Το αποψινό ντέρμπι της Λεμεσού, διεξάγεται σε πόλη που δοκιμάζεται περισσότερο απ’ όσο θέλουν κάποιοι να το παραδεχτούν. Η προχθεσινή κοινή ανακοίνωση των ΑΕΛ και Απόλλωνα –σημαντική, αλλά όχι αρκετή– λειτούργησε ως υπενθύμιση ότι το ποδόσφαιρο στην Κύπρο, βρισκόταν και εξακολουθεί να βρίσκεται σε επικίνδυνο σταυροδρόμι.
Κι αν κάτι πρέπει να ειπωθεί σήμερα, λίγες ώρες πριν από τη σέντρα, είναι πως η ευθύνη δεν εξαντλείται σε όσα γράφονται σε ένα χαρτί. Αντίθετα, αρχίζει στο σημείο που τελειώνουν οι ανακοινώσεις.
Η βία που εμφανίζεται κάθε τόσο στη Λεμεσό δεν είναι σύμπτωμα της στιγμής. Είναι καθρέφτης μιας κοινωνίας που συνηθίζει να ζει «στο όριο», να συγχωρεί συμπεριφορές που θα έπρεπε να έχουν εξαλειφθεί. Πίσω από κάθε καμένο κάδο, κάθε σπασμένο τζάμι, κάθε επεισόδιο, κρύβεται μια μεγάλη αποτυχία: ότι το ποδόσφαιρο δεν έγινε χώρος συνύπαρξης, αλλά ξέσπασμα. Και αυτό δεν αλλάζει με εκκλήσεις. Αλλάζει με στάση.
Διαβάστε επίσης: «Αστακός» η Λεμεσός για το ντέρμπι – Όσα αποφασίστηκαν στη συνάντηση
Το αποψινό ματς είναι δοκιμασία για όλους. Για τα σωματεία που πρέπει να υλοποιήσουν αυτά που δημόσια διακηρύσσουν. Για την Πολιτεία που οφείλει να λειτουργεί προληπτικά και όχι κατόπιν εορτής. Και, βεβαίως, για τους ίδιους τους οπαδούς, που μπορούν –αν το θελήσουν– να αποδείξουν ότι η Λεμεσός δεν εγκλωβίζεται στη χειρότερη εκδοχή της.
Η αντιπαλότητα είναι δεδομένη. Η παρακμή, όχι. Το ντέρμπι δεν πρέπει να είναι φόβος για την πόλη, αλλά καθρέφτης μιας κοινωνίας που ξέρει να προστατεύει ό,τι αγαπά. Απόψε, το στοίχημα δεν είναι ποιος θα σκοράρει περισσότερες φορές, ποιος εν τέλει θα κερδίσει στον αγωνιστικό χώρο. Είναι αν θα κερδίσει η λογική.
