Πλέον έχουν καταλαγιάσει οι όποιες αντιδράσεις για τη διαχείριση της φονικής πυρκαγιάς στην ορεινή Λεμεσό. Το αναμέναμε. Όχι γιατί έχουμε μαντικές ικανότητες. Όσο περνούσε ο χρόνος, τόσο καταλάγιαζαν τα συναισθήματα, ενώ ενεργοποιήθηκαν μηχανισμοί με στόχο τη στήριξη των πληγέντων. Ακολούθησαν κι άλλα διάφορα. Όπως οι «ειδήσεις» περί εμπρηστών, με καλοθελητές σε ετοιμότητα να τις μεταφέρουν…
Σ΄ αυτό το διάστημα κάποιοι υπουργοί έμειναν κρυμμένοι, ενώ όταν ρωτούνταν για τις όποιες ευθύνες απαντούσαν ότι «αυτές θα φανούν από τις εκθέσεις των υπηρεσιών». Περίμεναν, δηλαδή, τις εκθέσεις των ίδιων των Υπουργείων τους για να διαπιστώσουν αν έχουν προσωπικές (πολιτικές) ευθύνες. Και φτάνουμε στο σήμερα. Μπαφιασμένοι στις υποσχέσεις οι άμεσα επηρεαζόμενοι δεν έχουν πλέον την ίδια ζέση για κριτική. Ορισμένοι έχουν κάνει ήδη στροφή 180 μοιρών. Μοιραία το κεφάλαιο «διαχείριση της πυρκαγιάς» πέφτει στα μαλακά. Το θέμα εδώ δεν ήταν να πάρουμε κεφάλια χάριν της απόδοσης ευθυνών. Αλλά να αναγνωριστούν προβλήματα κι ευθύνες. Με μόνο στόχο στην επόμενη μεγάλη κρίση να είμαστε πιο έτοιμοι και οι πολίτες να προστατευτούν στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Αλλά με τέτοιες ευκολοχώνευτες πολιτικές κατευνασμού, μάλλον το μέλλον δείχνει ζοφερό…
Φ.Μ.
