Καυστικός και δηκτικός όπως πάντα, ο Γιώργος Παμπορίδης κάνει τη δική του ζοφερή, αποτίμηση της κατάστασης στον Δημοκρατικό Συναγερμό. Καταθέτει εκ νέου τις ανησυχίες του για το χώρο, και παραπέμπει σε δηλώσεις και συνεντεύξεις του το 2028 και 2019 με τις οποίες προειδοποιούσε για τους κινδύνους που θα είχε να αντιμετωπίσει ο ΔΗΣΥ, αν δεν προνοούσε για διορθωτική πορεία. Εξηγεί γιατί σήμερα δεν θα μπορούσε υπό τα δεδομένα, να εμπλακεί ενεργά στην κομματική ζωή. Στη συνέντευξή του στο «Φ», υποδεικνύει πως ο ΔΗΣΥ διαχρονικά ήταν κόμμα παραγωγής πολιτικής και όχι θίασος ηθοποιών που έπαιζαν ανάλογα με το ακροατήριο που στο οποίο απευθυνόταν. Σχολιάζει την πορεία προς τις προεδρικές εκλογές του 2023 και υποστηρίζει πώς ο ΔΗΣΥ για τον καυγά «δύο φίλων από την Πάφο», έφτασε σήμερα σε αυτό το σημείο. Απαντά για τις συζητήσεις που είχε με το ΑΚΕΛ για τις προεδρικές του 2023 αλλά και για το πώς ο ίδιος βλέπει το πολιτικό μέλλον. Σημειώνει ότι κατανοεί τις δυσκολίες της σημερινής ηγεσίας του ΔΗΣΥ και τονίζει πως το βάρος της ευθύνης πέφτει σε αυτή επισημαίνοντας πως ο ΔΗΣΥ θέλει μια στιβαρή ηγεσία που να μπορεί να τον βγάλει από τις γκρίζες ζώνες του λαϊκισμού.
– Μας επιβεβαιώνετε ότι σας προσέγγισαν να είστε υποψήφιος βουλευτής;
– Προσεγγίστηκα από τρία κόμματα για να είμαι υποψήφιος βουλευτής. Όχι με επίσημη πρόταση, αλλά με βολιδοσκόπηση. Ένα από αυτά τα κόμματα ήταν και ο Δημοκρατικός Συναγερμός. Το πρώτο πράγμα που ρώτησα όταν δέχθηκα την κρούση ήταν να μου απαντήσουν στο ερώτημα πού πάει ο ΔΗΣΥ, ώστε να μού ζητούν βοήθεια. Με τα άλλα δύο κόμματα δεν έχω οποιαδήποτε ιδεολογική ή άλλη σχέση και έτσι δεν μπήκα σε συζήτηση. Με τον ΔΗΣΥ, όμως, ρώτησα, πρωτίστως, πού θα πάει η βάρκα, πόσο θα διαρκέσει το ταξίδι και ποιοι είναι οι στόχοι. Δεν πήρα απαντήσεις. Άρα, εγώ δεν προτίθεμαι να μπω σε οποιαδήποτε συζήτηση για θέσεις και οφίκια. Η δική μου διάθεση είναι: αν συνειδητοποιήσω ότι κάποιος ζητά βοήθεια για να πετύχει κάτι που θεωρώ ότι είναι καλό για τον τόπο, δεν διστάζω να τον βοηθήσω. Δεν διακρίνω όμως οποιοδήποτε πλάνο ή σχεδιασμό στο οποίο μπορώ να ρίξω το δικό μου βάρος. Αν το διακρίνω και αν πειστώ για τις προθέσεις και τον προγραμματισμό, δεν θα διστάσω ποτέ να το κάνω. Το έκανα και με τον Αναστασιάδη όταν μου το ζήτησε και διέκρινα ότι υπήρχε στόχος και χρειαζόταν βοήθεια. Όταν όμως μου ζήτησε ο Αβέρωφ να πάω στο κόμμα, επειδή διέκρινα ότι δεν υπήρχε κοινός στόχος με καλές προθέσεις, αρνήθηκα. Για μένα δεν είναι αυτοσκοπός η συμμετοχή σε σχήματα. Ουδέποτε είχα κομματικά αξιώματα, εκτός από την περίοδο που ήμουν πρόεδρος της ΜΑΚΙ.
– Πέστε μας ποιά είναι η αξιολόγηση κάνετε για τον ΔΗΣΥ σήμερα;
– Δεν έχω εικόνα του σημερινού ΔΗΣΥ εκ των έσω. Αυτό που βλέπω απέξω είναι ότι υπάρχει μια νέα ηγεσία με δημοφιλία, η οποία όμως, δύο χρόνια μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, δεν εμπνέει εμπιστοσύνη ότι μπορεί να ανατάξει τον ΔΗΣΥ στις σωστές κατευθύνσεις. Ίσως οι λόγοι να μην αφορούν την ίδια την ηγεσία, αλλά να συνδέονται με το γεγονός ότι υποσκάπτεται σημαντικά από πρώην και επόμενους, που θέλουν να προωθήσουν τις δικές τους ατζέντες. Σημασία έχει ότι η ευθύνη βρίσκεται σε αυτόν που κρατά το πηδάλιο, και το βάρος της ηγεσίας του ΔΗΣΥ είναι τεράστιο. Αν κάποιος δεν μπορεί να το σηκώσει, τότε πρέπει να φύγει. Θεωρώ ότι μπορεί να το σηκώσει η σημερινή ηγεσία, αλλά ακόμη κι αν δεν μπορεί, οφείλει να ζητήσει βοήθεια, υπό τον όρο ότι έχει απαντημένα τα ερωτήματα για το πού προορίζεται να σαλπάρει το πλοίο του ΔΗΣΥ και υπό ποιες συνθήκες.
– Ποια θεωρείτε ότι είναι η σωστή πορεία;
– Ο κόσμος του ΔΗΣΥ δεν είχε ποτέ διλήμματα για το τι είναι. Αυτά τα διλήμματα προέκυψαν τα τελευταία χρόνια, διότι η ηγεσία άρχισε να στέλνει συγκεχυμένα μηνύματα – είτε για λύση δύο κρατών, είτε με ακραία ρητορική στο μεταναστευτικό, είτε με αμφισβήτηση πολιτικών μας όπως το ΓεΣΥ. Όλα αυτά διαμόρφωσαν μια εικόνα που δήλωνε πως είμαστε διατεθειμένοι να παίξουμε το παιχνίδι της εξουσίας για χάρη της εξουσίας, αντί να είμαστε προσκολλημένοι σε αρχές και αξίες. Από το 2018-2019 προειδοποιούσα ότι θα χάναμε τη βάση μας. Με λύπη μου διαπιστώνω ότι τη χάσαμε και μάλιστα ανεπιστρεπτί. Έχουμε έναν ΔΗΣΥ που κινδυνεύει να παραμείνει απλός κομπάρσος των εξελίξεων, ενώ ιστορικά ήταν ο πρωταγωνιστής. Συζητά την πιθανότητα στήριξης άλλου προσώπου για ύπατο αξίωμα της Πολιτείας, ενώ ουδέποτε υπήρξε δεκανίκι. Και χρησιμοποιεί όρους που επιβλήθηκαν από δημαγωγούς και λαϊκιστές, ελπίζοντας να τους ανταγωνιστεί. Η διαφορά μας με εκείνους ήταν ότι διαχρονικά εστιάζαμε στην ουσία, όχι στην εικόνα.
Η προσχώρηση στην εικόνα προέκυψε την τελευταία πενταετία με την ανάδειξη του Νίκου Χριστοδουλίδη. Τον ακολούθησαν κι άλλοι πολιτικοί, και πλέον και η σημερινή ηγεσία του ΔΗΣΥ. Εστιάζουν στην εικόνα και στην ατάκα της στιγμής, όχι στην ουσία της πολιτικής. Παλαιότερα, όταν συνομιλούσες με ένα συναγερμικό και του έθετες πέντε θέματα, είχε αντανακλαστικά και θέσεις. Σήμερα, αν δεν συγκροτηθούν συλλογικά όργανα ή ο πρωινός καφές για να αποφασίσουν πώς θα τοποθετηθεί το κόμμα, δεν ξέρουν τι να πουν. Και η θέση που θα υιοθετηθεί μπορεί να είναι είτε στη μία πλευρά είτε στην άλλη. Όλα παίζουν. Μα δεν γίνεται έτσι. Ένα κόμμα είναι ομάδα κοινών αρχών και αξιών. Αν δεν είναι αυτό, αν είναι ομάδα συμφερόντων ή παρέα, τότε δεν είναι κόμμα. Είναι κάτι άλλο.
– Πολλοί συζητούν αν ο ΔΗΣΥ πρέπει να πάει πιο δεξιά ή πιο αριστερά. Τι πιστεύετε;
-Αυτές είναι κινήσεις πανικού, αποτέλεσμα της έλλειψης παγιωμένων και ξεκάθαρων πολιτικών θέσεων. Αν έχεις θέσεις, τις αρθρώνεις. Αν δεν έχεις και απλώς θέλεις να είσαι αρεστός στο εκάστοτε ακροατήριο, άγεσαι και φέρεσαι από αυτό. Αν διαισθανθείς ότι το ακροατήριο σε ένα θέατρο θέλει να βλέπει «φιρφιρή», παίζεις «φιρφιρή». Αν αναζητά κάτι άλλο παίζεις ελληνικό θέατρο ή παίζεις ελληνική τραγωδία. Δυστυχώς, σήμερα στη σκηνή βρίσκονται «ηθοποιοί» διατεθειμένοι να παίξουν τα πάντα. Δεν ενδιαφέρομαι για έναν Συναγερμό που παίζει για όλα τα ακροατήρια. Το δικό μας ακροατήριο είναι συγκεκριμένο: είναι ο μέσος εργαζόμενος νοικοκυραίος, που ξυπνά το πρωί για την οικογένειά του και την κοινωνία, που σέβεται τον γείτονά του και δεν τον νοιάζει πώς θα φανεί περισσότερο από τον άλλον. Αν απευθυνθούμε σε αυτόν, θα προσελκύσουμε τους σωστούς ανθρώπους στο «θέατρο» μας.
Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε τι θέλουν να ακούσουν και να τους το προσφέρουμε. Αυτές είναι νοοτροπίες που παρεισέφρησαν τα τελευταία χρόνια και δεν είναι πολιτική. Είναι stand- up comedians που στήνουν παραστάσεις πάνω στα ένστικτα του ακροατηρίου. Αυτή τη στιγμή, σε ένα ακροατήριο που διψά για αίμα και είναι θυμωμένο, ανθεί η δημαγωγία. Εμείς δεν πρέπει να ανταγωνιστούμε λαϊκιστές και δημαγωγούς. Πρέπει να απευθυνθούμε σε εκείνον τον κόσμο που ενδιαφέρεται για τις καθημερινές του ανάγκες και πώς θα βελτιωθεί ο τόπος του. Όχι σε όσους αρέσκονται στον καταγγελτικό λόγο και στους αυτόκλητους σωτήρες.
– Τι θα σας έκανε να μπείτε στο παιχνίδι; Είσαστε άνθρωπος που λέει τα πράγματα με το όνομά τους, έστω κι αν προκαλεί αντιδράσεις.
-Η Δημοκρατία επιβάλλει κανόνες. Κατά την εκλογή του νέου προέδρου του ΔΗΣΥ, είχα καταγγείλει τη διαδικασία ως αντιδημοκρατική. Σε 40 μέρες δεν γίνονται εκλογές κόμματος – ούτε επειδή βόλευε τον Αβέρωφ για να επανεκλεγεί, ούτε γιατί εξυπηρετούνταν οι επαγγελματίες κομματικοί με την αποχώρησή του. Αν θέλεις πραγματικά δημοκρατική εκλογή, κάνεις ανοικτή διαδικασία προς τον κόσμο διάρκειας τριών μηνών. Μόνο έτσι αναδεικνύεις το κόμμα ως κύτταρο της Δημοκρατίας. Όχι με εσωκομματικά κανονίσματα. Η σημερινή ηγεσία είναι αυτή που είναι. Αν είχε ένα πειστικό αφήγημα και παρουσίαζε ένα όραμα που εκφράζει τις αρχές και αξίες του ΔΗΣΥ, όπως εγώ τις αντιλαμβάνομαι από το 1982 που εντάχθηκα, δεν θα είχα πρόβλημα να βοηθήσω. Αλλά δεν διακρίνω τέτοιες στοχεύσεις.
– Γιατί επιλέγετε να μη δώσετε τη μάχη εκ των έσω; Υπάρχουν και άλλοι στον ΔΗΣΥ που έχουν κάνει ένα-δύο βήματα πίσω, με τους οποίους θα μπορούσατε να βρείτε κοινούς στόχους και αξίες και να τις επαναφέρετε στο προσκήνιο…
– Ο ΔΗΣΥ δομήθηκε εξ αρχής ως αρχηγικό κόμμα, όπως υπαγόρευαν οι συνθήκες του 1976. Ο Γλαύκος Κληρίδης προσπάθησε να συγκεράσει ασυμβίβαστα στοιχεία μεταξύ τους, όπως για παράδειγμα τους πραξικοπηματίες. Θεώρησε ότι, για να απαλλαγεί από αυτές τις νοοτροπίες, έπρεπε να τους εντάξει στην πολιτική διαδικασία και, μέσω του διαλόγου, να εγκαταλείψουν τα όπλα και να γίνουν δημοκράτες. Έτσι, η προσωπικότητα του προέδρου έπρεπε να είναι ισχυρή. Η ενίσχυση όμως του θεσμού του κομματικού προέδρου οδήγησε σταδιακά και στην αποδυνάμωση του ΔΗΣΥ. Θεωρώ ότι η δεκαετής προεδρία του Αβέρωφ Νεοφύτου οδήγησε σε αποτελέσματα που δεν περιποιούν τιμή για το κόμμα. Ο ίδιος μπορεί να πει ότι ευθύνεται η κυβέρνηση Αναστασιάδη. Όμως και η Αννίτα σήμερα μπορεί να επικαλεστεί ότι υποσκάπτεται από τον Αβέρωφ. Αλλά η ευθύνη προκύπτει εκ της θέσεώς της. Αυτή τη στιγμή το κόμμα έχει συγκεκριμένη δομή και εικόνα. Δεν διαθέτει δημοκρατικές διαδικασίες που να επιτρέπουν την ανάπτυξη εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Αν υπήρχαν τέτοιες δομές, θα είχα ασκήσει αντιπολίτευση στον Αβέρωφ. Δεν υπήρχαν όμως. Το δίλημμά μου ήταν: είτε μπαίνεις στο κόμμα και γίνεσαι μέρος του κάδρου Αβέρωφ, είτε μένεις έξω. Το ίδιο ισχύει τώρα με την Αννίτα: είτε μπαίνεις και ταυτίζεσαι, είτε όχι.
Επέλεξα να μην βοηθήσω τον Αβέρωφ στις κατευθύνσεις που ήθελε να δώσει στο κόμμα και εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκα. Η Αννίτα πρέπει τώρα να διατυπώσει ευθαρσώς προς ποια κατεύθυνση θέλει να κινηθεί το κόμμα. Έχουν περάσει δύο χρόνια από την εκλογή της, χρόνος επαρκής για να παρουσιάσει όραμα στον συναγερμικό κόσμο. Αν δεν αρθρώσει καθαρό λόγο για να διασκεδάσει τις ανησυχίες των πολιτών, αυτοί, αφού πρώτα επιλέξουν την αποχή, θα στραφούν αλλού. Είναι τραγικό να βλέπεις ένα 15% να φεύγει προς το ΕΛΑΜ και ένα 12% να κινείται προς το ΑΛΜΑ, το οποίο ακόμη δεν γνωρίζουμε τι είναι. Δεν έλκονται από τις θέσεις των άλλων κομμάτων. Απωθούνται από την απουσία καθαρού πολιτικού λόγου εκ μέρους του ΔΗΣΥ.
– Βλέπετε αδυναμία της σημερινής ηγεσίας;
– Δεν θεωρώ ότι είναι θέμα αδυναμίας. Βλέπω με κατανόηση τη δυσκολία της Αννίτας να διατυπώσει σαφές όραμα, διότι προσπαθεί να συγκεράσει φυγόκεντρες δυνάμεις που αναπτύσσονται τόσο από πρώην όσο και από επίδοξους επόμενους.
– Ανέλαβε όμως με μεγάλη αποδοχή.
– Υπήρχαν δύο επιλογές: αυτή του Δημήτρη Δημητρίου και αυτή της Αννίτας Δημητρίου. Υπήρχε επίσης η σκιά του Αβέρωφ Νεοφύτου, ο οποίος αποδέχθηκε να αποχωρήσει για να μην εκλεγεί ο Δημητρίου. Ήταν προφανές ότι, στηρίζοντας την Αννίτα, επεδίωκε είτε να τη χειραγωγήσει είτε, αν δεν του έβγαινε, να επιστρέψει. Και τα δύο σενάρια είναι απορριπτέα. Οι πρώην είναι πρώην. Αν αυτό δεν γίνεται αντιληπτό, δεν μπορείς να αφήνεις ανθρώπους να δηλητηριάζουν το κόμμα. Η Αννίτα Δημητρίου έλαβε καθαρή εντολή. Δεν έχει δικαιολογία να μην παρουσιάζει το δικό της αφήγημα. Το να προσπαθεί να ικανοποιήσει τον Αβέρωφ, τον Αναστασιάδη, τον Παμπορίδη ή οποιονδήποτε άλλο, μόνο και μόνο για να είναι αρεστή, δεν γίνεται. Η θέση του προέδρου του ΔΗΣΥ απαιτεί ηγετικές ικανότητες. Απαιτεί ηγεσία, όχι διαχείριση επιθυμιών του κόσμου. Αν ήταν έτσι, δεν θα χρειαζόμασταν ηγέτες αλλά διεκπεραιωτές. Ο κόσμος του ΔΗΣΥ θέλει στιβαρή ηγεσία που θα τον βγάλει από τις γκρίζες ζώνες του λαϊκισμού, θα διατυπώσει ξεκάθαρα τις αρχές και αξίες με τις οποίες ανατραφήκαμε και θα τις ακολουθήσει. Με συγκεκριμένες προτάσεις και πρακτικές, όχι με ευχολόγια και περιστασιακές αναφορές στον Γλαύκο Κληρίδη. Οι πολιτικές είναι ξεκάθαρες. Πρέπει να εγκαταλειφθεί η πολιτική της εικόνας. Αν η πολιτική μετατραπεί σε διαγωνισμό δημοφιλίας, τότε χάνεται το πλεονέκτημα του ΔΗΣΥ, που είναι η άρθρωση πολιτικού λόγου.
– Είναι αυτή η κατάσταση που περιγράφετε, η οποία οδήγησε και στη διχοστασία των προεδρικών εκλογών;
– Όχι. Εγώ θεωρώ ότι η «διχοστασία», όπως την αποκαλείτε, στις προεδρικές εκλογές ήταν αποτέλεσμα του καβγά για τη μοιρασιά μεταξύ δύο φίλων από την Πάφο, οι οποίοι δεν τα βρήκαν μεταξύ τους. Στον καβγά αυτών των δύο δεν τους ένοιαζε αν καιγόταν και ο ΔΗΣΥ. Είναι απλά και ξεκάθαρα τα πράγματα.
– Το ερώτημα «συμπολίτευση ή αντιπολίτευση» τι είναι;
– Είναι ανοησία.
-Η δική σας θέση ποια είναι;
– Δεν υπάρχει τίποτα που να υποχρεώνει αυτή την παράταξη να στηρίξει την κυβέρνηση σήμερα. Δεν βλέπω τίποτα κοινό ανάμεσα στον ΔΗΣΥ και στον τρόπο διακυβέρνησης του Νίκου Χριστοδουλίδη. Αν υπερισχύσουν οι φωνές που θέλουν πρόσβαση στην εξουσία μόνο για «καρεκλίτσες», τότε ας κάνουν τον ΔΗΣΥ δεκανίκι του Χριστοδουλίδη.
– Γιατί λέτε ότι δεν υπάρχει τίποτα κοινό; Στην εξωτερική πολιτική ο ΔΗΣΥ έχει διαφορετική θέση;
– Μα η θέση που υιοθετεί ο Χριστοδουλίδης στην εξωτερική πολιτική είναι η θέση του ΔΗΣΥ διαχρονικά. Το ότι εφαρμόζει αμιγώς συναγερμικές πολιτικές είναι ένα πράγμα. Όμως ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύεται μια κυβέρνηση δεν εξαντλείται στις επιμέρους πολιτικές. Μπορώ να σας πω ότι η εξωτερική πολιτική της Κύπρου σήμερα είναι απόρροια του δόγματος Κασουλίδη. Δεν σημαίνει όμως ότι, επειδή εφαρμόζει αυτά που έλεγε ο Κασουλίδης, πρέπει να θεωρηθεί ως φίλα προσκείμενος στον ΔΗΣΥ. Υπάρχουν αρχές και αξίες που δεν έχουν να κάνουν με τακτικές επιλογές, αλλά με μακροπρόθεσμους στόχους που υπηρετούνται διαχρονικά. Παράδειγμα: αν με ρωτήσετε αν καλά κάνουμε στη σχέση μας με το Ισραήλ, θα σας πω πως όχι. Η σχέση αυτή είναι μονομερής υπέρ του Ισραήλ και η Κύπρος δεν αποκομίζει επαρκή οφέλη. Επικρατεί ένα σχήμα «άσπρο-μαύρο», που υπηρετείται με επίταση και φανατισμό, χωρίς διαβαθμίσεις ή ενδιάμεσες προσεγγίσεις.
Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ ότι η διακυβέρνηση Χριστοδουλίδη, όσες πολιτικές του ΔΗΣΥ κι αν εφαρμόσει, δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον ΔΗΣΥ. Ο ΔΗΣΥ υπήρξε μηχανή παραγωγής πολιτικής σκέψης και μακροπρόθεσμων σχεδιασμών. Η τρέχουσα κυβέρνηση εφαρμόζει αυτές τις πολιτικές σαν κακέκτυπο. Δεν μπορεί οποιοσδήποτε τις εφαρμόζει να θεωρείται αυτομάτως συναγερμικός. Αν τις εφάρμοζε μια αριστερή κυβέρνηση, θα λέγαμε ότι ο ΔΗΣΥ θα έπρεπε να είναι συμπολίτευση;
Ο ΔΗΣΥ να διαχωρίσει τη θέση του από την πολιτική του “copy– paste“
– Καλά, τότε πώς ένας συναγερμικός όπως εσείς πως συζητούσε με το ΑΚΕΛ για να είναι υποψήφιος στις προεδρικές του 2023;
– Δεν συζητούσα με το ΑΚΕΛ για να γίνω μέλος του. Αν διατυπώνω πολιτικές θέσεις και κάποιοι ενδιαφέρονται να τις στηρίξουν, γιατί να μην συζητήσω; Όπως έγινε με το ΓεΣΥ: Διατύπωσα μια ξεκάθαρη πολιτική θέση και ζήτησα στήριξη από όλα τα κόμματα. Και την έλαβα. Έτσι λειτουργούν οι δημοκρατίες. Υπάρχει διάλογος και ανοικτά αυτιά για να πειστείς. Δεν είσαι δογματικός, να λες «επειδή εκπορεύεται από το ΑΚΕΛ, το απορρίπτω». Το ΑΚΕΛ θεώρησε ότι μπορούσε να μού τείνει ευήκοον ους. Διαψεύστηκα και δεν με εξέπληξε. Το ανέμενα, γιατί είναι δύσκολο να συγκεράσεις αντίθετες κατευθύνσεις. Όταν όμως προέχει το εθνικό συμφέρον σε κρίσιμες περιόδους, δεν υπάρχουν κομματικά στεγανά που να εμποδίζουν τη συνεργασία. Το ΓεΣΥ ήταν πρόταση μιας δεξιάς κυβέρνησης, αγκαλιάστηκε από το ΑΚΕΛ και υλοποιήθηκε. Και επειδή είναι μια κοινωνική κατάκτηση, πιστεύω ότι έτσι πρέπει να γίνει και για το Κυπριακό: να προτείνει λύση μια δεξιά κυβέρνηση και να την εγκρίνει το ΑΚΕΛ. Διότι, αν συμβεί το αντίθετο, τα εθνικιστικά στοιχεία που υπάρχουν και στον ΔΗΣΥ θα την απορρίψουν. Θεωρώ λοιπόν ότι, για να λυθεί το Κυπριακό, πρέπει η λύση να προταθεί από δεξιό πρόεδρο και να τύχει αποδοχής από την αριστερά.
> Έχει ευθύνη ο Αβέρωφ
– Επειδή επικαλείστε το εθνικό συμφέρον, μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής των εκλογών, ο ΔΗΣΥ ενήργησε κατά τη γνώμη σας με βάση το εθνικό συμφέρον; Πολλοί λένε ότι θα μπορούσε να είναι στην κυβέρνηση, καταθέτοντας τις αρχές και αξίες του σε ένα προγραμματικό πλαίσιο.
– Θεωρώ ότι αν ο ΔΗΣΥ είχε σοβαρή ηγεσία, πρώτα απ’ όλα δεν θα έφτανε ποτέ σε αυτό το δίλημμα. Έπρεπε να έχει κινηθεί προληπτικά, ακόμη και μετά την εξαγγελία της υποψηφιότητας Χριστοδουλίδη, ώστε να αποτρέψει αυτή την εξέλιξη. Με την αποχώρηση του Αβέρωφ Νεοφύτου από τις εκλογές και την ανάδειξη μιας άλλης προσωπικότητας που θα μπορούσε να συγκεράσει τις φυγόκεντρες τάσεις, θα αποφεύγαμε τη διάσπαση του ΔΗΣΥ.
Αφού δεν έγινε αυτό, το να κρίνουμε τον ΔΗΣΥ μόνο με βάση το διάστημα μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου, όταν υπήρξε κατάρρευση όσων συγκροτούσαν την ταυτότητά του, είναι άδικο. Υπό την πίεση και τον πανικό εκείνης της περιόδου, ακόμη και τον Αβέρωφ θα ήταν άδικο να τον κρίνουμε. Όμως έχει ευθύνη, όχι για εκείνη τη φάση, αλλά γιατί δεν απέτρεψε τα πράγματα από το να φτάσουν εκεί.
>Όχι στην πολιτική «copy– paste»
– Ήταν όμως ένα καθοριστικό σημείο που οριστικοποίησε και τη βαθιά ρήξη…
– Η ρήξη θα ερχόταν σε κάθε περίπτωση. Αν ο ΔΗΣΥ επέλεγε να στηρίξει την εκλογή Χριστοδουλίδη, αυτό θα οδηγούσε σε «πτώχευση» του κόμματος. Θα σήμαινε την αναγνώριση πλήρους αποτυχίας, εξαιτίας της επιμονής του Αβέρωφ να είναι υποψήφιος. Οι επιλογές του Αβέρωφ είχαν ήδη καταδικάσει τον ΔΗΣΥ.
– Ούτως ή άλλως, όμως, το κόμμα οδηγείται σε εσωστρέφεια και διατηρεί ανοιχτή την πληγή.
– Γι’ αυτό λέω ότι το βάρος της ευθύνης είναι στην ηγεσία: να αρθρώσει καθαρή πολιτική για το πώς πολιτεύεται ο ΔΗΣΥ και να διαχωρίσει πλήρως τη θέση της από τη «copy- paste» πολιτική της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη. Να αποστασιοποιηθεί επίσης από τα «κύμβαλα» που προσελκύουν συναγερμικά στελέχη προς ακροδεξιές ή λαϊκιστικές κατευθύνσεις.
>Η κατάρα των συναγερμικών
– Υπάρχει πεδίο για να γίνει αυτό;
– Αν δεν υπάρχει, τότε ο ΔΗΣΥ πρέπει να κλείσει και να πάμε σε δημιουργία νέων κομματικών σχημάτων. Αυτές οι εκλογές είναι, ίσως, οι πιο κρίσιμες στην ιστορία του κόμματος. Αν δεν καταφέρει να αρθρώσει ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις, βασισμένες σε αρχές και αξίες που εκφράζουν τον συναγερμικό κόσμο, τότε θα χάσει το στοίχημα. Και μοιραία θα οδηγηθούμε σε νέα κομματικά σχήματα που θα καλύψουν το κενό που δημιουργείται από την απουσία του.
– Σας απασχολεί προσωπικά η δημιουργία ενός νέου κομματικού χώρου;
– Αν διαμορφωνόταν μια τέτοια προσπάθεια που να καλύπτει αυτό το κενό, θα με ενδιέφερε. Ωστόσο, εμείς οι παλιοί συναγερμικοί έχουμε ένα πρόβλημα: είμαστε βαθιά συναισθηματικοί. Ανδρωθήκαμε σε μια εποχή που χτιζόταν το πολιτικό μας σπίτι. Είναι πολύ δύσκολο να το εγκαταλείψεις. Και ίσως η δική μας γενιά να είναι καταδικασμένη να μην το εγκαταλείψει ποτέ. Και να έχει την κατάρα να το δει να καταρρέει.
