Το ενηντάλεπτο του Απόλλωνα στο ΓΣΠ απέναντι στον Ολυμπιακό (2-2) μοιάζει με μικρογραφία της φετινής του πορείας. Μια ομάδα με δυνατότητες, που όμως αδυνατεί να σταθεροποιήσει την απόδοσή της και πληρώνει ακριβά τις στιγμές αδράνειας. Λίγο ζέστη και μπόλικο κρύο, με τους κυανόλευκους να δέχονται δύο «φτηνά» γκολ από εκτελέσεις κόρνερ και να πετούν στα σκουπίδια μια μεγάλη ανατροπή που έμοιαζε ικανή να τους επαναφέρει.
Ο Απόλλων έδειξε για πρώτη φορά φέτος πως μπορεί να αντιδράσει όταν μένει πίσω στο σκορ. Στα τρία προηγούμενα παιχνίδια, με Άρη, ΑΠΟΕΛ και ΕΝΥ, κατέρρευσε χωρίς αντίσταση. Αυτή τη φορά, όμως, έβγαλε αντίδραση, έδειξε ψυχικά αποθέματα και με όπλο τις αλλαγές του Σωφρόνη Αυγουστή έφερε τα πάνω κάτω. Ο Βρίκκης σκόραρε με το που μπήκε, ο Γκασπάρ έδωσε ασίστ και ο Σπόλιαριτς είχε ασίστ στο δεύτερο γκολ και συμμετοχή στο πρώτο.
Όλα έδειχναν ότι ο Απόλλων είχε βρει τον τρόπο να αποδράσει από τη Λευκωσία με «διπλό», όμως στο ποδόσφαιρο τίποτα δεν τελειώνει πριν το τελικό σφύριγμα του διαιτητή. Στο 90’+7’, ένα ακόμα λάθος μαρκάρισμα σε στατική φάση στοίχισε ακριβά, με τον Μπαρμπόσα να ισοφαρίζει και να αφήνει την ομάδα της Λεμεσού να ψάχνει ξανά τις ισορροπίες της.
Η ισοπαλία αυτή ήρθε σαν χαστούκι για έναν Απόλλωνα που έκανε υπερπροσπάθεια στο δεύτερο ημίχρονο. Η αυτοχειρία στο φινάλε ήταν το αποτέλεσμα της αστάθειας που τον χαρακτηρίζει φέτος: δημιουργεί, πιέζει, σκοράρει, αλλά αδυνατεί να διαχειριστεί τις λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά.
Ο ίδιος ο Σωφρόνης Αυγουστή δεν έκρυψε την απογοήτευσή του, τονίζοντας ότι «οι παίκτες αδίκησαν τους εαυτούς τους» και πως «είναι απαράδεκτο να δεχόμαστε δύο γκολ από στημένες φάσεις». Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: ο Απόλλων πρέπει επιτέλους να σταματήσει να κάνει μισές δουλειές. Γιατί αν δεν μάθει να διαχειρίζεται τα παιχνίδια, κάθε προσπάθεια –όσο καλή κι αν είναι– θα πηγαίνει στράφι.
