Το Εφετείο ακύρωσε την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου και διέταξε την κράτηση του κατηγορούμενου μέχρι τη δίκη του, αποδεχόμενος έφεση του Γενικού Εισαγγελέα.
Σύμφωνα με τα γεγονότα, ο εφεσίβλητος αντιμετωπίζει τέσσερεις κατηγορίες εισαγωγής απαγορευμένου αντικειμένου στις φυλακές κατά παράβαση του Άρθρου 27 του περί Φυλακών Ν.62(I)/96. Οι τρεις εξ αυτών αφορούν στο σύνολο 15 κινητά τηλέφωνα, και η τέταρτη, μια μεταλλική βελόνα με αυτοσχέδια χειρολαβή, μια μεταλλική λεπίδα, τέσσερεις φορτιστές κ.ά.
Το δικαστήριο αφού άκουσε το αίτημα για την κράτησή του μέχρι τη δίκη λόγω και της κατ’ επανάληψη εξέταση υποθέσεων εναντίον του, έκρινε ότι αυτό δεν δικαιολογείται. Ο Γενικός Εισαγγελέας εφεσίβαλε την απόφαση με το Εφετείο να κρίνει ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο έσφαλλε σε τρία σημεία:
Πρώτον, από τις εκκρεμούσες ποινικές υποθέσεις κατά του εφεσίβλητου ευλόγως δημιουργείται ισχυρή εντύπωση πιθανότητας διάπραξης νέων αδικημάτων. Η ροπή προς το έγκλημα ευλόγως αναδύεται από τη σωρευτική εικόνα των εναντίον του εκκρεμουσών υποθέσεων, με τη φερόμενη επαναλαμβανόμενη εγκληματική συμπεριφορά, η οποία περιλαμβάνει πλειάδα αδικημάτων και εκτείνεται σε τέσσερα συναπτά έτη, από το 2020 μέχρι το 2024, αναφέρει το Εφετείο.
Δεύτερον, το ότι αρκετά από τα αδικήματα για τα οποία ο εφεσίβλητος κατηγορείται στις άλλες εκκρεμούσες ποινικές υποθέσεις είναι σοβαρότερα από αυτά τα οποία εδώ αντιμετωπίζει, με βάση τη μέγιστη προβλεπόμενη ποινή φυλάκισης, ενισχύει την ύπαρξη του κινδύνου διάπραξης νέων αδικημάτων.
Τρίτον, στην εκτίμηση του υπό αναφορά κινδύνου θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη ως παράγοντας αυξημένης σημασίας το γεγονός ότι τα υπό κατηγορία αδικήματα φέρονται να διαπράχθηκαν ενόσω ο εφεσίβλητος ήταν ελεύθερος υπό όρους σε άλλη ποινική υπόθεση. Το ότι δεν προσδιορίστηκαν οι όροι εγγύησης και η εκκρεμούσα ποινική υπόθεση την οποία αφορούσαν, δεν απαμβλύνει την αυξημένη σημασία του εν λόγω παράγοντα, κατέληξε το Δικαστήριο. Μετά τα ευρήματα αυτά διέταξε όπως αυτός κρατηθεί μέχρι τη δίκη του.
