Εμείς και ο κόσμος [μας]

Θυμάστε; Με τη διαφορά ότι ο κόσμος τώρα το 2025 θα πρέπει να αποδίδεται με την ευρύτερη, την οικουμενική έννοια και όχι με αυτήν που περιστρέφεται γύρω από τον ομφαλό μας.

Παρακολουθώ ανελλιπώς τις ειδήσεις, γαντζωμένη στον καναπέ μου με μια κούπα χαλεπιανά για να μην τρώγω τα νύχια μου. Ακούω προσεχτικά τα όσα καταγράφονται, ανακοινώνονται και απευθύνονται κυρίως στον πολύπαθο λαό. Παρακολουθώ όμως και ξένα ειδησιογραφικά κανάλια και προς τούτο εγγράφτηκα προσφάτως κι έγινα συνδρομητής, της ημέτερης Cytavision προς την οποίαν πληρώνω και ποσό σημαντικό.

Παρακολουθώντας λοιπόν και άλλες ξενόγλωσσες εκπομπές που δεν είναι ιδιαίτερα επικεντρωμένες σε τούτο το μοναδικό νησί της Μεσογείου θαλάσσης, διαπιστώνω μετά λύπης ότι σπάνια έχουμε την τύχη να μας αφιερώνουν πολύτιμο ειδησιογραφικό χρόνο. Το γιατί, ας ελπίσουμε ότι θα το ανακαλύψουμε κάποτε και να το συνδέσουμε με την αξιοπιστία και την ειλικρίνεια των ηγετών μας. Γιατί, μεταξύ μας τα εύκολα που λέμε για ντόπια κατανάλωση, συνήθως δεν εμπίπτουν στο ενδιαφέρον ξένων καναλιών. Να είστε σίγουροι όμως ότι την είδηση ότι πρέπει να επιστρέψουμε χρήματα, και όχι λίγα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω «λανθασμένων» χειρισμών, σίγουρα θα το προβάλουν στα διάφορα του τρίτου κόσμου που ακολουθεί τις σημαντικές ειδήσεις.   

Η γνώση και η εγρήγορση που αποκτάται μέσα από ξένες ειδήσεις είναι ωφέλιμη, ανοίγει και τα μάτια και τους ορίζοντές για το πώς και τι βιώνει ο υπόλοιπος κόσμος και ιδιαίτερα αυτός που έχει εγγύτητα με το πολύβουο νησί. Δεν είναι χάσιμο χρόνου. Όταν πρέπει να περάσω αρκετή ώρα μέσα στο αυτοκίνητο, ως γιαγιά και κατ’ εξοχήν μεταφορικό μέσο εγγονιών, αντί να στέλνω πλειστάκις στον αγύριστο τους υπεύθυνους της κυκλοφορίας– να σημειώσω εδώ και να υπενθυμίσω το μέγεθος της πρωτεύουσας, είναι περίπου όπως η Καλλιθέα δεξιά κατεβαίνοντας τη Συγγρού– και κυρίως για να προστατέψω την ψυχική και σωματική ακεραιότητα, χρησιμοποιώ σύγχρονη τεχνολογία, έχω δηλαδή μπλε δόντι [bluetooth] μέσα στο αυτοκίνητο και ακούω ειδήσεις και διάφορα podcasts.

Εδώ και πολύ καιρό, λόγω επαγγέλματος αλλά και πάθους για ιστορικές αλήθειες της Μεσογείου θαλάσσης και της κοντινής και μέσης Ανατολής ακούω στο Spotify το Empire με τους δύο εκπληκτικούς παρουσιαστές. Τον παγκοσμίως γνωστό ανά την κοντινή και μέση Ανατολή συγγραφέα William Dalrymple και τη συμπαθέστατη και πανέξυπνη Anita Anand. Είναι ένα βρετανικό pod cast που ξεκίνησε το 2022. Ξέρω, γνωρίζω τις σκοτεινές εκφάνσεις και εκφράσεις διαφόρων που αμέσως θα αρπάξουν την ευκαιρία ν’ αναφερθούν στους ολέθριους Άγγλους και την καταστροφή που έσπειραν ανά το παγκόσμιο, κ.λπ κ.λπ… Τα ξεπερνώ και επιστρέφω στην ουσία.

Το Empire δεν επιτρέπει τη συμμετοχή στην εκπομπή κομματαρχών, ούτε δημάρχων και κοινοταρχών και βέβαια ούτε wannabe πρόεδρων της Δημοκρατίας ή ποδοσφαιρικών σωματείων. Σκοπός του είναι να εξετάζει με επιστημονικότητα την άνοδο και την πτώση παρελθόντων και όχι ξεχασμένων αυτοκρατοριών, γεγονότα που έπλασαν την παγκόσμια ιστορία, και κυρίως τις απίστευτες προσωπικότητες αυτών που τις έκτισαν. Είναι ένα ευχάριστο άκουσμα με πολιτισμένη συζήτηση, με επιχειρήματα και καμπόσο χιούμορ. Oι σειρές κάλυψαν μέχρι τώρα τη επίδραση της Βρετανικής αυτοκρατορίας στην Ινδία, έμαθα για την περίφημη Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών του 16^ου αιώνα, το Raj, τον Gandhi, την Ανεξαρτησία και το αποτέλεσμα του διαμελισμού. Για την Οθωμανική αυτοκρατορία ερεύνησαν θέματα όπως ο εθνικισμός στα Βαλκάνια, η γενοκτονία των Αρμενίων, η συνθήκη των Sykes -Picot και τι σημαίνει.

Αυτό τον καιρό τα επεισόδια περιστρέφονται γύρω από τη Γάζα και συμμετέχει σ’ αυτά και ο καθηγητής Peter Sarris, που έχει ρίζες στο νησί μας. Το ΣΚ άκουσα το τρίτο επεισόδιο για την ιστορία της Γάζας που αναφέρεται στη βυζαντινή περίοδο και έμαθα για την άνοδο του Χριστιανισμού, τον Άγιο Πορφύριο, ποιος ήταν και γιατί κατάστρεψε τα ειδωλολατρικά μνημεία της πόλης, γιατί θεωρείται η πρωτοχριστιανική περίοδος η Χρυσή Εποχή.

Έμαθα ακόμη για «ερωτικά λογοτεχνικά φεστιβάλ» και για την κατασκευή ενός εκπληκτικού ρολογιού. Όλα αυτά βοηθούν στην καλύτερη αντίληψη για το σύνολο, μπορώ τώρα να συγκρίνω την πρωτοχριστιανική περίοδο της Γάζας με τη δική μας, να βγάλω συμπεράσματα αν είναι ή ίδια ή διαφορετική και γιατί. Δεν είναι πολυτέλεια η γνώση, είναι όχημα για τα πάντα και κυρίως για τις αλήθειες.

Η Γάζα και τα όσα κοσμογονικά συμβαίνουν στο έδαφός της σήμερα και κάθε μέρα που περνά απασχολεί την παγκόσμια κοινότητα. Θα πρέπει ελέω ιστορίας και εγγύτητας να απασχολήσει και εμάς. Όχι αποκλειστικά και μόνον ως προς τα οικονομικά οφέλη που θα εισπράξει η Λεμεσός και η πρωτεύουσα από τα γεγονότα, αλλά από τη συνειδητοποίηση ότι κατοικούμε την ίδια περιοχή και οτιδήποτε συμβαίνει εκεί, αργά ή γρήγορα θα έχει αντίκτυπο ή θα αφορά και εμάς άμεσα ή έμμεσα. Είναι διαχρονικά το πιο κοντινό σημείο, είναι ο κόσμος που έφυγε από εκεί και εγκαταστάθηκε εδώ δια μέσου των αιώνων, είναι η οφειλή και το χρέος μας στην αλήθεια!

Όπως γράφεται και σ’ ένα πολύ πρόσφατο έντυπο που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2025 με τίτλο «Theology After Gaza: A Global Anthology» με επιμελητές τους Mitri Raheb και Graham McGeoch… «Όταν πέφτουν βόμβες, όταν η θεολογία μετατρέπεται σε όπλο, η Γάζα αναδεικνύεται ως η παγκόσμια ηθική πυξίδα».

Ελεύθερα, Κυριακή 5.10.2025