Τι χώρα είμαστε τελικά; Και τι άνθρωποι; Αναλωνόμαστε σε αλληλοκατηγορίες ακόμα και όταν η μικρή Κύπρος λάμπει κυριολεκτικά στο εξωτερικό. Και φυσικά αναφέρομαι στην πρόσκληση που έλαβε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης από τον απόλυτο Πλανητάρχη -για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους-, τον Ντόναλντ Τραμπ και τον ισχυρό άνδρα της Αιγύπτου, αλ Σίσι για να παραστεί στην υπογραφή της συμφωνίας για τη Γάζα.
Αυτή η συμφωνία είναι το «παιδί» του Προέδρου Τραμπ και είναι πολύ υπερήφανος για την επιτυχία του να σταματήσει τον τελευταίο πόλεμο στη Μέση Ανατολή μεταξύ της τρομοκρατικής Χαμάς και του Ισραήλ. Η πρόσκληση εστάλη σε λίγους ξένους ηγέτες. Και ανάμεσα τους ήταν ο Πρόεδρος της Κύπρου και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κυριάκος Μητσοτάκης. Αλλά, και στο νησί και στη «Μητέρα Πατρίδα» τρώγονται για να μειώσουν την αξία της παρουσίας τους.
Δεν θέλω να φανταστώ τι θα γινόταν εάν ο κ. Χριστοδουλίδης και ο κ. Μητσοτάκης δεν είχαν προσκληθεί. Η αντιπολίτευση στην Κύπρο και την Ελλάδα θα ζητούσαν και την παραίτηση τους και θα έλεγαν ότι είναι διπλωματική τραγωδία ότι οι δύο χώρες δεν βρίσκονται σε αυτή τη μεγάλη διεθνή σύναξη. Γι’ αυτό ρώτησα στην αρχή τι χώρα είμαστε και τι άνθρωποι; Η πρώτη «διάγνωση» είναι ότι είμαστε οι πιο αυτοκαταστροφικοί λαοί στον πλανήτη.
Έλαβαν πρόσκληση και δέχθηκαν άνευ προηγουμένου κριτική. Με όλη μου την ειλικρίνεια, ερωτώ ξανά: Εάν ο Πρόεδρος Τραμπ και ο αλ Σίσι δεν τους προσκαλούσαν δεν θα είχαμε πολιτικούς σεισμούς στην Ελλάδα και την Κύπρο; Ο κ. Χριστοδουλίδης το είπε πολύ ορθά: Στην Αίγυπτο προσκλήθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία και την αντιπροσώπευσε ο Πρόεδρος της. Το ίδιο και με την Ελλάδα. Προσκλήθηκε η Ελληνική Δημοκρατία και την εκπροσώπησε ο Πρωθυπουργός της. Μα πόσο βλάκες είμαστε για να μην κατανοούμε αυτή την απλή αλήθεια;
Δεν γράφω αυτή τη στήλη για να υποστηρίζω τους εκάστοτε ηγέτες της Ελλάδας και της Κύπρου. Η στήλη είναι αφιερωμένη πάντα στην Πατρίδα προσπαθώντας να βοηθήσουμε, όπου και αν βρισκόμαστε, τα εθνικά και στρατηγικά της συμφέροντα.
Ως γνωστό, η Τουρκία θεωρεί την Κυπριακή Δημοκρατία «εκλιπούσα». Ότι δεν υπάρχει, ότι εξατμίστηκε. Αχ φτωχέ Ερντογάν… Παρουσιάζεσαι παγκόσμιος ηγέτης και υπάρχει ένα μικρό νησί στη Μεσόγειο το οποίο δεν μπορείς να εξαλείψεις από τον χάρτη. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη ήττα της ισλαμικής Τουρκίας και του αυταρχικού ηγέτη της.
Για 51 χρόνια το βόρειο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι κατεχόμενο. Ο Ερντογάν κομπάζει για τις φιλίες του με όλους τους δυνατούς της γης. Ο Πρόεδρος Τραμπ τον υμνεί μη αναλογιζόμενος τι θα του συμβεί σύντομα από τον Τούρκο πρόεδρο. Καυχιέται ο Ερντογάν ότι είναι υπερδύναμη. Αλλά, δεν μπόρεσε να αποκλείσει την Κύπρο και τον Πρόεδρο της από τη σύνοδο της Αιγύπτου -οι όποιες δήθεν τουρκικές …«διαψεύσεις» είναι κυριολεκτικά πέτσινες. Ανύπαρκτες. Πάντως, ο Νίκος Χριστοδουλίδης ήταν εκεί κουβαλώντας το κυπριακό κράτος στην πλάτη του.
Αναγνωρίζω την επιτυχία του Προεδρικού Μεγάρου και του υπουργείου των Εξωτερικών. Ήταν μεγάλη επιτυχία με δεδομένο ότι η Άγκυρα έφερε τα πάνω-κάτω ανάποδα για να αποκλείσει την Κύπρο. Ηττήθηκε και πρέπει να δώσουμε τα εύσημα εκεί που ανήκουν: Στον Πρόεδρο, στον υπουργό Εξωτερικών και τους εξαιρετικούς συνεργάτες τους. Έσκισαν και έλαμψαν και δεν πρέπει να κρύβουμε τα λόγια μας.
Όποιος και αν ήταν ο Πρόεδρος, όποιος και αν ήταν ο υπουργός Εξωτερικών, τα ίδια θα έλεγα. Θα έστελνα τα θερμά μου συγχαρητήρια. Με δεδομένο, επαναλαμβάνω, ότι ο Λευκός Οίκος απέρριψε το αίτημα της Τουρκίας στο υψηλότερο επίπεδο και να αποσυρθεί η πρόσκληση στην Πατρίδα μας.
Είναι καιρός να σταματήσουμε να αλληλοτρωγόμαστε και να σκεφτόμαστε μόνο το εθνικό και στρατηγικό συμφέρον της Κύπρου. Γίνονται πολύ μεγάλες -για να αντιγράψω τον κ. Τράμπ- πολύ όμορφες προσπάθειες για να αναπτυχθούν ακόμα πιο πολύ οι στρατηγικές σχέσεις της Λευκωσίας και της Ουάσιγκτον. Πως να το κάνουμε, δεν αλλάζει… Η Κύπρος ανήκει στη Δύση.. Και η ηγέτιδα δύναμη της Δύσης είναι η Αμερική, της οποίας θα προεδρεύει για άλλα τρία και πλέον χρόνια ο Ντόναλντ Τράμπ.
Δεν εθελοτυφλούμε. Ο Αμερικανός Πλανητάρχης έχει …«έρωτα» με τον Ερντογάν. Αλλά, μέχρι στιγμής δεν του έχει δώσει τίποτα. Επίσημα και δημόσια υπογραμμίζεται ότι πρέπει να σταματήσει να αγοράζει πετρέλαιο και φυσικό αέριο από τη Μόσχα. Ότι πρέπει να στείλει στον Βλαδίμηρο το σύστημα S-400. Όταν τα πράξει αυτά, μπορεί, ίσως, να ξανασκεφθεί ο Λευκός Οίκος το τουρκικό αίτημα για την αγορά των μαχητικών F-35. Πρέπει να αλλάξουν αμερικανικοί νόμοι. Στις ΗΠΑ δεν υπάρχει το αποφασίσω και διατάζω.
Εκτός των παραπάνω υπάρχει ένας άλλος παράγοντας στην περιοχή: Τοι Ισραήλ. Αν χρειαστεί να επιλέξει ο Πρόεδρος Τράμπ είναι ήδη γνωστή η απόφαση του. Θα ταχθεί με το Εβραϊκό Κράτος. Το Ισραήλ του κάνει τη …«δουλειά. Η Τουρκία βρίσκεται πάντα απέναντι του.
Ναι, σίγουρα, το Ισραήλ ξέφυγε εντελώς στην εκδίκηση του εναντίον της Χαμάς. Σκοτώθηκαν αθώοι Παλαιστίνιοι, ανάμεσα τους χιλιάδες παιδιά και γυναίκες. Ναι, είχε δικαίωμα να εκδικηθεί τις δολοφονίες των πολιτών του από τη Χαμάς. Όχι, δεν είχε δικαίωμα να δολοφονήσει 70 χιλιάδες Παλαιστίνιους.
Πέραν της παραπάνω αλήθειας, το Ισραήλ θα συνεχίσει να υπάρχει, θα συνεχίσει να είναι ισχυρό. Ότι και να λένε οι ψεκασμένοι της προβληματικής αριστεράς, το Εβραϊκό Κράτος θα συνεχίσει να είναι ο χωροφύλακας της Αμερικής στην ευρύτερη γειτονιά μας. Η Κύπρος και η Ελλάδα θα βρεθούν στο στρατόπεδο των «νικητών»…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Επιτέλους, ο γνωστός Φειδίας, παρουσιάστηκε στον κυπριακό λαό ως αυτό που πραγματικά είναι: Ένας παλιάτσος. Ίδρυσε κόμμα και θα ζητήσει ξανά τη ψήφο των Κυπρίων πολιτών, οι οποίοι δυστυχώς στις ευρωεκλογές εξαπατήθηκαν από τον τσαρλατάνο της πολιτικής κυπριακής σκηνής, και τον ψήφισαν. Τον έστειλαν στην Ευρωβουλή όπου αυτός και οι φίλοι του απολαμβάνουν …ζωάρα. Στη μέχρι τώρα θητεία του ως ευρωβουλευτής ο υιός του ιερέα «εξυπηρέτησε» πολιτικά και διπλωματικά περισσότερο τη Ρωσία και τον Βλαδίμηρο, την Τουρκία και τον κατοχικό ηγέτη. Οι αγώνες του για την Κυπριακή Δημοκρατία είναι ανύπαρκτοι. Μετά τη βοήθεια που του πρόσφερε ο Φειδίας, ο Πούτιν, δεν πρέπει να ανταποδώσει; Είναι ερώτημα, όχι διαπίστωση.
ΕΡΩΤΩ εγώ ο αφελής; Ποιος θα πληρώσει τις χιλιάδες ευρώ που θα χρειαστούν για την προεκλογική του εκστρατεία; Και η ερώτηση αφορά όλα τα κόμματα της Κύπρου. Αλλά στέκομαι ειδικά στον Φειδία, ο οποίος αναμένεται να «κατεβάσει» συνδυασμούς σε όλους τις πόλεις.
Ανεξάρτητα από τα παραπάνω. Βρισκόμαστε στον αστερισμό των ξενοκίνητων κομμάτων. Έχω την αίσθηση ότι η Κύπρος θα αποκτήσει το δικό της «ρωσικό κόμμα». Το ΑΚΕΛ έχει μεν σχέσεις με τη σημερινή Ρωσία, αλλά δεν είναι καθαρό πουτινικό κόμμα. Του λείπει ο αναγκαίος εθνικισμός, που πρεσβεύει ο Βλαδίμηρος…
