Είναι γνωστό ότι η περίεργη κομμουνιστική αριστερά στην Κύπρο έχει τα «κολλήματα» της με οτιδήποτε εθνικό, ιδιαίτερα αν αφορά τον απελευθερωτικό και αντι-ιμπεριαλιστικό αγώνα της ΕΟΚΑ του 1955-1959 εναντίον των Εγγλέζων κατακτητών.
Πολύ λίγοι ήταν οι Ακελικοί που πολέμησαν τότε για την απελευθέρωση της Πατρίδας. Έχουν μάλιστα κυκλοφορήσει πολλές ιστορίες -προσωπικά αρνούμαι πεισματικά να τις πιστέψω- για τη δράση στελεχών της εναντίον των ανταρτών της ΕΟΚΑ, για ιδεολογικούς και μόνο λόγους. Αν και το κόμμα ψήφισε υπέρ της Ένωσης με την Ελλάδα στις 15 Ιανουαρίου 1950 στο γνωστό ως ενωτικό δημοψήφισμα, στη συνέχεια ανέβηκε στο όχημα της ανεξαρτησίας της Κύπρου, διότι αντιπαθούσαν την Ελλάδα, την οποία συνέδεαν πάντα με την δεξιά.
Έχουν γίνει και απαράδεκτες δηλώσεις αξιωματούχων του ΑΚΕΛ εναντίον της «Μητέρας Πατρίδας», και όχι μόνο την περίοδο της χούντας, όταν και ήταν δικαιολογημένες. Και πριν και μετά την ξενοκίνητη δικτατορία, όταν και επικρατούσε η Δημοκρατία μίλησαν εναντίον της «Μητέρας Πατρίδας». Θυμίζω -για να μην ξεχνιόμαστε- ότι οι Έλληνες δικτάτορες, στο τέλος, ξεπούλησαν την Κύπρο σε τιμή ευκαιρίας.
Το ΑΚΕΛ θα μπορούσε να τιμήσει ήρωες όπως ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Κυριάκος Μάτσης και άλλοι, που έπεσαν μαχόμενοι για την Πατρίδα. Και θεωρώ βλακεία την αποστασιοποίηση των Ακελικών από τα παλικάρια της ΕΟΚΑ και τη θυσία τους. Ειλικρινά πιστεύω ότι χρειάζονται ψυχίατροι και ψυχολόγοι για να εξηγήσουν τη στάση τους, ειδικά απέναντι στον Γρηγόρη Αυξεντίου.
Ναι, μεν δεν ήταν μέλος του κόμματος, αλλά ήταν ένας πέρα για πέρα Δημοκρατικός Άνθρωπος και Πατριώτης. Από τις περιγραφές των συγγενών, των φίλων του και των συναγωνιστών του, εξάγεται το συμπέρασμα ότι δεν είχε καμία σχέση με τον εθνικισμό του Γρίβα, ο οποίος αν και ήταν Χίτης, άδραξε την ευκαιρία για να ηγηθεί της ΕΟΚΑ, ώστε να ξεπλύνει τη κακή φήμη που απέκτησε ο ίδιος και η οργάνωση του στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Για τους νεότερους, ο Μακάριος και ο Γρίβας γνωρίστηκαν μέσω της οργάνωσης Χ, που επαναλαμβάνω ότι δεν ήταν ότι καλύτερο από τις δυνάμεις της αντίστασης κατά των Γερμανών ναζί. Θα μπορούσα να υποστηρίξω ότι ήταν ότι χειρότερο.
Ο Αυξεντίου, ο Μάτσης και άλλοι -αναφέρω επί τούτου ονομαστικά τους δύο ήρωες- θα έπρεπε να είχαν τιμηθεί από το ΑΚΕΛ. Και ας καθίσουν τα ανώτατα στελέχη του να βρουν το λάθος.
Με αφορμή την αθλιότητα του επικίνδυνου για τα εθνικά συμφέροντα της Κύπρου, Φειδία Παναγιώτου που παρουσίασε τον Ακελικό Μιχάλη Μιχαήλ -δηλώνει και …ιστορικός (του κόμματος προφανώς)- σε ένα από τα podcast του, από τα οποία κερδίζει χρήματα, οι πολίτες στην Κύπρο είδαν ξανά τον γνωστό βλακώδη τρόπο αντίδρασης του ΑΚΕΛ, όταν το θέμα είναι εθνικό. Άλλο εθνικιστικό άλλο εθνικό «σύντροφοι». Πότε θα ξεχωρίσετε το καλό εθνικό συμφέρον από τους εθνικιστές; Έλεος πια.
Κατά τη γνώμη μου, η μεγαλύτερη βλακεία που ειπώθηκε ως δικαιολογία για τον ισχυρισμό ότι ο Γρηγόρης Αυξεντίου μπορεί και να …αυτοκτόνησε, είναι ότι το κομματικό όργανο του ΑΚΕΛ δεν δημοσίευσε την προκήρυξη των Εγγλέζων για τον Σταυραετό του Μαχαιρά. Τι να τους απαντήσουμε; Ότι δεν αναγνώρισαν μέχρι σήμερα τη θυσία του για την Κύπρο; Δεν γνωρίζω…
Το ΑΚΕΛ δεν καταδίκασε την προσπάθεια του Φειδία, που θεωρώ ότι μπορεί και να έστησε «παγίδα» στον «ιστορικό» του ΑΚΕΛ, ώστε να μειώσει μέσω του Μιχαήλ την ανδρεία του Αυξεντίου.
Ο ήρωας των ηρώων, βέβαια, δεν μειώνεται από τιποτένιους τύπου Φειδία, ο οποίος είναι τόσο χαζός και ανόητος, που αποκαλύπτει μόνος του τον επικίνδυνο ρόλο του. Ότι έχει αναλάβει να ξεπλύνει τους Ρώσους εισβολείς και κατακτητές, δεν το κρύβει. Φτάνει να ακούει κανείς τις βλακείες που εκτοξεύει. Τι μπαρούφες βγαίνουν από το στόμα του δεν λέγεται.
Το ότι ξεπλένει και τους Τούρκους, πάλι δεν το κρύβει. Οι πράξεις του ομιλούν από μόνες τους, άλλωστε. Να μου πείτε… Άμα έχει δάσκαλο ένα …Λουκάνικο, τι έπρεπε να περιμένουμε. Και τι εστί Λουκάνικος, δικαιολογημένα θα αναρωτηθείτε; Αλλά ποιος ελέγχει ποιον είναι το βασικό μου ερώτημα; Ο Λουκάνικος τον Φειδία ή ο Φειδίας τον Λουκάνικο; Θα επανέλθουμε.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Τι να γράψει και τι να πει κανείς για τους Απόδημους, που μαζεύονται κάθε χρόνο στην Κύπρο και κάνουν ακριβώς τα ίδια και χειρότερα από πέρυσι -εκτός βεβαίως των πατριωτών, που ευτυχώς είναι αρκετοί. Ανούσιες ομιλίες, ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, παράπονα σάμπως και η κάθε κυπριακή κυβέρνηση έχει υποχρεώσεις απέναντί τους -γιατί άλλωστε; Το ανάποδο πρέπει να συμβαίνει.
Φωτεινές εξαιρέσεις οι απόδημοι της Αγγλίας, οι οποίοι είναι στη φάση «από τη μία επιτυχία στην άλλη». Ειδικά η νέα γενιά και οι νέες και νέοι, που φοιτούν στην ανθελληνική αυτή χώρα, σκίζουν. Και διαδηλώσεις κάνουν, και διαμαρτυρίες και παραστάσεις προς τη φιλοτουρκική κυβέρνηση της Αγγλίας.
Από την Αμερική, ευτυχώς λάμπει ακόμα το άστρο του Πατριώτη Φίλιπ Κρίστοφερ, προέδρου της ΠΣΕΚΑ. Η συνεργασία του σε θέματα Κογκρέσου με το HALC που ίδρυσε ο αείμνηστος Νίκος Μουγιάρης και συνεχίζει με επιτυχία ο Έντι Ζεμενίδης, παράγει αποτελέσματα και καλό παράδειγμα είναι η επιστολή του βουλευτή Κρις Πάππας και άλλων 40 συναδέλφων του για τη μη πώληση των μαχητικών F-35 στην Τουρκία. Βοήθησαν επίσης η AHEPA -η μεγάλη έκπληξη, εσχάτως, διότι ασχολείται περισσότερο με άλλα θέματα, και λιγότερο με τα εθνικά- και το American Hellenic Institute, που ίδρυσε ο αείμνηστος Γιουτζίν Ρωσσίδης.
Οι υπόλοιποι, που κατοικοεδρεύουν στη Νέα Υόρκη, είναι για τα μπάζα. Επισκέπτονται την Κύπρο χρησιμοποιώντας τα οφίκια συλλόγων-σφραγίδων για επαφές, μπίζνες και δείπνα. Η πάλαι ποτέ ένδοξη ΚΟΑ (Κυπριακή Ομοσπονδία Αμερικής) οργανώνει μόνο χοροεσπερίδες με χορούς και γλέντια -απουσιάζει εντελώς από τις προσπάθειες της ΠΣΕΚΑ, των ακτιβιστών και γενικά του Ελληνικού Λόμπι. Δεν έχει λόγο ύπαρξης, εκτός και αν αλλάξει πορεία και νοοτροπία. Άλλωστε πρόκειται για μία «αμαρτωλή» οργάνωση.
Βεβαίως οι γνωστοί «άγνωστοι» νάνοι της Νέας Υόρκης δεν τόλμησαν να αντιπαρατεθούν με τον γίγαντα Φίλιπ Κρίστοφερ και να τον διώξουν από τη θέση του προέδρου της ΠΣΕΚΑ. Θα το επιχειρήσουν του χρόνου…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Βασικά στελέχη του ΔΗΣΥ αναζητούν εναγωνίως πρόσβαση στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς βλέπουν ότι το κόμμα υπό την Αννίτα Δημητρίου και τους λοιπούς «διζωνικούς» πάει από το κακό στο χειρότερο. Αν είχε περισσότερο χρόνο ο κ. Χριστοδουλίδης κάθε βράδυ θα είχε τραπέζι με συναγερμικούς που βρίσκονται σε απόγνωση και βλέπουν στο πρόσωπο του ένα ηγέτη με όραμα και μέλλον. Με τα καμώματα της προέδρου του ΔΗΣΥ και της παρέας της, ο σημερινός Πρόεδρος εξελίσσεται σε ηγέτη της κεντροδεξιάς στο νησί. Να συνεχίσει η κ. Δημητρίου με τον ίδιο τρόπο και στις βουλευτικές εκλογές θα ψάχνει τη ψήφο της…
ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ ([email protected])
