Η Άννη Παττίχη, προπονήτρια ζωής (life coach), απαντά σε ερωτήσεις και επιλύει προβλήματα αναγνωστών του philenews μέσα από τη στήλη Life Coach.
Ερώτηση:
Αγαπητή κ. Παττίχη
Χαίρετε κα Παττίχη, Είσαστε άξια συγχαρητηρίων που βοηθάτε κόσμο δωρεάν. Διαβάζω τις απαντήσεις σας προς τους ανθρώπους που ζητούν τη βοήθειά σας. Τους απαντάτε με λεπτομέρεια και εκτεταμένα. Έχουμε μια θυγατέρα και ένα γιο. Ο γιός μας είναι με ειδικές ανάγκες, ελαφριά διανοητική στέρηση. Η κόρη μας είχε δεσμό για σχεδόν 3 χρόνια, έχουν χωρίσει εδώ και 4 χρόνια και δεν λέει να κάνει ενέργειες για να βρει κάποιον άλλο σύντροφο. Π.χ της αρέσει σπίτι στον καναπέ, σπάνια βγαίνει, δεν ενδιαφέρεται για κάποιο σοβαρό “site” για διαδικτυακή γνωριμία κ,λ,π. Δεν έχει κατάθλιψη, απλά δεν είναι ενεργή στον τομέα αυτό. Της λέμε οκ είχες μια ερωτική απογοήτευση αλλά πρέπει να δεις μπροστά, τίποτε αυτή. Ζητώ την βοήθειά σας και σας ευχαριστώ πάρα πολύ εκ των προτέρων.
-Α.Τ.
Απάντηση:
Αγαπητέ ΑΤ
Σε ευχαριστώ θερμά για το μήνυμά σου και για την εμπιστοσύνη που μου δείχνεις. Είναι συγκινητικό να βλέπει κανείς την αγάπη και τη φροντίδα με την οποία στέκεσαι δίπλα στην κόρη σου και στην οικογένειά σου γενικότερα.
Δεν μου λες την ηλικία της και αν δουλεύει ή αν έχει φίλες με τις οποίες επικοινωνεί για κοινωνικοποίηση.
Θα ήθελα να σου πω κάτι που, ίσως, σου δώσει μια νέα οπτική: το να μένει κάποιος μόνος του δεν είναι πάντα δείγμα απογοήτευσης ή αδράνειας. Πολλοί άνθρωποι, και ιδιαίτερα γυναίκες τα τελευταία χρόνια, επιλέγουν συνειδητά να μην μπουν σε σχέση – όχι επειδή δεν μπορούν, αλλά επειδή προτιμούν να αφοσιωθούν σε άλλες πτυχές της ζωής τους. Η επιλογή του να είναι κανείς μόνος, δεν σημαίνει μοναξιά. Σημαίνει ελευθερία, αυτονομία, και πολλές φορές, βαθιά πνευματική ωριμότητα.
Έχω βοηθήσει πολλές γυναίκες να ξεκαθαρίσουν τι είναι αυτό που πραγματικά θέλουν στη φάση της ζωής που βρίσκονται και να χαράξουν μια πορεία γεμάτη νόημα, αυτοπραγμάτωση και εσωτερική ικανοποίηση.
Η κόρη σου, λοιπόν, μπορεί να ανήκει σε αυτή την κατηγορία: να έχει αξιολογήσει μέσα της τι σημαίνει σχέση, τι σημαίνει δέσμευση, και να έχει αποφασίσει – έστω προσωρινά – ότι προτεραιότητά της είναι η ηρεμία της, η προσωπική της ανάπτυξη, ή και η προσφορά στους άλλους. Υπάρχουν τόσες γυναίκες που, ενώ δεν έχουν σύζυγο ή σύντροφο, έχουν πετύχει σπουδαία πράγματα: έχουν χτίσει καριέρες, έχουν ταξιδέψει, έχουν καλλιεργήσει ταλέντα, έχουν φροντίσει ανθρώπους, έχουν εμπνεύσει κοινότητες. Δεν είναι λίγες οι φορές που η μοναχική πορεία γίνεται δρόμος βαθύτερης προσφοράς και νοήματος.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η κόρη σου δεν θα ξαναερωτευτεί ή δεν θα δημιουργήσει δεσμό. Αλλά, αν αυτό δεν είναι τώρα στις προτεραιότητές της, είναι εντάξει. Το ζητούμενο είναι να νιώθει πλήρης και ικανοποιημένη με τις επιλογές της. Κι αυτό, από ό,τι περιγράφεις, φαίνεται να το έχει κατακτήσει σε ένα βαθμό: έχει την ηρεμία της, δεν είναι καταθλιπτική, και φαίνεται να έχει αποδεχτεί τη ζωή της όπως είναι. Αυτό από μόνο του είναι ένα μεγάλο επίτευγμα.
Καμιά φορά, ως γονείς, ασυναίσθητα μεταφέρουμε στα παιδιά μας τις δικές μας προσδοκίες και πεποιθήσεις: ότι η ολοκλήρωση έρχεται μόνο μέσα από τη συντροφικότητα, τον γάμο, τη δημιουργία οικογένειας. Αυτές οι αξίες είναι ιερές, αλλά δεν είναι οι μόνες. Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του διαδρομή – άλλος τη βρίσκει μέσα από την αγάπη, άλλος μέσα από την τέχνη, άλλος μέσα από την εσωτερική αναζήτηση ή την κοινωνική προσφορά.
Εσύ βλέπεις ότι έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τον χωρισμό της, και λογικά αναρωτιέσαι: γιατί δεν κάνει βήματα για κάτι καινούργιο; Δεν είναι κατάθλιψη – όπως πολύ σωστά λες – αλλά φαίνεται να έχει επιλέξει μια “παύση”, μια αποχή από τον έρωτα και τις γνωριμίες. Μπορεί να έχει μείνει μέσα της ένα τραύμα ή μια απογοήτευση που την έκανε πιο επιφυλακτική. Ίσως ο προηγούμενος δεσμός να την άγγιξε βαθιά και, χωρίς να το παραδέχεται, να φοβάται μην ξαναπονέσει.
Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι στήριξη, χωρίς πίεση. Αν της λες «πρέπει να δεις μπροστά», πιθανόν να ακούει κάτι που δεν της είναι αρεστό. Δεν είναι θέμα θέλησης ή τεμπελιάς. Είναι σαν να έχει βάλει μια “πανοπλία” για να προστατευτεί.
Σε προσκαλώ να της μιλήσεις λίγο διαφορετικά. Όχι με τη λογική του «γιατί δεν προσπαθείς να βρεις κάποιον», αλλά με ενδιαφέρον για το πώς νιώθει. Ρώτησέ την π.χ.:
– «Τι είναι αυτό που θα σε έκανε να νιώσεις ασφάλεια σε μια νέα σχέση;»
– «Ποια είναι η δική σου εικόνα για το μέλλον σου; Θέλεις έναν σύντροφο ή νιώθεις καλά όπως είσαι;»
Δώσε της χώρο να εκφραστεί, ακόμη κι αν δεν ακούσεις αυτό που εσύ θα ήθελες. Το να την αγαπάς και να τη στηρίζεις άνευ όρων, χωρίς να της δημιουργείς ενοχές, είναι το πιο θεραπευτικό πράγμα που μπορείς να κάνεις.
Εσύ, λοιπόν, αυτό που μπορείς να της προσφέρεις είναι ο χώρος να είναι ο εαυτός της – με αποδοχή, χωρίς πίεση, χωρίς «πρέπει». Να νιώθει ότι την αγαπάς ακριβώς όπως είναι, είτε ξαναμπεί σε σχέση είτε όχι. Και να της υπενθυμίζεις, αν θέλεις, πόσοι άνθρωποι στον κόσμο έζησαν μεγάλες και γεμάτες ζωές μόνοι τους – με φίλους, με ενδιαφέροντα, με όραμα – και όχι απαραίτητα με έναν σύντροφο στο πλάι.
Αν εκείνη κάποια στιγμή νιώσει ότι θέλει να ξανανοίξει την πόρτα του έρωτα, θα το κάνει στο δικό της χρόνο, όχι επειδή την παρακινήσατε εσείς. Η εσωτερική διάθεση είναι που γεννά τις αληθινές σχέσεις, όχι η εξωτερική πίεση η οποία μπορεί να φέρει και αρνητικά αποτελέσματα.
Σου εύχομαι από καρδιάς δύναμη, ηρεμία και εμπιστοσύνη στις επιλογές των παιδιών σου. Έχεις ήδη δώσει πολλά και όσα δίνεις με αγάπη, πιάνουν πάντα τόπο.
Θα ήθελα να επεκταθώ λίγο περισσότερο σ’ αυτό το τελευταίο σημείο που θίξαμε — γιατί είναι πολύ σημαντικό.
Η επιλογή τού να ζήσει κανείς χωρίς σύντροφο, είτε προσωρινά είτε μακροχρόνια, είναι απόλυτα σεβαστή και σε πολλές περιπτώσεις βαθιά συνειδητή. Όμως, αν βλέπεις ότι η κόρη σου δεν έχει απλώς επιλέξει την ησυχία της, αλλά φαίνεται να έχει «σβήσει» λίγο από τη ζωή της —να είναι αδρανής, χωρίς ενέργεια, χωρίς ενδιαφέρον για καινούρια πράγματα, χωρίς στόχους— τότε ίσως να μην πρόκειται μόνο για επιλογή, αλλά για μια μορφή στασιμότητας.
Δεν είναι κακό κάποιος να αγαπά το σπίτι, τη ρουτίνα του, την ηρεμία. Όμως όταν η ηρεμία γίνεται απραξία, όταν δεν υπάρχει δημιουργικότητα ή εσωτερική χαρά, τότε μπορεί να είναι χρήσιμο να δοθεί ένα «τρυφερό σπρώξιμο» προς μια πιο ενεργή στάση ζωής.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, μια/ένας life coach (προπονήτρια/ής ζωής) μπορεί να είναι πολύ βοηθητικός. Δεν είναι ψυχολόγος ούτε ψυχοθεραπευτής, αλλά είναι ένας ειδικός που μπορεί να βοηθήσει έναν άνθρωπο να ανακαλύψει ξανά τι τον ενθουσιάζει, τι τον παρακινεί, ποιοι στόχοι του ταιριάζουν στη φάση της ζωής που βρίσκεται. Μέσα από απλές, πρακτικές συζητήσεις, βοηθά το άτομο να ξεκολλήσει από την αδράνεια, να οργανώσει τη σκέψη του και να κάνει μικρά, σταθερά βήματα προς μια πιο γεμάτη ζωή.
Μπορεί μια/ένας τέτοια/ος ειδικός να τη βοηθήσει:
– Να βρει ξανά τι την ευχαριστεί, τι της λείπει, τι την ενθουσιάζει.
– Να θέσει μικρούς, ρεαλιστικούς στόχους.
– Να ανακτήσει την αίσθηση της εσωτερικής κινητικότητας.
– Να βρει το θάρρος να δοκιμάσει κάτι καινούργιο, ακόμα κι αν είναι απλώς μια καινούργια συνήθεια ή μια νέα δραστηριότητα.
– Να βρει νόημα στη ζωή.
Πολλές φορές, όταν ένας νέος άνθρωπος περάσει από μια δυνατή ερωτική εμπειρία και μετά μείνει για καιρό μόνος, μπορεί να χάσει το κίνητρο για προσπάθεια. Δεν είναι ότι δεν θέλει, αλλά δεν ξέρει πια από πού να ξεκινήσει. Εκεί, μια/ένας life coach μπορεί να παίξει ρόλο σαν πυξίδα — όχι να της πει τι να κάνει, αλλά να τη βοηθήσει να ακούσει ξανά τη δική της εσωτερική φωνή.
Αν δεις λοιπόν ότι η κόρη σου δεν είναι απλώς «μόνη» αλλά και άτονη, απομονωμένη ή χωρίς διάθεση για ζωή, τότε ίσως να της προτείνεις, με αγάπη και σεβασμό, να δοκιμάσει με κάποιον ειδικό. Όχι γιατί «κάτι δεν πάει καλά», αλλά γιατί αξίζει να ξαναθυμηθεί πόσα πράγματα μπορεί να πετύχει — με ή χωρίς σύντροφο.
Και ποιος ξέρει; Όταν αρχίσει να ζει πάλι πιο ενεργά και πιο συνειδητά, μπορεί κι ο έρωτας να βρει τον δρόμο του προς τη ζωή της — όχι από ανάγκη, αλλά σαν φυσική συνέπεια του ότι εκείνη λάμπει ξανά από μέσα της.
Η προπόνηση ζωής σε μαθαίνει πως να διαχειρίζεσαι οποιεσδήποτε προκλήσεις της ζωής και να βγάζεις στην επιφάνεια τα θετικά σου χαρακτηριστικά για να μπορείς να πορεύεσαι στη ζωή σου αγέρωχα και περήφανα. Πρώτα μαθαίνουμε και μετά αρχίζουμε να εφαρμόζουμε και να εξασκούμε αυτούς τους καινούργιους τρόπους. Όταν αυξήσουμε τον δείκτη της Συναισθηματικής μας Νοημοσύνης (EQ) μπορούμε να διαχειριζόμαστε τις προκλήσεις με αποτελεσματικότητα. Βήμα-βήμα μαθαίνει κάποιος καινούργιους τρόπους διαχείρισης της ζωής και των καθημερινών προκλήσεων.
Όλοι μπορούμε ν’ αλλάξουμε, φτάνει να το θέλουμε και να κάνουμε βήματα σταθερά καθημερινά προς την αλλαγή!
Η Άννη Παττίχη είναι Προπονήτρια Ζωής, με ΜΑ στην Κλινική Ψυχολογία, Κλινική Υπνοθεραπεύτρια & Εκπαιδεύτρια, θεραπεύτρια Τεχνικών Συναισθηματικής Απελευθέρωσης (EFT) & Νευρογλωσσικού Προγραμματισμού (NLP). Βοηθά άτομα είτε σε ατομικές συνεδρίες ή σε ομάδες να βρουν τη δική τους πηγή σοφίας για να πάρουν πλήρη έλεγχο της ζωής τους. Παρουσιάζεται συχνά στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο και αρθρογραφεί στην εφημερίδα Ο Φιλελεύθερος. Επίσης κάνει εβδομαδιαία μαθήματα αυτογνωσίας και αυτοβελτίωσης στο Ανοικτό Σχολείο του Δημαρχείου Στροβόλου.
Στείλτε τις ερωτήσεις σας στην
Άννη Παττίχη
TransformNow Coaching Academy
Προπονήτρια Ζωής
ΜΑ Κλινική Ψυχολογία
Υπνοθεραπεύτρια
annie.pattichi@gmail.com
Tel: 99468260
Πατήστε ΕΔΩ για να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα
https://www.facebook.com/transformnowannie/
https://www.facebook.com/annie.pattichi
https://www.youtube.com/channel/UCxAAmI3A7Zdczu02KmUEmgw
https://www.linkedin.com/in/anniepattichi/
https://twitter.com/AnniePattichi
