O Δημήτρης Γιαννέτος παραχώρησε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη δημοσιογράφο Μαρία Λεμονιά για τις ανάγκες του περιοδικού Gala. Μεταξύ άλλων ο κορυφαίος hair stylist των celebrities παγκοσμίως, μίλησε για τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα, αλλά και τον σκληρό ανταγωνισμό που αντιμετωπίζε στην Αμερική όπου και εργάζεται τα τελευταία χρόνια.
«Ο πατέρας μου ήταν οδηγός φορτηγού και επομένως στο σπίτι μας δεν είχαμε καμία σχέση με σταρ και μόδα. Από μικρός όμως ασχολούμουν με τα μαλλιά μου και το μοναδικό εργαλείο που είχα για τη φροντίδα τους ήταν ένα μικρό πιστολάκι. Όταν πήγα στη σχολή, άκουγα τους συμμαθητές μυ να διηγούνται τις οικογενειακές τους ιστορίες με κάποιον από τους γονείς τους που ήταν κομμωτής κι έλεγα: Θεέ μου, πού πάω;», δήλωσε αρχικά ο Δημήτρης Γιαννέτος.
«Ευτυχώς, στον δρόμο μου βρέθηκε μια καθηγήτρια που με ενθάρρυνε λέγοντας: αυτοί που δεν ξέρουν τι χρώμα έχει μια χτένα γίνονται οι καλύτεροι κομμωτές. Αυτό μου έχει μείνει», πρόσθεσε.
«Μεγάλωσα σε ένα χωριό, όπου 25 χρόνια πριν η γκέι κοινότητα δεν είχε τη σημερινή αποδοχή. Όταν ξεκίνησα ψυχανάλυση, αντιλήφθηκε ότι πρέπει να επιλέξω ένα επάγγελμα που να ευχαριστεί εμένα κι ας μην είναι κοινωνικά αποδεκτό. Είπα ψέματα στον πατέρα μου ότι ήθελα να ανοίξω ένα μπαρμπέρικο. Οι λέξεις «κομμωτήριο» και «κομμωτής» φάνταζαν κάπως παράξενες τότε», είπε σε άλλο σημείο ο Δημήτρης Γιαννέτος.
«Αν δεν δουλέψεις σκληρά κι αν δεν είσαι επικεντρωμένος σε αυτό που κάνεις, δεν διακρίνεσαι στην Αμερική, όπου έχεις να ανταγωνιστείς χιλιάδες. Οι πρώτες αγωνίες αφορούν το να γίνεις γνωστός, να αναγνωριστείς. Έπειτα, ο αγώνας γίνεται ακόμη πιο δύσκολος, γιατί πρέπει να κρατηθείς στην κορυφή, αφού κανένας δεν σου χαρίζεται.
Είναι εύκολο στο Hollywood να χάσεις την ισορροπία σου, αν πιστέψεις ότι είσαι αναντικατάστατος. Λάθος! Πάντα θα βρεθεί κάποιος άλλος να πάρει τη θέση σου, αν έχεις πάψει να θεωρείσαι απαραίτητος. Εγώ, ευτυχώς, δεν ξεχνώ ποτέ από πού ξεκίνησα», κατέληξε.
