Δυστυχώς, η Κυπριακή Δημοκρατία ενεπλάκη -συνειδητά και ανεπανόρθωτα- σε ένα άτυπο τόξο χωρών (ευρωπαϊκών και μη, δημοκρατικών και μη) που στηρίζουν άνευ όρων το Ισραήλ. Και παρόλο που ο υπουργός Εξωτερικών προσπάθησε να δικαιολογηθεί για τη στάση της Κύπρου απέναντι στην ολλανδική πρόταση για αναθεώρηση της συμφωνίας ΕΕ – Ισραήλ, με διάφορες δικαιολογίες για το διαδικαστικό κομμάτι, η ντροπή δεν ξεπλένεται.
Διερωτήθηκε, μάλιστα, ο ΥΠΕΞ αν θα υπάρχει άλλος τρόπος μόχλευσης εφόσον αφαιρεθεί η επιλογή του διαλόγου μέσω του Συμβουλίου Σύνδεσης ΕΕ – Ισραήλ, σημειώνοντας και την εξέλιξη στις διαπραγματεύσεις αλλά και τον ανθρωπιστικό διάδρομο από την Κύπρο, χωρίς να δείχνει πως αναγνωρίζει τη σοβαρότητα της κατάστασης κάθε 24ωρο που περνά.
Στο διά ταύτα, ο κ. Κόμπος δεν κατήγγειλε το Ισραήλ για την υπό εξέλιξη γενοκτονία και τη σφαγή, μιλώντας απλώς για ανάγκη «αλλαγής στάσης». Βέβαια, οι αξιωματούχοι της Κυπριακής Δημοκρατίας προσέχουν τα λόγια και τη στάση τους, θεωρώντας πως έχουν υποχρέωση λόγω συνεταιρισμού (ή εκδούλευσης) με το Ισραήλ και δεν πείθουν ότι τους κόφτει αυτό που συμβαίνει στη Λωρίδα της Γάζας. Αντίθετα, πείθουν πως συναινούν στον αφανισμό της Παλαιστίνης και του λαού της, προκειμένου να επικρατήσει το Ισραήλ και να μην απειληθούν τα υποτιθέμενα συμφέροντά τους. Δεν ντρέπονται;
ΑΛ.ΜΙΧ.
