Της συντακτικής ομάδας του Bloomberg
Οι επιθέσεις του Λευκού Οίκου κατά του προέδρου της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ Τζερόμ Πάουελ κλιμακώνονται επικίνδυνα. Οι αξιωματούχοι έχουν αποδοκιμάσει το υποτιθέμενο υπερβολικό κόστος των ανακαινίσεων στην έδρα της κεντρικής τράπεζας -ένα θέμα που δεν έχει καμία σχέση με τη νομισματική πολιτική- ως αδίκημα που μπορεί να οδηγήσει στην απόλυσή του. Ενώ ο πρόεδρος αρνείται ότι σχεδιάζει να απομακρύνει τον Πάουελ πριν από τη λήξη της θητείας του τον ερχόμενο Μάιο, έχει αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να τον απολύσει για κάποιο λόγο.
Αυτή η προσπάθεια υπονόμευσης του Πάουελ είναι τόσο αβάσιμη όσο και μπερδεμένη – αβάσιμη επειδή οι καταγγελίες δεν ευσταθούν, μπερδεμένη επειδή, αν μη τι άλλο, δυσκολεύουν τη Fed να παραδώσει τελικά αυτό που ο πρόεδρος επιθυμεί περισσότερο: χαμηλότερο κόστος δανεισμού.
Υπάρχει πάντα περιθώριο για διαφωνίες σχετικά με το ποιο θα πρέπει να είναι το επιτόκιο πολιτικής της Fed. Και αυτός ο πρόεδρος δεν είναι σε καμία περίπτωση ο πρώτος που καταγγέλλει την απροθυμία της να κάνει αυτό που ο Λευκός Οίκος θεωρεί πολιτικά σκόπιμο. Το γεγονός παραμένει ότι η στάση της κεντρικής τράπεζας όσον αφορά τα επιτόκια ήταν σε γενικές γραμμές η κατάλληλη βάσει των τρεχουσών οικονομικών συνθηκών και σύμφωνη με τις απόψεις των επενδυτών. Η ανεργία είναι χαμηλή, ο πληθωρισμός παραμένει λίγο πάνω από τον στόχο και οι δασμοί εντείνουν τον κίνδυνο οι τιμές να αυξηθούν ταχύτερα τους επόμενους μήνες. Η προσοχή όσον αφορά στη μείωση των επιτοκίων είναι σοφή.
Οι συνθήκες μπορεί να αλλάξουν, όπως έχουν τονίσει ο ίδιος ο Πάουελ και οι συνάδελφοί του. Η αποδυνάμωση της αγοράς εργασίας ή η μεγαλύτερη εμπιστοσύνη ότι οι δασμοί δεν θα ενισχύσουν τον πληθωρισμό μπορεί να δικαιολογήσουν μια μείωση του βασικού επιτοκίου νωρίτερα. Δεδομένων των αβεβαιοτήτων, ωστόσο, η ιδέα ότι η Fed υπό την ηγεσία του Πάουελ υπήρξε είτε αδικαιολόγητα αυστηρή (“γεράκι”) είτε κατά κάποιον τρόπο αφοσιωμένη στην αποτροπή των οικονομικών πολιτικών της κυβέρνησης είναι παράλογη.
Η άσχετη διαμάχη για το κόστος ανακαίνισης της έδρας της Fed είναι ιδιαίτερα σημαντική. Η αναβάθμιση των παλαιών κτιρίων είναι δαπανηρή. Το κόστος που υπερβαίνει τις αρχικές εκτιμήσεις δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο. Και αξίζει να σημειωθεί ότι οι ανώτεροι αξιωματούχοι της Fed απασχολούνται με ένα κλάσμα της αμοιβής που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν στη Wall Street: Απέχουν πολύ από το να κλέβουν τους φορολογούμενους, όπως θέλει να υπονοήσει αυτή η τελευταία επίθεση, είναι υποδειγματικοί δημόσιοι υπάλληλοι.
Το πιο παράξενο σχετικά με την επίθεση στον Πάουελ είναι ότι θα μπορούσε στην πραγματικότητα να δυσκολέψει την κεντρική τράπεζα να επιτύχει χαμηλότερα επιτόκια. Ο πληθωρισμός έχει επανέλθει υπό έλεγχο με μικρό οικονομικό κόστος – και η προοπτική υψηλών δασμών δεν έχει αντιστρέψει την τάση – κυρίως επειδή οι επενδυτές εμπιστεύονται τη Fed ότι ενεργεί με ανεξάρτητο τρόπο. Η κατάρριψη αυτής της εμπιστοσύνης ενέχει τον κίνδυνο να ωθήσει τα μακροπρόθεσμα επιτόκια απότομα υψηλότερα, ανεξάρτητα από το πού θα καθορίσει η Fed το επιτόκιο πολιτικής.
Όσο περισσότερο η διοίκηση επιτίθεται στη Fed, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος ο αναμενόμενος πληθωρισμός να ξεγλιστρήσει από το αγκυροβόλιό του – και τόσο πιο δύσκολο θα είναι για την κεντρική τράπεζα να μειώσει με ασφάλεια τα επιτόκια ως απάντηση στις μεταβαλλόμενες οικονομικές συνθήκες. Αν ο πρόεδρος προσπαθήσει να απολύσει τελικά τον Πάουελ, μια ξαφνική φυγή από τα μακροπρόθεσμα ομόλογα και το δολάριο γίνεται πάρα πολύ πιθανή.
Ο πρόεδρος της Fed και οι συνάδελφοί του υπήρξαν υποδείγματα αυτοσυγκράτησης ως προς την αντίδρασή τους στις επιθέσεις της κυβέρνησης – αρνούμενοι να διαπληκτιστούν με τον Λευκό Οίκο και επιμένοντας ευγενικά ότι η εστίασή τους βρίσκεται αποκλειστικά στη διπλή εντολή της κεντρικής τράπεζας για σταθερές τιμές και μέγιστη απασχόληση. Ο Πάουελ ζήτησε σοφά από τον γενικό επιθεωρητή της Fed να εξετάσει το διογκούμενο κόστος ανακαίνισης. Για χάρη της οικονομικής σταθερότητας, και προς το δικό του συμφέρον, ο πρόεδρος θα πρέπει να αναγνωρίζει τους συμμάχους τους και να αφήσει τη Fed να κάνει τη δουλειά της.
Απόδοση – Επιμέλεια: Λυδία Ρουμποπούλου
BloombergOpinion
