Φωτογραφίες: Κώστας Αυγούλης
Έχοντας μόλις κυκλοφορήσει το νέο του ολοκληρωμένο άλμπουμ «Μάθε μου τον έρωτα», από την «Minos EMI, A Universal Music Company», ο 25χρονος ερμηνευτής και συνθέτης είναι έτοιμος να ανέβει «πίστα» χωρίς να ξεχνά πώς να διατηρεί την σεμνότητα που τον κατέταξε -απ’ την αρχή του- ανάμεσα στα «καλύτερα παιδιά» του χώρου του. Όπως ακριβώς είχε κάποτε συμβεί και με τον μπαμπά του.
Καταρχήν, Γιώργο, πρέπει να σου πω πως με ξάφνιασες με το ομότιτλο «Μάθε μου τον έρωτα» του τελευταίου σου άλμπουμ, που μόλις κυκλοφόρησε από την «Minos EMI, A Universal Music Company». Ενώ σε είχαμε συνηθίσει μέχρι σήμερα με πιο χορευτικά ακούσματα -ή τουλάχιστον αυτά γίνονταν αμέσως μεγάλες επιτυχίες- ξαφνικά έρχεσαι με μία ερμηνευτική μπαλάντα-χασάπικο – ίσως ένα από τα ωραιότερα τραγούδια της καριέρας σου έως σήμερα. Αισθάνεσαι σα να επανασυστήνεσαι στο κοινό σου, σα να θέλεις να δείξεις μία ακόμη άγνωστη πλευρά σου, με τους υπέροχους στίχους της Ελεάνας Βραχάλη;
Χαίρομαι πάρα πολύ που σου αρέσει το συγκεκριμένο τραγούδι να σου πω την αλήθεια, επειδή πραγματικά είναι από τις μελωδίες που έχω μέσα στην καρδιά μου, από την πρώτη στιγμή που την έγραψα. Από τις πιο ρομαντικές και ευαίσθητες μελωδίες μου. Έτσι, δηλαδή, όπως είμαι κι εγώ ως άνθρωπος. Ναι μεν έχω αρκετά χορευτικά τραγούδια, αλλά πάντα προσπαθώ να προσαρμόζω αυτή την ευαισθησία και τον ρομαντισμό μου – είτε στα κουπλέ, είτε στα ρεφραίν. Σίγουρα πάντως δεν επανασυστήνομαι στο κοινό. Είναι αρχή ακόμα. Ακόμα συστήνομαι.
Σου είπα κοινό «σου» και πραγματικά το πιστεύω πως έχεις ένα δικό σου κόσμο, ένα δυνατό fan club, το οποίο παρά τα 25 σου μόλις χρόνια, σε ακολουθεί πιστά. Το εισπράττεις κι εσύ αυτό;
Εννοείται πως εισπράττω την αγάπη από το κοινό. Χαίρομαι πάρα πολύ που γουστάρουν τα τραγούδια μου και ταυτίζονται με εκείνα. Είναι το μόνο πράγμα που θέλω: Να μπω στις καρδιές των ανθρώπων με τα τραγούδια μου. Και όχι στο μυαλό τους μόνο για δυο τρεις μήνες.
Ερμηνευτικά είσαι στην πιο ώριμη σου φάση – αν κρίνω και από το «Πες του», όπου εκεί δεν έχω λόγια για το τι ψυχή βάζεις στο συγκεκριμένο τραγούδι. Νιώθω, λοιπόν, πως παρά την επιτυχία που ήδη έχεις και τις μεγάλες συνεργασίες που ήδη έκανες, πως δεν επαναπαύεσαι. Για να χρησιμοποιήσω, λοιπόν, και μία λέξη από το αθλητικό παρελθόν σου, πως «προπονείς» τον εαυτό σου καθημερινά;
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Το «Πες του» είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια του δίσκου. Θέλω να πω πως ευχαριστώ τον Βασίλη Γαβριηλίδη και την Αγγελική Μακρυνιώτη που μου παραχώρησαν αυτό το όμορφο τραγούδι. Όσον αναφορά τώρα στο αν «προπονώ» τον εαυτό μου κάθε μέρα, εξαρτάται πώς το εννοείς. Εγώ, κάθε μέρα, σίγουρα παίζω με την κιθάρα μου. Ψάχνω τραγούδια για να φτιάχνω όμορφες σειρές στα μαγαζιά που τραγουδάω, ή γράφω τραγούδια. Αν αυτό είναι «προπόνηση», τότε, ναι, προπονούμαι κάθε μέρα.
Οι… «σειρήνες» της επιτυχίας δεν σε αγγίζουν;
Δεν νιώθω ότι κάνω επιτυχία – και το εννοώ! Ζω απλώς κάποιες όμορφες στιγμές στην μέχρι τώρα πορεία μου. Θέλω πολλά χιλιόμετρα ακόμα για να έρθει η επιτυχία. Αν έρθει.
Έχεις την τύχη να έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο-δάσκαλο σε ό,τι αφορά στην ερμηνεία ενός τραγουδιού. Στις μεταξύ σας συζητήσεις πώς τον αντιμετωπίζεις; Βγάζεις από το μυαλό σου πως είναι «ο πατέρας σου» και γίνεται «ένας πολύ έμπειρος τραγουδιστής που οφείλεις να σέβεσαι ως νεαρότερος και να τον ακούς για καθετί»;
Δεν τα διαχωρίζω. Είναι ο πατέρας μου ο Γιάννης Πλούταρχος και τον ακούω πιστά στα περισσότερα πράγματα που μου λέει. Όσο μεγαλώνω, βέβαια, διαμορφώνω και την δική μου άποψη σε κάποια πράγματα αλλά, συνήθως, εκείνος είναι που έχει το δίκιο. Όπως και να το κάνουμε, είναι ο Γιάννης Πλούταρχος (γελάει)!
Η διαδρομή σου αυτά τα πέντε χρόνια που τραγουδάς επαγγελματικά, είναι μόνο ανοδική. Υπήρξαν στην πορεία σου «λακκούβες», αλλά εσύ πρόσεξες και τις απέφυγες;
Και να υπήρχαν, όπως είπαμε και πριν, είχα τον Γιάννη Πλούταρχο από πίσω να με συμβουλεύει. Οπότε θεωρώ πως και «λακκούβες» να υπήρξαν, μέχρι στιγμής δεν τις έχω νιώσει.
Ποια είναι, κατά τη γνώμη σου, η μεγαλύτερη «παγίδα» στην οποία μπορεί να πέσει ένας νέος 25χρονος τραγουδιστής, όπως εσύ; Οι κακοί συνεργάτες, το να πάρουν τα μυαλά του αέρα; Τι σε «κράτησε» εσένα;
Νομίζω το να μην έχει έναν άνθρωπο να τον κρατάει στη γη. Και επίσης να έχει ανθρώπους δίπλα του που να προσπαθούν να τον κατευθύνουν στο τι τραγούδια θα πει. Αυτό για μένα είναι πολύ άσχημο: Να μην σε αφήνουν να πεις τα τραγούδια που θέλεις να πεις.
Πάντως οφείλω να σου πω πως διαβάζοντας κάτω από τα καινούργια σου τραγούδια τα σχόλια των ακροατών, πολλοί -μοιραία;- συγκρίνουν την ερμηνεία σου, ιδιαίτερα στις μπαλάντες, με εκείνην του πατέρα σου. Αυτό είναι αναπόφευκτο, νομίζεις; Ή είναι και λίγο δίκοπο μαχαίρι;
Είναι αναπόφευκτο θα πω. Ο γιος του είμαι, και οι χροιές μας -μοιραία- θα μοιάζουν. Επίσης, από εκείνον έμαθα να τραγουδάω. Δεν με πειράζει τι λένε, κι αν λένε κακά λόγια που μοιάζουν οι φωνές μας. Εγώ, ξέρω ότι, πρώτον, δεν το κάνω επίτηδες και, δεύτερον, η φωνή μου μοιάζει με τη φωνή του καλύτερου σύγχρονου ερωτικού τραγουδιστή.
Στον νέο σου δίσκο έχεις και ένα ντουέτο με την αδελφή σου, την μουσική του οποίου υπογράφεις εσύ. Αυτό πώς προέκυψε; Γράφτηκε ειδικά για να το πείτε μαζί, ή έψαχνες μία «γυναικεία φωνή» και απευθύνθηκες στην Κατερίνα;
Αυτό το τραγούδι γράφτηκε τον πρώτο μήνα του κορωνοϊού. Η αλήθεια είναι πως απλά το έγραψα και περίμενα να το βγάλω κάποια στιγμή μόνος μου. Μετά από πέντε χρόνια, λοιπόν, μου ήρθε αυτή η ιδέα να το πω μαζί με την αδελφή μου κι έτσι το κάναμε. Σίγουρα είναι πολύ πιο όμορφο έτσι. Γιατί η φωνή της αδελφής μου είναι στολίδι. Και στόλισε αυτό το τραγούδι πολύ καλύτερα από όσο το είχα στο μυαλό μου.
Επειδή, πολύ συχνά, και στην Κύπρο, έρχεστε για συναυλίες και οι τρεις σας -Γιάννης, Κατερίνα κι εσύ-, έχεις σκεφτεί μήπως τώρα που πια σε γνωρίσαμε καλά και έχεις μία αυτόνομη πορεία, να μας έκανες «δώρο» κι ένα ντουέτο με τον Γιάννη;
Εννοείται! Σίγουρα, κάποια στιγμή, θα έρθει και ένα ντουέτο με τον πατέρα μου. Απλά πρέπει να βρεθεί το κατάλληλο τραγούδι.
Από εκείνο το παιδάκι που κάποτε είχε ανέβει στο stage και τραγουδούσε «Σου φωνάζω», στα 9 του μόλις χρόνια, πόσα άλλαξαν, Γιώργο; Και τι, νομίζεις, πως δεν άλλαξε κι ούτε θα αλλάξει ποτέ στον χαρακτήρα σου;
Δεν άλλαξε τίποτα απολύτως. Με τον ίδιο αυθορμητισμό που έβγαινα τότε και τραγουδούσα, με τον ίδιο αυθορμητισμό βγαίνω και τώρα. Τους ίδιους φίλους που είχα τότε, τους ίδιους έχω και τώρα. Το μόνο που αλλάζει είναι ο καιρός. Και το μόνο που προσπαθώ να κάνω είναι να προσαρμόζομαι, χωρίς όμως να χάνω τον εαυτό μου.
Η νύχτα, η καριέρα στην μουσική, σε δυνάμωσε ως χαρακτήρα; Έγινες πιο «ατσαλένιος» σε σχόλια που ακούς και μπορεί να λέγονται για σένα που ενδεχομένως να σε πληγώνουν;
Σίγουρα η νύχτα με έχει κάνει πιο ανθεκτικό. Ξέρω, είμαι σε μικρή ηλικία, αλλά έπρεπε να μάθω να τα βγάζω πέρα μόνος μου. Κι όχι να βάζω τον πατέρα μου να μιλάει για μένα με τον κάθε επιχειρηματία-συνθέτη-στιχουργό-διευθυντή δισκογραφικής εταιρίας. Αλλά, παρόλ’ αυτά, πληγώνομαι εύκολα. Ανθεκτικό με έκανε. Όχι ατσαλένιο.
Το γεγονός πως κάποιοι π.χ. έσπευσαν να κρίνουν πρόσφατα κακοπροαίρετα την συμμετοχή σου στην μεγάλη συναυλία για τον Βασίλη Καρρά, σε στενοχώρησε; Είχες καταλάβει τα κίνητρά τους;
Φυσικά και με στεναχώρησε. Ήμασταν εκεί κάποιοι καλλιτέχνες που μας επέλεξε κάποιος. Δεν πήγαμε να διαγωνιστούμε, ούτε να φανούμε. Πήγαμε να τιμήσουμε τον Βασίλη Καρρά. Μακάρι να μπορούσαν να ήταν εκεί όλοι. Πήγαμε, επίσης, και για έναν καλό σκοπό: Να μαζέψουμε χρήματα για τρία ιδρύματα. Αυτή είναι η ουσία. Αλλά κάποιοι άνθρωποι δεν το καταλαβαίνουν αυτό. Τους φτιάχνει να πετάνε χολή στο διαδίκτυο. Και είναι κρίμα!
Επειδή κάνουμε λόγο για τον Βασίλη, ποιες είναι οι συμβουλές που σου έδωσαν μεγάλοι καλλιτέχνες με τους οποίους είχες την τύχη να συνεργαστείς έως σήμερα και κρατάς ακόμη ως φυλακτό στην καρδιά σου;
Ο κάθε καλλιτέχνης έχει τον δικό του τρόπο σκέψης. Από όλους πήρα κάτι. Ίσως και χωρίς να το ξέρουν ή να μου το πουν. Εγώ πάντα είμαι δίπλα τους και παρακολουθώ πώς αντιμετωπίζουν κάποια πράγματα στον χώρο αυτό. Πλούταρχος-Θεοδωρίδου-Κιάμος-Σαμπάνης είναι μεγάλα «σχολεία». Κι εγώ προσπάθησα να είμαι πολύ καλός μαθητής.
Τα τραγούδια σου μου δίνουν τις αφορμές, γι’ αυτό και δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω αν στα 25 σου ακόμη μαθαίνεται ο έρωτας… Σε σένα π.χ., τι έχει μάθει;
(Γελάει). Ο έρωτας, ε; Δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα! Όταν ο έρωτας είναι έντονος… Ευχαριστώ τον Θεό που μου έδωσε την χαρά να τον ζήσω. Και να τον ζω! Ο έρωτας, λοιπόν, μου έχει μάθει να μην τα παρατάω. Να αφήνομαι, να δίνομαι, να γίνομαι θεός. Όπως λέει και η Ελεάνα Βραχάλη.
Σ’ έχει κάνει και εγωιστή ο έρωτας; Όπως τραγουδάς με τους στίχους της Αγγελικής Μακρυνιώτη «Πες του το και πίσω έλα / Πες του πως για σένα είναι γραφτό / Να υπάρχω μόνο εγώ!»;
Σίγουρα έχουν υπάρξει στιγμές που έβαλα τον εγωισμό μου μπροστά. Και συνεχίζω να το κάνω. Πολλές φορές, όμως, προσπαθώ να βγαίνω έξω από το κεφάλι μου. Και να βλέπω τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία. Στην ουσία. Την θέλω και με θέλει. Έξω ο εγωισμός. Σε όλα! Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε. Τα παιχνίδια του εγωισμού είναι ανώριμες καταστάσεις. Στο δικό μου το μυαλό.
Με το εξομολογητικό «Μάνα», το οποίο υποθέτω πως αφιερώνεις στην μητέρα σου, λες πολύ προσωπικά σου πράγματα. Ήθελες να της πεις δημόσια εκείνο το «σ’ αγαπώ» που δεν είπες έως σήμερα στην μητέρα σου με το συγκεκριμένο τραγούδι;
Με την μάνα μου έχουμε μια πολύ δυνατή σχέση. Την αγαπάω και της χρωστάω πάρα πολλά στη ζωή μου. Αυτό το τραγούδι σίγουρα είναι για όλες τις μανούλες του κόσμου. Είτε τις εδώ. Είτε του ουρανού. Ένα τραγούδι που η Ελένη Γιαννατσούλια έδειξε, για άλλη μια φορά, γιατί είναι από τις καλύτερες στιχουργούς της Ελλάδας.
«Παιδεύτηκε το παιδί που κρύβεις μέσα σου», Γιώργο; «Καλύπτει δάκρυα με τεχνάσματα»; Θέλω να πω, τόσο ευαίσθητος είσαι στο βάθος σου;
Δεν παιδεύτηκα ποτέ, όχι. Νιώθω πολύ τυχερός και ευλογημένος. Ο πατέρας μου και η μάνα μου, μας τα παρείχαν όλα. Θα ήταν ντροπή μου να πω ότι παιδεύτηκα. Αλλά… Δάκρυα με τεχνάσματα καλύπτω, ναι. Είμαι ένας άνθρωπος που, ό,τι γίνεται, το κρατάω μέσα μου. Και ξεσπάω μόνος μου. Χωρίς να με βλέπει κανένας.
Μέσα σου, ωστόσο, παραμένεις παιδί;
Πάντα παιδί.
Κάτι τελευταίο: Σε λίγες μέρες ξεκινάς μια μεγάλη περιοδεία σε Αμερική και Καναδά – πέρα από τις εμφανίσεις σου σε Ελλάδα και Κύπρο που έχεις ήδη προγραμματισμένες. Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό;
Είμαι πραγματικά χαρούμενος που θα συμβεί αυτό! Είναι κάτι που δεν το φανταζόμουν ποτέ, κι όμως η ζωή μού το έφερε, και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Θέλω να κάνω όλους τους Έλληνες που θα με τιμήσουν με την παρουσία τους στις συναυλίες του Σεπτεμβρίου και του Οκτωβρίου να περάσουν όμορφα. Να τους φέρω την Ελλάδα στο νου. Θα δώσω τον καλύτερο μου εαυτό!
Info:
Το τελευταίο ολοκληρωμένο άλμπουμ του Γιώργου Κακοσαίου «Μάθε μου τον έρωτα», κυκλοφορεί από την «Minos EMI, A Universal Music Company».
