Όπως ανακοίνωσε η Κυβέρνηση, το Υπουργικό Συμβούλιο ενέκρινε πρόταση για επέκταση της κρατικής κάλυψης των οικονομικών ελλειμμάτων του ΟΚΥΠΥ μέχρι το τέλος του 2026.
Διευκρινίζοντας ο Υπουργός Υγείας Μιχάλης Δαμιανός, ανέφερε ότι τα ελλείμματα του ΟΚΥΠΥ ανέρχονται σε 40 εκατ. ευρώ για το 2025 και επιπλέον 30 εκατ. ευρώ για το 2026. Και αυτά, όπως εξήγησε, πέραν των αναγκαίων κεφαλαιουχικών δαπανών για την αναβάθμιση των κρατικών νοσηλευτηρίων, μεγάλο μέρος των οποίων καλύπτεται από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας.
Ο κ. Υπουργός απέδωσε την πολύ μεγάλη αυτή “τρύπα” στις στρεβλώσεις στο σύστημα υγείας, στην πανδημία και στην αυξημένη μισθοδοσία του προσωπικού του ΟΚΥΠΥ.
Δεν έχουμε λόγο να αμφισβητήσουμε τα αίτια που επικαλέστηκε ο κ. Υπουργός για τα οικονομικά χάλια του ΟΚΥΠΥ. Έχουμε, όμως, πολλούς λόγους να ανησυχούμε για το πού θα πάει αυτή η οικονομική κατρακύλα του οργανισμού που διαχειρίζεται τα δημόσια νοσηλευτήρια.
Εάν εργοδότης του ΟΚΥΠΥ ήταν ιδιώτης, σίγουρα θα λάμβανε πολύ δραστικά μέτρα για να εξυγιάνει τον Οργανισμό. Για παράδειγμα, θα επαναμελετούσε τους τομείς που δραστηριοποιείται και όσοι δεν είναι προσοδοφόροι θα περικόπτονταν ή θα οδηγούνταν σε διαδικασία εξυγίανσης.
Επίσης, ένας ιδιώτης εργοδότης θα περιέκοπτε αμέσως πολλές δαπάνες, ώστε να γίνουν εξοικονομήσεις πόρων. Ακόμα, θα προσπαθούσε να βρει νέα έσοδα από νέες δραστηριότητες.
Στην περίπτωση του κράτους, όμως, κανένας δεν κινείται με αυτή την ορθολογιστική λογική. Υπάρχει η εύκολη οδός της κάλυψης των ελλειμμάτων από τα κρατικά ταμεία, οπότε όλα μέλι γάλα!
Αν, όμως, σκεφτούμε ότι αυτή η τραγική εικόνα δεν πρόκειται να αλλάξει τα επόμενα χρόνια, αντιλαμβάνεστε τι μεγάλη “τρύπα” θα ανοίξει ο ΟΚΥΠΥ. Ήδη, για το επίμαχο θέμα της αυτονόμησης των δημοσίων νοσηλευτηρίων, που ήταν προϋπόθεση για εφαρμογή του ΓεΣΥ, κανένας δεν λέει τίποτα. Όλοι βολεύονται με το να μείνουν τα δημόσια νοσηλευτήρια οικονομικά και άλλως πώς εξαρτώμενα από το κράτος.
Το κράτος σήμερα έχει πλεονάσματα και ίσως δεν του είναι δύσκολο να δώσει 40 εκατ. ευρώ, επικαλούμενο και τις υποχρεώσεις του έναντι των πολιτών για τη δημόσια υγεία. Αν, όμως, αύριο δεν υπάρχουν πλεονάσματα τι θα γίνει; Θα αφήσουμε τα δημόσια νοσοκομεία, για τα οποία επενδύθηκαν δισ. ευρώ να καταρρεύσουν και να καταστραφούν;
Όμως και σήμερα που “λεφτά υπάρχουν” (για να χρησιμοποιήσω τη γνωστή ρήση της Ελλάδας, που έγινε σλόγκαν), γιατί να τα σπαταλάμε άδικα, επειδή κάποιοι αρνούνται να δουν τα προβλήματα του ΟΚΥΠΥ και να προσπαθήσουν να τα επιλύσουν;
Νομίζουμε ότι κάποιος (ίσως ο ίδιος ο Πρόεδρος) θα πρέπει να βάλει φρένο σ΄ αυτή την κατρακύλα. Να καλέσει όλους τους εμπλεκόμενους και μη και να τους ζητήσει συγκεκριμένα ριζικά μέτρα με χρονοδιάγραμμα εφαρμογής για τα δημόσια νοσηλευτήρια. Πρέπει επιτέλους να γίνουν βαθιές περικοπές και μεγάλες τομές στα δημόσια νοσηλευτήρια.
Μια τέτοια ριζική ανασύνταξη είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα βελτιώσει μόνο την οικονομική κατάσταση του ΟΚΥΠΥ, αλλά θα βελτιώσει και το επίπεδο της προσφερόμενης υγείας από τα δημόσια νοσηλευτήρια, η οποία σήμερα δεν θεωρείται η καλύτερη.
Η πρόκληση, λοιπόν, είναι πολύ μεγάλη και η Κυβέρνηση έχει την τεράστια ευθύνη να βρει λύσεις. Και αυτό, γιατί τα λεφτά των φορολογουμένων δεν μπορεί να τα πετάμε στον αέρα, γιατί κάποιοι θέλουν να σφυρίζουν αδιάφορα…
