Αν το ποδόσφαιρο ήταν απλή αριθμητική, ο ΑΠΟΕΛ (μάλλον) θα είχε ήδη λύσει το πρόβλημα. Όμως, η εικόνα των τελευταίων τεσσάρων αγώνων επιβεβαιώνει ότι η ομάδα είχε περάσει από περίοδο αγωνιστικής… αμφιταλάντευσης. Ανεξαρτήτως δυναμικότητας των αντιπάλων, το ταμπλό ήταν αμείλικτο: διεκδίκησε 12 βαθμούς, πήρε 6. Τίποτα περισσότερο. Τίποτα λιγότερο. Το 50% δεν είναι καταστροφή, αλλά δεν είναι και ο δείκτης συνόλου που διεκδικεί πρωτάθλημα.
Η μοναδική νίκη απέναντι στον Εθνικό Αχνας (4-1) δεν αλλάζει το αποτύπωμα. Οι ισοπαλίες με Ολυμπιακό Λευκωσίας (2-2), ΑΕΚ (1-1) και Ομόνοια (2-2) ανέδειξαν μια σταθερά: ο ΑΠΟΕΛ βρήκε γκολ σε όλα τα παιχνίδια, αλλά δεν κατάφερε ούτε μία φορά να κρατήσει το μηδέν. Εννέα γκολ ενεργητικό, έξι παθητικό. Η επίθεση λειτούργησε, η άμυνα όχι στο επίπεδο που απαιτείται. Και όταν μιλάμε για ομάδα που έχει μάθει να κρίνεται αυστηρά, η απώλεια βαθμών σε συνεχόμενα παιχνίδια δημιουργεί εύλογη πίεση.
Διαβάστε επίσης: Ο χρόνος πλέον στενεύει…
Η σειρά των αντιπάλων ήταν απαιτητική, κανείς δεν το αμφισβητεί. Όμως ο ΑΠΟΕΛ είναι υποχρεωμένος να βρίσκει τρόπο. Αυτό είναι το βάρος της φανέλας, η υποχρέωση της στόχευσης. Ο Πάμπλο Γκαρσία γνωρίζει πολύ καλά τι δούλεψε, τι δεν λειτούργησε, πού χάθηκαν μέτρα και πού «βάρυνε» η ομάδα. Οι συζητήσεις με τους ποδοσφαιριστές έγιναν, τα μηνύματα πέρασαν, και πλέον η πραγματικότητα είναι μία: ο αγώνας με την ΑΕΛ, δεν προσφέρεται για νέα διαρροή βαθμών.
Το ζητούμενο για τον ΑΠΟΕΛ είναι να «επιστρέψει» με πειστική εμφάνιση, να δείξει σοβαρότητα και να σταματήσει τη βαθμολογική… αιμορραγία πριν γίνει συνήθεια. Διότι οι ισορροπίες στον βαθμολογικό πίνακα είναι λεπτές, πάρα πολύ λεπτές.
