Σε θεωρητικό επίπεδο, όλοι συμφωνούν ότι η αγαστή συνεργασία εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας, φέρνει τα καλύτερα αποτελέσματα. Στην πράξη όμως, υπεισέρχονται συνήθως οι κομματικές σκοπιμότητες, οι εκλογικές τακτικές, οι προσωπικές φιλοδοξίες και η ουσία χάνεται. Ο Υπουργός Εσωτερικών έχει αποδείξει ότι δεν κολώνει, όχι μόνο να υιοθετήσει προτάσεις νόμου βουλευτών, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης, αλλά να συμβάλει εποικοδομητικά ούτως ώστε το τελικό κείμενο που θα διαμορφωθεί να είναι πλήρες και να δίνει οριστική λύση στο πρόβλημα για το οποίο κατατίθεται. Γνωρίζει επίσης ότι ο δρόμος μιας πρότασης νόμου είναι σαφώς πιο σύντομος από ένα κυβερνητικό νομοσχέδιο, γι’ αυτό αξιοποιεί την ευκαιρία… κι ας την πιστωθούν οι βουλευτές. Το έκανε σε αρκετές περιπτώσεις ο Κωνσταντίνος Ιωάννου. Πρόσφατα, με τον Μαρίνο Μουσιούτα, όταν ο βουλευτής κατέθεσε πρόταση Νόμου για τις επικίνδυνες οικοδομές, τώρα με την Ειρήνη Χαραλαμπίδου η οποία προωθεί νομοθετική ρύθμιση για τις ομάδες εξειδικευμένων εθελοντών.
ΚΙΧ
