Στα περισσότερα φετινά ματς του, ο ΑΠΟΕΛ είχε ένα σταθερό και αναγνωρίσιμο στοιχείο στο παιχνίδι του: την ενεργή συμμετοχή των ακραίων αμυντικών στην ανάπτυξη. Στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, αυτό το κομμάτι απουσίαζε εμφανώς — και ίσως αυτό να αποδείχθηκε καθοριστικό. Ούτε ο Κώστας Σταφυλλίδης από τα αριστερά, ούτε ο Νάνου από τα δεξιά κατάφεραν να προσφέρουν βάθος, υποστήριξη και δημιουργία όπως σε προηγούμενα ματς.
Ο Σταφυλλίδης, που σε άλλα παιχνίδια είχε «σερβίρει» γκολ και είχε προσφέρει λύσεις με τις προωθήσεις του, έμεινε καθηλωμένος πιο πίσω, χωρίς να βρει χώρους ή σωστές γραμμές κίνησης. Ίσως να ήταν συνειδητή επιλογή του Πάμπλο Γκαρσία, στο πλαίσιο ενός πιο προσεκτικού πλάνου απέναντι σε ομάδα με έντονη πίεση στα άκρα, όπως η ΑΕΚ. Ίσως, πάλι, να ήταν αποτέλεσμα της ίδιας της τακτικής ροής του αγώνα, όπου ο ΑΠΟΕΛ αναγκάστηκε να προσαρμοστεί, αδυνατώντας να απλώσει το παιχνίδι του από τα πλάγια.
Διαβάστε επίσης: ΑΠΟΕΛ: Ο καλοδεχούμενος βαθμός και η πικρία της κακής στιγμής
Ακόμη και στα διαστήματα που οι γαλαζοκίτρινοι είχαν κατοχή και πίεζαν, η έλλειψη πλάτους φαινόταν ξεκάθαρα. Οι εξτρέμ έμεναν απομονωμένοι, δεν υπήρχαν επαναλαμβανόμενα «overlap» ούτε συνεργασίες στο επιθετικό τρίτο, κάτι που στέρησε στην ομάδα τις επιπλέον επιλογές και τη ροή που συχνά δίνει ο συνδυασμός πλάγιου μπακ με εξτρέμ.
Το αποτέλεσμα; Περιορισμένη δημιουργία, ελάχιστες σέντρες και λιγότερη επιθετική παρουσία. Ο ΑΠΟΕΛ, που συνήθως αξιοποιεί το πλάτος του γηπέδου για να ανοίγει άμυνες, αυτή τη φορά έμοιαζε εγκλωβισμένος.
