Η Πάφος FC μπορεί να έφυγε ηττημένη από το Τορίνο, όμως η εμφάνισή της απέναντι στη Γιουβέντους, στο Αλιάντζ Στάντιουμ, αύξησε τη μετοχή της στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο. Η ομάδα του Χουάν Κάρλος Καρσέδο δεν προσπάθησε να «κλέψει» αποτέλεσμα, έπαιξε με αυτοπεποίθηση και θάρρος απέναντι σε έναν αντίπαλο με πολλαπλάσιο ειδικό βάρος.
Για περίπου μία ώρα, η Πάφος κοίταζε τη «Γηραιά Κυρία» στα μάτια, σαν να μην υπήρχε διαφορά ιστορίας, μπάτζετ ή ευρωπαϊκής εμπειρίας. Η προσπάθεια για την πρώτη 24άδα της League Phase δυσκόλεψε, όμως η παρθενική παρουσία στην κορυφαία διοργάνωση παραμένει αξιοθαύμαστη. Και την ίδια στιγμή, χωρίς τυμπανοκρουσίες, συνεχίζει να οδηγεί την κούρσα του κυπριακού πρωταθλήματος, στηριζόμενη σχεδόν εξ ολοκλήρου στον περσινό κορμό.
Όσο κι αν η Πάφος έδειξε πως μπορεί να σταθεί στο ψηλότερο επίπεδο, αδίκησε τον εαυτό της το καλοκαίρι. Οι μετεγγραφές δεν της πρόσφεραν την απαιτούμενη ποιότητα και βάθος. Μοναδική εξαίρεση ο Νταβίντ Λουίζ, που κουβαλά προσωπικότητα και κλάση. Αντίθετα, οι Μπασουαμινά, Ντιμάτα, Μίμοβιτς, Λάνγκα, Γκόρτερ και Όντεφαλκ δεν άφησαν το παραμικρό αποτύπωμα στη μέχρι τώρα διαδρομή της ομάδας.
Σε μια σεζόν όπου η Πάφος σημάδεψε ψηλότερα από ποτέ, οι προσθήκες του καλοκαιριού δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις. Το δείγμα τεσσάρων-πέντε μηνών είναι αρκετό. Η Πάφος FC είχε την ευκαιρία να αυξήσει ακόμα περισσότερο τον δείκτη ποιότητας του ρόστερ, αλλά το… νέο αίμα δεν αποδείχθηκε αντάξιο των προσδοκιών της.
