Μια αγωνιώδης κατάδυση στον ανθρώπινο ψυχισμό, τα οικογενειακά μυστικά και τα αθέατα εγκλήματα της σύγχρονης Ιστορίας της Ελλάδας είναι το νέο βιβλίο της συγγραφέως. Για την ίδια, η ζωή είναι ένας «Υπέροχος πόλεμος», μια μάχη στην οποία ρίχνεσαι για να κατανοήσεις τον εαυτό σου, αλλά και να σκύψεις με τρυφερότητα στο τραύμα του άλλου.
–Πώς μπορεί ένας πόλεμος να είναι υπέροχος; Όταν δεν γίνεται για το ποιος θα νικήσει, αλλά για το ποιος θα αντέξει να παραμείνει άνθρωπος μέχρι το τέλος. Ο «Υπέροχος πόλεμος» δεν έχει μόνο στρατόπεδα, έχει μνήμες, ενοχές και επιθυμίες που επιμένουν. Είναι υπέροχος επειδή, παρά τον πόνο, γεννάει κάτι πολύτιμο: Τη στιγμή που βλέπεις καθαρά τον εαυτό σου και τους άλλους γύρω σου, χωρίς φίλτρα. Αν επιβιώσεις από αυτή τη διαδικασία, καταλαβαίνεις ότι η ίδια η ζωή είναι ένας «Υπέροχος πόλεμος», μια μάχη στην οποία ρίχνεσαι προσπαθώντας να κατανοήσεις τον εαυτό σου και τα όρια σου για να σκύψεις τελικά με τρυφερότητα όχι μόνο στο δικό σου τραύμα, αλλά και στον άλλον.
–Η ιστορία σας βασίζεται σε αληθινά γεγονότα; Τα αποσιωπημένα γεγονότα, αυτά που αποφεύγουμε να αγγίξουμε, αυτά είναι τα αληθινά που με αφορούν. Το βιβλίο στηρίχθηκε σε μαρτυρίες, προσωπικές αφηγήσεις ανθρώπων που δίσταζαν για χρόνια να μιλήσουν, και σε δημοσιεύματα. Δεν αντιγράφω την πραγματικότητα, την πιάνω από εκεί που κάποιος σιώπησε.
–Ποια κοινωνικά ζητήματα αναδεικνύετε μέσα από το νέο σας βιβλίο; Δεν πιστεύω στην ανάδειξη ζητημάτων μέσα από τη λογοτεχνία, αν αυτά δεν έχουν ήδη αφήσει το σημάδι τους πάνω στο σώμα ή την ψυχή κάποιου. Με ενδιαφέρει η κληρονομιά και η μεταβίβαση του τραύματος από γενιά σε γενιά, το πώς η Ιστορία στρογγυλοκάθεται στο οικογενειακό τραπέζι ενώ παριστάνουμε πως δεν είναι εκεί. Παράνομες υιοθεσίες, θεσμική βία, συλλογική σιωπή, και το ερώτημα: Πόσο παρελθόν μπορεί να κουβαλήσει μια κοινωνία κι ένας άνθρωπος χωρίς να λυγίσει;
–Ο αστυνόμος Κόκκινος είναι μέρος της ζωής σας; Είναι ο τύπος που μπαίνει στο κεφάλι μου χωρίς να ρωτήσει, ανοίγει το φως τα χαράματα και λέει «σήκω, έχουμε δουλειά». Δεν τον βλέπω σαν ήρωα, αλλά σαν μια φωνή που μου υπενθυμίζει ότι, αν θες να αγγίξεις το φως, πρέπει να μάθεις να προχωράς στο σκοτάδι. Τον αγαπώ κι ας με κουράζει: Είναι το alter ego μου που προσπαθεί να διατηρήσει την τάξη στο χάος, ενώ μέσα του και γύρω του καίγεται το σύμπαν. Πιθανώς αυτό αναζητά και ο αναγνώστης που ζει την ιστορία μαζί του.
–Ασχολείστε χρόνια με τη μουσική. Πώς έχει επηρεάσει το συγγραφικό σας έργο; Με τη μουσική έμαθα ότι το πιο σημαντικό είναι η παύση, αυτό που παραλείπεται αλλά κάνει την τρίχα να σηκώνεται. Γράφω όπως συνθέτω: Αφήνοντας τον ρυθμό να καθοδηγεί τις φράσεις και εμπιστευόμενη τις παύσεις όσο και τις νότες. Ο «Υπέροχος πόλεμος» είναι μια παρτιτούρα διαφορετικών χαρακτήρων που, σαν όργανα, προσπαθούν να παίξουν την ίδια μουσική ενώ στην αρχή δείχνουν να μην συμφωνούν ούτε για το κλειδί.
–Τι διαβάζετε αυτή την περίοδο;
Ξαναδιαβάζω τα ημερολόγια της Πατρίσια Χάισμιθ, που μου θυμίζει ότι ένας συγγραφέας μπορεί να είναι ταυτόχρονα γοητευτικός, άβολος, ασυγχώρητος και αιχμηρός. Διαβάζοντάς τα καταλαβαίνεις ότι αν μια πρόταση (ή μια ιστορία) δεν σε ταράξει, δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Υπέροχος πόλεμος
Εκδ. Πατάκη
Σελ. 344
Τιμή €14,94
Ελεύθερα 24.8.2025
