Σχεδόν έναν χρόνο μετά τη μετακόμισή τους, ο γιατρός Χρίστος Κυπρή και η ηθοποιός Ειρήνη Καραγιώργη μάς υποδέχονται στο καινούργιο τους σπίτι και μοιράζονται στιγμές από την καθημερινότητα με τα έξι τους παιδιά, αλλά και τα σχέδια για το όμορφο, κοινό μέλλον που τους περιμένει.
Δύο πόλεις, δύο διαφορετικοί κόσμοι, έξι παιδιά και μια εντελώς καινούργια καθημερινότητα κάτω από την ίδια στέγη. Οκτώ μήνες μετά τη μετοκόμισή σας στο νέο σπίτι, πώς βιώνετε όλες αυτές τις αλλαγές στη ζωή σας;
Ειρήνη: Με μεγάλη χαρά, αν σκεφτείς ότι πριν από τη μετακόμισή μας σε αυτό το σπίτι, με τον Χρίστο συγκατοικούσαμε ήδη έναν χρόνο, σε έναν πολύ μικρό χώρο, με δύο υπνοδωμάτια και έξι παιδιά, να κοιμόμαστε πάνω σε καναπέδες, να στρώνουμε στο πάτωμα, να είμαστε κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλο. Είχε, βέβαια, και αυτό την πλάκα του, όμως η καθημερινότητά μας ήταν αρκετά δύσκολη. Πλέον, νιώθω ότι αφού τα καταφέραμε κάτω από εκείνες τις συνθήκες, μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα.
Χρίστος: Με τη μετακόμισή μας εδώ, πλέον είναι πολύ πιο διαχειρίσιμα τα πράγματα, διότι έχει ο καθένας τον χώρο του και είναι και τα παιδιά πολύ συνεργάσιμα μέσα στο σπίτι. Το ότι έχουν αυλή, όπου μπορούν να παίζουν, το ότι έρχονται σε κάποιο βαθμό σε επαφή με τη φύση αλλά και το ότι νιώθουν ότι έχουν τον χώρο τους, αυτό έκανε την καθημερινότητά μας πολύ καλύτερη.
Υπάρχει κάποιο σημείο του σπιτιού που το αγαπάτε λίγο περισσότερο;
Χρίστος: Για μένα χωρίς δεύτερη σκέψη το μέρος αυτό είναι η κουζίνα, διότι είναι ο χώρος που περνάω τον περισσότερο χρόνο μου στο σπίτι. Απολαμβάνω πολύ τη μαγειρική, είναι κάτι που με χαλαρώνει και μου δίνει τη δυνατότητα να «δημιουργώ», επομένως ήθελα να φτιάξω έναν χώρο που να με εμπνέει και νομίζω τα κατάφερα.
Ειρήνη: Από την άλλη εγώ, θα σου πω χαριτολογώντας, ούτε απ’ έξω από την κουζίνα δεν περνάω. Για μένα είναι δύο τα αγαπημένα μου σημεία στο σπίτι. Το ένα είναι να κάθομαι τον χειμώνα με την πολυθρόνα μου μπροστά από το τζάκι και το άλλο, το απόγευμα στην αυλή να βλέπω τα χρώματα που παίρνει ο ουρανός όταν δύει ο ήλιος. Είναι μια εικόνα που μου προκαλεί απίστευτη ηρεμία.
Ζείτε και οι δύο αρκετά απαιτητικές ζωές σε σχέση και με τα επαγγελματικά σας. Αυτό πώς επηρεάζει την καθημερινότητά σας;
Χρίστος: Νομίζω έχουμε μια πολύ καλή συνεργασία σε αυτό. Δηλαδή, όταν προκύπτει κάτι στην Ειρήνη, αναλαμβάνω περισσότερες ευθύνες εγώ. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι λόγω του ότι εγώ έχω τις εφημερίες μου στη Λεμεσό, το μεγαλύτερο βάρος του σπιτιού και των παιδιών πέφτει στην Ειρήνη.
Ειρήνη: Είναι μέρες που είμαστε τέλεια, άλλες μέρες που το βάρος είναι περισσότερο πάνω στον ένα, όμως νομίζω σιγά σιγά το ισορροπήσαμε. Έχουμε πολύ διαφορετικά ωράρια με τον Χρίστο, όμως σε ό,τι ανάγκη προκύπτει ξέρουμε ότι μπορούμε να βασιστούμε ο ένας πάνω στον άλλο. Έχουμε χτίσει μια καθημερινότητα η οποία μας κάνει και καλό σε μεγάλο βαθμό, γιατί μου δίνει τη δυνατότητα να έχω και εγώ χρόνο με τα παιδιά ή να μπορώ να διευθετήσω κάποια άλλα πράγματα που τρέχω.
Ποιο ήταν το στοίχημα που βάλατε, ώστε να πετύχετε μια δεμένη οικογένεια όλοι μαζί;
Ειρήνη: Νομίζω ότι εκείνο που έκανε και τα παιδιά να νιώσουν άνετα από την αρχή, είναι το γεγονός ότι και εγώ και ο Χρίστος είμαστε απόλυτα ο εαυτός μας μαζί τους. Αυτό που είμαστε, αυτό τους δείχνουμε. Δεν προσπαθούμε να είμαστε κάτι άλλο ή να τους μιλάμε με συγκεκριμένο τρόπο. Ζούμε χαλαρά και χωρίς ιδιαίτερο πρόγραμμα. Θέλουμε να αφήνουμε τα πράγματα όπως έρχονται. Το κλειδί νομίζω που μας έδεσε όλους, ήταν όταν το πρώτο καλοκαίρι της σχέσης μας αποφασίσαμε να πάρουμε το ρίσκο και να πάμε όλοι μαζί διακοπές. Κλείσαμε ένα σπίτι, όπου μείναμε για πέντε μέρες και αυτό έφερε και τα παιδιά κοντά μεταξύ τους. Νομίζω ήταν οι πιο ωραίες μας διακοπές εκείνες.
Τι προσπαθείτε να τους διδάξετε μέσα από τη δική σας σχέση;
Ειρήνη: Σίγουρα τον σεβασμό και την τρυφερότητα που πρέπει να έχει ο ένας απέναντι στον άλλο. Παλιά εγώ δεν ήξερα πώς τα χειρίζεσαι αυτά τα πράγματα και το αν πρέπει να δείχνω τρυφερότητα στον σύντροφό μου μπροστά στα παιδιά. Μέσα από τη σχέση μου με τον Χρίστο κατάλαβα ότι είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να βλέπουν δεμένο το ζευγάρι, να μας βλέπουν να επικοινωνούμε, να έχουμε σεβασμό, να υπάρχει η τρυφερότητα, η αγκαλιά, το «σ’αγαπώ». Θέλουμε να βλέπουν την αγάπη.
Χρίστος: Μεγαλώνοντας πέντε κορίτσια και ένα αγόρι, αυτό που θέλουμε είναι το αγόρι να σέβεται τα κορίτσια και τα κορίτσια να απαιτούν την αξιοπρέπειά τους. Να χτίσουν έναν χαρακτήρα με τον οποίο θα νιώθουν δυνατές και θα αναγνωρίζουν ότι πρέπει να τις σέβονται.
Ειρήνη, τι αγαπάς στη σχέση που έχει ο Χρίστος με τα δύο κορίτσια σου;
Τον τρόπο που προσπαθεί να βρίσκει κοινα σημεία μαζί τους για να έρχονται κοντά. Έχουν μια υπέροχη επικοινωνία και πολλές φορές όταν θέλουν κάτι, πηγαίνουν πρώτα στον Χρίστο για να το συζητήσουν. Είναι πολύ συγκινητικό και πολύ όμορφο αυτό που συμβαίνει.
Ποια ήταν η αντίδραση των παιδιών σας όταν τους ανακοινώσατε ότι παντρεύεστε;
Χρίστος: Τα δικά μου παιδιά ήξεραν ότι θα έκανα πρόταση γάμου στην Ειρήνη και ανυπομονούσαν γι’ αυτό.
Ειρήνη: Οι δικές μου από την άλλη, το έμαθαν την επόμενη μέρα, όταν πήγα και τις ξύπνησα δείχνοντάς τους το δαχτυλίδι που μου έδωσε ο Χρίστος. Η Νεφέλη συγκινήθηκε πολύ όταν της είπα για την πρόταση γάμου, η Θάλεια, ως πιο μικρό παιδί δεν πολυέδωσε σημασία, όμως όσο περνάει ο καιρός και αρχίζουμε να οργανώνουμε τον γάμο, νομίζω είναι κάτι που ανυπομονεί.
Η ζωή με τα παιδιά καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς σας. Βρίσκετε χρόνο για τους δυο σας;
Ειρήνη: Δεν μπορώ να πω ότι η ζωή μας είναι μόνο τα παιδιά, διότι όσο μεγαλώνουν, αποκτούν όλο και περισσότερα δικά τους ενδιαφέροντα, οπόταν ζητούν και τα ίδια να έχουν τον χώρο και τον χρόνο τους να δουν μια ταινία, να ζωγραφίσουν ή να παίξουν μόνοι τους. Με τον Χρίστο, ως ζευγάρι πάντα επιδιώκουμε να έχουμε και τις στιγμές που θα περάσουμε μόνοι μας, όπως το να πάμε κάπου για φαγητό ή ακόμη και το να ταξιδέψουμε οι δυο μας.
Χρίστο, θυμάσαι την πρώτη φορά που είδες την Ειρήνη στο θέατρο;
Είναι κάτι που νομίζω ότι ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσω. Ήταν στην παράσταση «Φλωρεντιανή Τραγωδία» και θυμάμαι ότι έβλεπα μόνο εκείνη. Οι υπόλοιποι ήταν λες και δεν υπήρχαν. Όταν μετά με ρώτησε, πώς μου φάνηκε η παράσταση, η απάντησή μου ήταν «Εγώ μόνο εσένα έβλεπα». Η αλήθεια, βέβαια, ήταν ότι εγώ δεν πήγαινα για να δω την παράσταση, αλλά την Ειρήνη και πράγματι εντυπωσιάστηκα. Είναι μεγάλη η αγάπη που έχει για το θέατρο και για μένα ό,τι κάνει χαρούμενη την Ειρήνη, το στηρίζω απόλυτα. Το θαυμάζω.
Ο ίδιος υπήρξες στην πρώτη γραμμή την περίοδο που ξέσπασε ο κορωνοιός, ζώντας από κοντά πολύ δύσκολες καταστάσεις και ψυχολογικά. Πώς είναι σήμερα τα πράγματα στη δική σου δουλειά;
Εντάξει, νομίζω πλέον έχω μπει σε μια ρουτίνα στο νοσοκομείο, η οποία όμως δεν είναι ποτέ η ίδια κάθε μέρα και αυτό είναι που με εξιτάρει σε σχέση με τη δουλειά μου. Ότι υπάρχουν διαφορετικά περιστατικά κάθε μέρα, τα οποία με φέρνουν συνεχώς σε μια πρόκληση. Μου αρέσει το περιβάλλον του νοσοκομείου, είναι πιο κοντά στον χαρακτήρα μου, παρά το να είμαι ένας ιδιώτης, κλεισμένος σε ένα ιατρείο.
Είναι η επαφή με τον κόσμο αυτό που σε αναζωογονεί; Το γεγονός ότι συμβάλλεις με τον τρόπο σου στο να νιώσει ο ασθενής καλύτερα;
Σίγουρα και αυτό. Ο Ιπποκράτης έλεγε ότι, αν φύγει από εσένα ο άρρωστος και με τα λεγόμενά σου δεν νιώθει ήδη καλύτερα, σημαίνει ότι δεν έκανες καλά τη δουλειά σου. Επομένως, δεν είναι μόνο η φαρμακευτική θεραπεία που λειτουργεί σαν φάρμακο εκείνη τη στιγμή αλλά και ο τρόπος που θα μιλήσεις, που θα καθησυχάσεις, που θα χαμογελάσεις -ανάλογα και με το πόσο το επιτρέπει η κατάσταση- στον ασθενή, που τον κάνει να αισθανθεί καλύτερα. Οφείλεις να το κάνεις αυτό.
Ήθελες πάντα να γίνεις γιατρός;
Όσο περίεργο κι αν ακουστεί, δεν είχα ποτέ όνειρο να γίνω γιατρός. Μπορώ να σου πω ότι το έφεραν με τέτοιο τρόπο οι συνθήκες, που η ιατρική προέκυψε τυχαία στη ζωή μου και την αγάπησα στην πορεία. Σήμερα, λέω ευτυχώς που το έκανα. Δεν θα μπορούσα να δω τον εαυτό μου σε κανένα άλλο επάγγελμα.
Ειρήνη, επαγγελματικά εσύ με τι καταπιάνεσαι αυτή την περίοδο;
Αυτές τις μέρες ετοιμάζομαι να ξεκινήσω πρόβες στο θέατρο Ανεμώνα και είμαι πάρα πολύ ευγνώμων και πάρα πολύ χαρούμενη που μου δίνεται η ευκαιρία να επιστρέψω θεατρικά μετά από καιρό.
Νιώθω ότι αγαπάς ιδιαίτερα το θέατρο, παρότι είχες μέχρι στιγμής μια έντονη παρουσία στην τηλεόραση.
Η τηλεόραση ήταν σε μεγάλο βαθμό μονόδρομος για μένα, διότι και σε θέμα εμπειριών αλλά και βιοποριστικά μου προσέφερε πολλά. Το θέατρο όμως, είναι κάτι που το ζεις τη στιγμή που συμβαίνει. Ακούς την ανάσα του, νιώθεις το κοινό που βρίσκεται απέναντί σου. Αν μπορούσα να ζήσω μόνο από το θέατρο νομίζω δεν θα έκανα τίποτα άλλο στη ζωή μου.
Είσαι σχεδόν 10 χρόνια στον χώρο του θεάτρου. Δέχτηκες ποτέ αμφισβήτηση κατά πόσο θα μπορούσες να ανταπεξέλθεις στις απαιτήσεις των γυρισμάτων ή των προβών ως μια single μαμά δύο μικρών κοριτσιών;
Έχει συμβεί να με ρωτήσει άτομο σε παραγωγή αν πιστεύω ότι μπορώ να τα καταφέρω. Αυτή η αμφισβήτηση, που υπήρχε μέσα στην ερώτησή του, όμως, εμένα με πείσμωσε. Είπα, ναι, θα τα καταφέρω. Με την τεράστια στήριξη των δικών μου κατάφερα και να δουλεύω κανονικά 12ωρο και να είμαι συνεπής απέναντι στη δουλειά. Τη μεγαλύτερη, όμως, διάκριση νομίζω ότι την έζησα όταν ήμουν έγκυος τη μικρή μου κόρη και έχασα δύο δουλειές. Ενώ κατάλαβα ότι πήγαν όλα καλά στις ακροάσεις, όταν ενημέρωσα ότι ήμουν έγκυος, παρόλο που η κοιλιά μου ήταν πολύ μικρή, μου είπαν ότι δεν ήθελαν να το ρισκάρουν. Έτσι πέρασα την εγκυμοσύνη μου χωρίς καμία δουλειά και με ακόμα ένα μικρό παιδί στο σπίτι. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος για μένα, όμως με την πάροδο του χρόνου βλέπω ότι αυτές οι αντιλήψεις έχουν αρχίσει να εξαλείφονται και να βελτιώνονται τα πράγματα για τις γυναίκες του χώρου μας.
Σε λίγους μήνες γίνεσαι 30. Τι σκέψεις κάνεις πάνω σε αυτό;
Πώς νιώθω; Σίγουρα δεν νιώθω 30. Νιώθω ευλογημένη για το πώς ήρθαν τα πράγματα στη ζωή μου, για τα παιδιά μου, για τον Χρίστο που ήρθε και έκανε τα πάντα να μοιάζουν μαγικά. Τίποτα άλλο δεν θα μπορούσα να ονειρευτώ, νιώθω ότι έχω τα πάντα στη ζωή μου.
Αν μπορούσατε να μιλήσετε στους εαυτούς σας τέσσερα χρόνια πριν, όταν ξεκινούσατε τη σχέση σας, τι θα τους λέγατε;
Ειρήνη: Θα έπαιρνα την Ειρήνη από το χέρι, θα στεκόμουν απέναντί της και θα της έλεγα, «Ηρέμησε, είσαι εκεί που ήθελες πάντα να είσαι. Όλα θα κυλήσουν ωραία. Ζήσε το, αυτό είναι».
Χρίστος: Τι θα έλεγα στον εαυτό μου πριν από τέσσερα χρόνια; Να μην έχει τις ανασφάλειες τις οποίες συνήθως είχε σε μια καινούργια σχέση και ότι όλα θα πάνε καλά. Ότι αυτή είναι η γυναίκα που θα παντρευτεί και που θα θέλει να γεράσει μαζί της.
Έναν χρόνο μετά την πρόταση γάμου, σε ποια διαδικασία βρίσκεστε σήμερα;
Ειρήνη: Στη διαδικασία που έχει κλείσει ένα μεγάλο μέρος των διαδικασιών, ενώ από τον Σεπτέμβριο θα αρχίσω να ψάχνω και για το νυφικό μου.
Ποιες λεπτομέρειες θα θέλατε να μας αποκαλύψετε;
Ειρήνη: Ότι θα είναι ένας γάμος με μια αρκετά ρομαντική και κλασική αισθητική και με σχετικά λίγους καλεσμένους, που ξέρουμε ότι είναι άνθρωποι που έχουμε πάντα κοντά μας. Θα γίνει στη Λευκωσία τον ερχόμενο χρόνο και είναι κάτι για το οποίο ανυπομονούμε και οι δύο πολύ.
Πώς θα θέλατε να σας βρουν τα επόμενα πέντε χρόνια;
Χρίστος: Υγιείς πάνω από όλα και με τα παιδιά μας να έχουν βρει τον δρόμο τους.
Ειρήνη: Με υγεία, με ένα ακόμα παιδάκι -αν αυτό είναι εφικτό- και με πολλή τρέλα. Επιπλέον, επειδή πέρα από το θέατρο ασχολούμαι και με τη συγγραφή κειμένων, ιδανικά θα ήθελα να δω κάτι δικό μου να γίνεται είτε ταινία είτε θεατρική παράσταση.
Φωτογραφίες: Δημήτρης Δημητρίου
Styling: Shona Muir
Μακιγιάζ: Σταύρη Παφίτη (Ilona makeup team by Inglot)
