Η Κυπριακή Δημοκρατία παραβίασε το άρθρο 3 του Πρωτοκόλλου αριθ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που κατοχυρώνει το δικαίωμα σε ελεύθερες εκλογές, στην υπόθεση του πρώην Βουλευτή Γεώργιου Παπαδόπουλου, έκρινε ομόφωνα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΑΔ)
Η υπόθεση αφορά το νομοθετικό κενό που δεν προέβλεπε διαδικασία πλήρωσης βουλευτικής έδρας η οποία κατέστη κενή πριν από την έναρξη της βουλευτικής θητείας. Ο προσφεύγων, Γεώργιος Παπαδόπουλος, ήταν επιλαχών υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές του 2016 με το Κίνημα Αλληλεγγύη.
Στις εκλογές της 22ας Μαΐου 2016, στην εκλογική περιφέρεια Λεμεσού, η πρόεδρος του Κινήματος Ελένη Θεοχάρους εξελέγη πρώτη σε σταυρούς προτίμησης, ωστόσο, ως ευρωβουλευτής, αποφάσισε να διατηρήσει την έδρα της στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η έδρα της μεταβιβάστηκε στον επιλαχόντα κ. Παπαδόπουλο, ο οποίος ανακηρύχθηκε βουλευτής στις 3 Ιουνίου 2017, μετά από γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα.
Ακολούθως, με εκλογική αίτηση, ο Ανδρέας Μιχαηλίδης (ΔΗΣΥ) και ο Δήμος Δαμιανού (ΑΚΕΛ) ζήτησαν την ακύρωση της εκλογής του, υποστηρίζοντας ότι η μη αποδοχή της έδρας συνέβη πριν από την έναρξη της βουλευτικής περιόδου και δεν καλυπτόταν από τη νομοθεσία. Το Ανώτατο Δικαστήριο, με ομόφωνη απόφασή του στις 31 Μαΐου 2017, ακύρωσε την εκλογή του Παπαδόπουλου.
Η Βουλή, αναγνωρίζοντας το νομικό κενό, τροποποίησε τον εκλογικό νόμο (Ν.72/1979) στις 30 Ιουνίου 2017, ώστε να καλύψει την περίπτωση, και ο Παπαδόπουλος ανακηρύχθηκε εκ νέου βουλευτής. Ωστόσο, ο Μιχαηλίδης προσέφυγε ξανά στο Ανώτατο, το οποίο στις 30 Απριλίου 2018 ακύρωσε εκ νέου την εκλογή, κρίνοντας τον νόμο αντισυνταγματικό.
Ακολούθησε νέα τροποποίηση το 2018 και εν συνεχεία η 12η Συνταγματική Τροποποίηση (Ν.128(Ι)/2019) και ο Ν.131(Ι)/2019, που ρύθμιζε οριστικά το άρθρο 35 του εκλογικού νόμου. Με βάση αυτά, ο Παπαδόπουλος ανακηρύχθηκε για τρίτη φορά βουλευτής στις 29 Οκτωβρίου 2019. Ωστόσο, με τρίτη προσφυγή, το Ανώτατο ακύρωσε εκ νέου την εκλογή του στις 29 Οκτωβρίου 2020, κρίνοντας αντισυνταγματικές και τις νέες διατάξεις, επικαλούμενο παραβίαση της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας και της διάκρισης των εξουσιών.
Το ΕΔΑΔ επισήμανε ότι η κυπριακή νομοθεσία δεν προέβλεπε κανέναν μηχανισμό, ούτε διορισμό επιλαχόντος ούτε αναπληρωματική εκλογή, για την κάλυψη κενής έδρας, παρότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο ήταν προβλέψιμο. Ως αποτέλεσμα, η έδρα έμεινε κενή για μεγάλο χρονικό διάστημα και το ζήτημα παρέμεινε άλυτο σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής περιόδου.
Όπως αναφέρει στην απόφαση του το ΕΔΑΔ, οι κυπριακές αρχές «δεν αντιμετώπισαν αποτελεσματικά το νομοθετικό κενό, ούτε παρείχαν νόμιμη εναλλακτική λύση», με αποτέλεσμα να σημειωθεί παράνομη παρέμβαση στο δικαίωμα του αιτητή να εκλεγεί.
Το Δικαστήριο έκρινε ότι η αδυναμία των κυπριακών αρχών να επιλύσουν το νομοθετικό κενό ή να παράσχουν νόμιμη εναλλακτική λύση, είτε μέσω νομοθετικής είτε μέσω δικαστικής οδού, ματαίωσε τη λαϊκή βούληση που εκφράστηκε στις εκλογές του 2016.
Ως αποζημίωση, το ΕΔΑΔ επιδίκασε στον κ. Παπαδόπουλο 8.000 ευρώ για ηθική βλάβη.
