Σε μια άλλη ζωή, θα είχαν πλάκα οι φανφάρες όσων θαυμάζουν τον Τραμπ και τον Πούτιν σε αυτή την υπό εξέλιξη διαδικασία για την Ουκρανία. Μα στην παρούσα συνθήκη είναι επικίνδυνοι. Διότι θαυμάζουν δύο ηγέτες που απαιτούν από την Ουκρανία να αναγνωρίσει τη ρωσική κατοχή ως κυρίαρχη και ως νόμιμη.
Ο ένας για να επιβάλει τα επεκτατικά του σχέδια και ο άλλος για να καμαρώνει πως έφερε την ειρήνη ακυρώνοντας την όποια ευρωπαϊκή συνεννόηση. Η οποία ήταν ένα ανέκδοτο πριν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η οποία θα παρέμενε ανέκδοτο αν ο ουκρανικός λαός δεν αντιστεκόταν με τέτοιο ηρωισμό. Όχι πως τώρα είναι πραγματικότητα, αλλά η ουκρανική αντίσταση τους υποχρεώνει να ακούσουν το Κίεβο πριν κάνουν οποιαδήποτε σκέψη ή συμφωνία. Διότι, η Ουκρανία αμφισβήτησε την μοίρα της και αρνήθηκε να γίνει προτεκτοράτο.
Όλο αυτό, έπρεπε να διδάσκει κι εμάς εδώ στην Κύπρο ότι όποιος αντιστέκεται στον εισβολέα και κατακτητή του, υποχρεώνει τους ισχυρούς να μην κάνουν του κεφαλιού τους. Εκτός κι αν αποφάσισαν, όλοι αυτοί που ανεμίζουν ρωσικές και αμερικανικές σημαίες σαν μαζορέτες του Χόλιγουντ, πως το Κυπριακό θα το λύσει ο Τραμπ με τον Ερντογάν, αναγνωρίζοντας τουρκική κυριαρχία στον βορρά. Δεν είναι το ίδιο;
ΑΛ.ΜΙΧ.
