Στο ίδιο έργο θεατές. Οι πολιτικοί στην Κύπρο και στην Ελλάδα όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση, και μετά από κάθε τραγωδία, εκτοξεύουν τις ίδιες ακριβώς κατηγορίες σε αυτούς που κυβερνούν, οι οποίοι τους κατηγορούσαν για τα πάντα, όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση. Κάθε χρόνο καίγονται η Ελλάδα και η Κύπρος και άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου όπως η Ιταλία. Τα ίδια και τα αυτά στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Τουρκία. Στην χαώδη Αμερική υπάρχουν φωτιές που καίνε για ένα χρόνο δάση και κατοικημένες περιοχές και η υπερδύναμη δεν μπορεί να τις «δαμάσει».
Από τη στιγμή που οι άνθρωποι φερθήκαμε σκάρτα στη φύση, αυτή μας τιμωρεί. Ειλικρινά ρωτάω: Υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που τα έβαλε με τη φύση και κέρδισε; Η φύση πάντα θα μας εκδικείται και καλά μας κάνει.
Κάθε φορά που οι πυρκαγιές στην Κύπρο και στην Ελλάδα κατακαίνε τα δάση και τα χωριά μας, οι πάντες ξεσπούν εναντίον των κυβερνώντων. Έχει εξελιχθεί σε …σπορ, ενώ η κάθε τραγωδία που έχει σχέση με τις φωτιές, έπρεπε να αντιμετωπίζεται διαφορετικά. Πρωτίστως με αλληλεγγύη.
Εκτοξεύονται με περισσή ευκολία οι κατηγορίες των πολιτικών, των ειδικών και μη, και φυσικά των δημοσιογράφων, που ως γνωστό είναι παντογνώστες, ενώ δεν έχουν ιδέα ούτε για το αντικείμενο τους -και επιμένω σε αυτό. Και θα σταθώ στον τρόπο που αντιμετωπίστηκε η κυβέρνηση του Νίκου Χριστοδουλίδη όταν από λάθος ή ηθελημένη ενέργεια κατακάηκαν μεγάλες εκτάσεις στην επαρχία Λεμεσού. Χάθηκαν δύο ζωές και καταστράφηκαν οι περιουσίες πολλών συνανθρώπων μας. Αναρωτήθηκα: Γιατί πρέπει να ευθύνεται μία κυβέρνηση όταν κάποιος ανόητος ηθελημένα ή όχι, βάζει μπουρλότο και καταστρέφει. Πως μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση οποιαδήποτε κυβέρνηση, όχι μόνο αυτή του Νίκου Χριστοδουλίδη;
Και η υπόθεση των πυρκαγιών δεν έχει καμία σχέση με το Μαρί παραδείγματος χάριν, όταν οι τότε κυβερνώντες είχαν δεχθεί έντονες προειδοποιήσεις για την επερχόμενη καταστροφή. Ουδείς μπορεί να προβλέψει την πυρκαγιά, και δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει κανείς. Όποιος υποστηρίζει το αντίθετο είναι απλά πολιτικός τσαρλατάνος. Ομιλούν όλοι για πρόληψη. Και αναρωτιέται ο κάθε καλόπιστος πολίτης: Πως μπορεί ένα κράτος να προλάβει τις φωτιές, τις πλημμύρες και άλλες φυσικές καταστροφές; Οι Κύπριοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι θα κατηγορούν σε λίγο τις κυβερνήσεις του τόπου και για τους …σεισμούς.
Με την κυβέρνηση του Νίκου Χριστοδουλίδη έχω ένα σοβαρότατο θέμα για τη θέση της αναφορικά με το Κυπριακό. Η επιμονή στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ) είναι πολιτική αυτοκτονία. Αλλά να κατηγορείται για κάθε φυσική καταστροφή είναι άδικο και -όπως παρακολουθώ την κατάσταση από μακριά- είναι και ακραία απαράδεκτο. Καταλαβαίνω τον τρόπο δράσης του πολιτικού και κομματικού προσωπικού. Ξέρω πολύ καλά και το δημοσιογραφικό σινάφι, που έχει ξεπεράσει επικίνδυνα τον τρόπο που ασκεί τον όποιο «ρόλο» του.
Έχουν, άραγε, σκεφθεί ποτέ, τι θα έκαναν στη θέση του εκάστοτε Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, που βρίσκεται ενώπιον μίας φυσικής καταστροφής; Ούτε που τολμούν να επιτρέψουν να περάσει καν από το μυαλό τους η σκέψη και μόνο…
Ας σιωπήσουν, λοιπόν, για να μην χρησιμοποιήσω την άλλη λέξη… Και ας σπεύδουν να συνδράμουν την κάθε κυβέρνηση στις φυσικές καταστροφές.
ΕΝΑ ΜΑΚΡΥ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Είναι κάτι που δεν κάνω (σχεδόν) ποτέ. Αλλά σήμερα θα παραχωρήσω μέρος της στήλης μου στον άγνωστο σε εμένα κ. Πέτρο Κυριάκου. Μιλάει από καρδιάς για την τραγωδία με τις πυρκαγιές που προκάλεσαν μεγάλες καταστροφές σε περιοχές της επαρχίας Λεμεσού. Προσωπικά συμφωνώ μαζί του, διότι γνωρίζει περισσότερα από τον κάθε πολιτικό, τον κάθε δημοσιογράφο και τον κάθε influencer, που κάθεται στην πολυθρόνα του σπιτιού του και ασκεί κριτική σε όλους και για όλα. Ας διαβάσουμε το κείμενο του:
Εκπροσωπώ, αν όχι ολόκληρο το σώμα των δασοπυροσβεστών, ένα μεγάλο μέρος, ένα μέρος το οποίο δουλεύει ακούραστα, σιωπηλά, τίμια και πιστά. Ένα σώμα ανθρώπων που έδωσε άνισες μάχες με τον πύρινο εχθρό αμέτρητες φορές. Ένα σώμα που πολλές φορές λύγισε όχι από κούραση αλλά από ψυχολογική πίεση αντικρύζοντας την καταστροφή που άφηνε πίσω της η κάθε πυρκαγιά. Ένα σώμα που σε κάθε μάχη άφηνε πίσω του την οικογένεια του μη γνωρίζοντας αν θα τους αντίκρυζε ξανά. Ένα σώμα που δάκρυσε όταν:
•Το 2007 καταστράφηκε ένα μεγάλο μέρος του δάσους του Σαϊττά.
•Το 2016 ο πύρινος κλοιός πήρε τις ζωές δύο συναδέλφων μας.
•Το 2021 θρηνήσαμε 4 θύματα στις φονικές πυρκαγιές στον Αρακαπά.
•Το 2025 αντικρύσαμε περιουσίες και κόπους ανθρώπων να σβήνουν από τη πύρινη λαίλαπα στη περιοχή των κρασοχωριών αλλά και την απώλεια των δύο συνανθρώπων μας.
Σε όλες τις μάχες είμασταν παρόντες, χωρίς να το διατυμπανίζουμε, χωρίς να το ανεβάζουμε στα κοινωνικά δίκτυα για να πάρουμε τα εύσημα από την πολιτεία. Η μόνη μας αμοιβή, η ευχή της γιαγιάς όταν καταφέρναμε να της σώσουμε την περιουσία της, το χαμόγελο και το βλέμμα ευγνωμοσύνης των συνανθρώπων μας σε κάθε μας επιτυχία.
Η πρόσφατη πυρκαγιά όμως, πέρα από την ένταση, άφησε σε εμάς και ένα συναίσθημα αδικίας το οποίο οφείλουμε και νιώθουμε χρέος να εκφράσουμε δημόσια. Μετά από τόσα χρόνια λοιπόν που εκπροσωπούμε αυτό το σώμα η υπουργός Γεωργίας κ. Μαρία Παναγιώτου, με στήριξη του Προέδρου κ. Νίκου Χριστοδουλίδη μας έχουν δώσει φωνή και έχουν αφουγκραστεί κάθε μας ανησυχία. Για αυτό μέσα από την πολιτική τους έχουν προβεί στις ακόλουθες ενέργειες:
1.Διορίστηκαν πέρα από 100 νέοι δασοπυροσβέστες για να ενισχυθεί το σώμα μας ακόμη περισσότερο.
2.Αυξήθηκε η περίοδος δασοπυρόσβεσης από 6 σε 10 μήνες.
3.Ενισχυθήκαν τα πτητικά μέσα και για πρώτη φορά στην ιστορία του σώματος αριθμούμε 11 πτητικά μέσα.
4.Παραχωρήθηκαν αρκετά σύγχρονα πυροσβεστικά και άλλα οχήματα ειδικά για αντιμετώπιση των πυρκαγιών.
5.Καλύτερες συνθήκες εργασίας δίνοντας κίνητρα στους υπαλλήλους του σώματος. Αξίζει να σημειωθεί σε αυτό το σημείο, ότι σε κάθε μας επιτυχία λαμβάνουμε ευχαριστήριες επιστολές από την υπουργό ως δασοπυροσβέστες και δασικοί υπάλληλοι αναγνωρίζοντας με αυτό τον τρόπο την αποτελεσματικότητα μας αλλά και το έργο μας σε πυρκαγιές που έχουν πλήξει τη χώρα μας το τελευταίο διάστημα.
Είμαστε αντιμέτωποι με την κλιματική αλλαγή και οι πυρκαγιές πλέον θα μας απειλούν όλο και περισσότερο. Αυτό διαπιστώσαμε όταν ήρθαμε αντιμέτωποι με την πρόσφατη πυρκαγιά. Ζήσαμε κάτι το πρωτόγνωρο. Είδαμε τον εχθρό να κινείται απειλητικά με ταχύτητα φωτός. Υπήρξαν στιγμές που νιώσαμε ότι θα χάναμε τη μάχη αλλά και την ίδια τη ζωή μας.
Εμείς θα δίνουμε πάντα αποφασιστικά το παρόν μας προάγοντας τον καλύτερο δυνατό εαυτό μας όπως είχαμε υποσχεθεί στην υπουργό κατά τις συναντήσεις μας. Όλοι εσείς που κρίνετε χωρίς να γνωρίζετε, καλύτερα αφιερώστε χρόνο για να κάνετε την αυτοκριτική σας για το πως θα μπορούσε ο καθένας να αποτελέσει σύμμαχο μας σε αυτές τις προκλήσεις που όπως φαίνεται θα είναι κάθε φορά πιο έντονες αλλά και πιο απειλητικές.
Δεν έχω να προσθέσω ούτε μία λέξη στα λεγόμενα του.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Οι αντικυβερνητικές δηλώσεις με αφορμή τις φωτιές, της προέδρου του δεξιού ΔΗΣΥ και του Γενικού Γραμματέα του κομμουνιστικού ΑΚΕΛ, δεν ήταν μόνο κατώτερες των περιστάσεων, αλλά δείχνουν και την προβληματική τους προσωπικότητα. Για την Αννίτα Δημητρίου λίγο-πολύ το γνωρίζαμε. Για τον Στέφανο Στεφάνου όχι. Δεν είναι όλα στείρα αντιπολίτευση κύριε Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, όταν έχετε στην πλάτη σας μία τραγωδία όπως το Μαρί, για την οποία δεν ζητήσατε ακόμα συγνώμη… Δίνουν την εντύπωση στους πολίτες ότι παρακαλούν να συμβαίνουν καταστροφές για να τις χρησιμοποιούν για κομματικούς και μόνο σκοπούς. Με αυτά και με εκείνα θα αναδείξουν σε πρώτο κόμμα το ακροδεξιό ΕΛΑΜ.
