Οι Εκθέσεις της Ελεγκτικής Υπηρεσίας είναι τις περισσότερες φορές –αν όχι σε όλες τις περιπτώσεις– κατατοπιστικές για τον τρόπο διαχείρισης του δημοσίου χρήματος. Μεταξύ των ευρημάτων της η Ελεγκτική προχωρά και σε επισημάνσεις για μελλοντικές συμβάσεις και ορθή διαχείριση των δημόσιων πόρων.
Φυσικά, όλες αυτές οι εκθέσεις έρχονται πάντα μετά το κακό, αφού οι υπηρεσίες ελέγχονται, αφού προηγουμένως υπογράφηκαν οι συμφωνίες και τα συμβόλαια.
Το ερώτημα είναι το εξής: Εάν η Ελεγκτική Υπηρεσία μπορεί να έχει λόγο για όλα τα θέματα και αφού λέει πως μπορεί να προλάβει παραλείψεις, λάθη και καθυστερήσεις μέσω της τεχνογνωσίας της τότε γιατί δεν αναλαμβάνει όλες τις δημόσιες συμβάσεις;
Θέλει ένα τμήμα να βγει με διαγωνισμό και να υπογράψει συμβόλαια; Πρώτα να παίρνει το ΟΚ της Ελεγκτικής. Από τη στιγμή που έχει τους τεχνοκράτες που μπορούν να ελέγξουν όλα τα μήκη και πλάτη των συμφωνιών, μπορεί να τους χρησιμοποιεί και για προ-έλεγχο.
Στην τελική, τι έχει περισσότερη σημασία; Να μου πει κάποιος ότι το κράτος έχασε 100 εκατομμύρια ή να μην χαθούν εξ αρχής;
Ζ.
