Αν κάθε πρωί το παιδί σου ετοιμάζεται για το σχολείο κρατώντας σφιχτά ένα λούτρινο ζωάκι, ένα αυτοκινητάκι ή μια μικρή φιγούρα, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Αυτό το μικρό αντικείμενο δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι είναι ένα σύμβολο ασφάλειας και ένα κομμάτι του σπιτιού που το βοηθά να κάνει τη μετάβαση στη σχολική ζωή με περισσότερη σιγουριά.
Για ένα παιδί, ειδικά στις μικρότερες τάξεις του νηπιαγωγείου ή του δημοτικού, το σχολείο είναι ακόμη ένας “μεγάλος κόσμος” γεμάτος κανόνες, νέες εμπειρίες και πρόσωπα. Ένα αγαπημένο παιχνίδι λειτουργεί σαν γέφυρα ανάμεσα σε αυτό που του είναι οικείο και στο καινούργιο περιβάλλον. Το κρατά κοντά στο συναίσθημα της ασφάλειας που νιώθει στο σπίτι και αυτό το βοηθά να προσαρμοστεί πιο εύκολα.
Tο παιχνίδι ως πηγή δύναμης και αυτοπεποίθησης
Ένα παιδί μπορεί να νιώθει πιο δυνατό όταν έχει μαζί του κάτι “δικό του”. Το αγαπημένο του αρκουδάκι ή αυτοκινητάκι γίνεται σύμβολο αυτονομίας: μια επιλογή που το ίδιο κάνει, χωρίς να του την υπαγορεύει κανείς. Και πολλές φορές, αυτό το μικρό αντικείμενο είναι και ο τρόπος του να πει “είμαι ο εαυτός μου”. Επιπλέον, ένα παιχνίδι μπορεί να γίνει και κοινωνικό εργαλείο, ένας τρόπος να ξεκινήσει μια συζήτηση ή ένα παιχνίδι με τους συμμαθητές του. Τα παιδιά συχνά συνδέονται μέσα από κοινά ενδιαφέροντα και το “μπορώ να σου δείξω τι έφερα σήμερα” είναι ένας απλός, φυσικός τρόπος να έρθουν πιο κοντά.
Πώς να το διαχειριστείς
Αν το σχολείο έχει κανόνα που δεν επιτρέπει παιχνίδια, μπορείς να το συζητήσεις με το παιδί ή τη δασκάλα και να βρείτε μια ισορροπία. Ένα μικρό αντικείμενο-φυλαχτό (όπως μπρελόκ ή mini φιγούρα) που μένει στην τσάντα μπορεί να είναι αρκετό για να νιώθει το παιδί ότι το αγαπημένο του “συντροφάκι” είναι κάπου εκεί κοντά.
Το πιο σημαντικό είναι να δείξεις κατανόηση και να αποφύγεις φράσεις όπως “είσαι μεγάλος πια, δεν χρειάζεσαι παιχνίδια”. Η συναισθηματική ασφάλεια είναι το πρώτο βήμα για την αυτονομία — και όσο το παιδί τη νιώθει, τόσο πιο έτοιμο θα είναι να την αφήσει.
