μεγάλων” όσο και εναντίον της ακροδεξιάς, προτείνοντας έναν αντικατοχικό, δημοκρατικό, τρίτο δρόμο, σφύριζαν κλέφτικα. Τώρα θυμήθηκαν; Τώρα που η κοινωνία δεν θέλει ούτε να τους ακούει ούτε να τους βλέπει;
ΑΛ.ΜΙΧ.
