Μετά από πολλή σκέψη και συζήτηση με τους συναδέλφους στο γραφείο, καθώς και με συμβουλές για να κρατήσουμε ένα επίπεδο, τελικά αποφάσισα να απαντήσω στο πιο εμετικό, αισχρό, ρατσιστικό και επικίνδυνο κείμενο που έχει γραφτεί ποτέ στα ελληνικά στον κυπριακό Τύπο. Και αποφάσισα να απαντήσω με συντομία, για τρεις λόγους.
Ο πρώτος λόγος αφορά την εφημερίδα «Φιλελεύθερος». Όταν ήρθα στην Κύπρο ως Πρέσβης της Παλαιστίνης, διαπίστωσα την απουσία του παλαιστινιακού ζητήματος από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ξεκίνησα επαφές με όλα τα μέσα, συμπεριλαμβανομένου και του «Φιλελεύθερου». Και για να είμαι ειλικρινής, με δέχτηκαν με ανοιχτές αγκάλες. Η πρώτη μου συνέντευξη στην Κύπρο, άλλωστε, δόθηκε σε αυτή την εφημερίδα. Αναγνωρίζω το υψηλό επίπεδο επαγγελματισμού στα κυπριακά μέσα ενημέρωσης και διατηρώ εξαιρετικές σχέσεις με όλους. Όμως, δεν μπορώ να μη σημειώσω ένα μικρό, αλλά ουσιαστικό παράπονο. Μια ταπεινή συμβουλή προς τον «Φιλελεύθερο»: να μην επιτρέπετε σε επικίνδυνα άτομα να διεισδύουν στις σελίδες σας, από όπου κι αν προέρχονται. Δεν σας τιμά, ούτε σας προσφέρει τίποτα.
Ο δεύτερος λόγος αφορά την παλαιστινιακή κοινότητα στην Κύπρο και την αξιοπρεπή της παρουσία. Από την πρώτη μέρα που ήρθα εδώ, η πρώτη μου συνάντηση ήταν με τους ανθρώπους της κοινότητας αυτής. Τους υποσχέθηκα πως κανένα ψέμα, καμία προσβολή και καμία χυδαιότητα δεν θα μένει αναπάντητη. Και ειδικά από ανθρώπους σαν τον κύριο Κοέν, έναν «ορκωτό λογιστή», όπως αυτοαποκαλείται, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας ορκισμένος εχθρός της Παλαιστίνης.
Ο τρίτος λόγος αφορά την κυπριακή κοινωνία και τον ελληνισμό. Σπούδασα και έζησα για αρκετά χρόνια στην Ελλάδα και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι γνωρίζω τόσο την ελληνική όσο και την κυπριακή κοινωνία. Γνωρίζω πόσο δημοκρατικά θωρακισμένες και πολιτισμένες είναι απέναντι στα φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας. Σπουδάζοντας στα ελληνικά πανεπιστήμια, πάντα θαύμαζα και συνεχίζω να θαυμάζω τον ελληνισμό που χάρισε στην ανθρωπότητα τον πολιτισμό, τη Δημοκρατία, την Ελευθερία και τα ιδανικά που συνεχίζουν να εμπνέουν ολόκληρο τον κόσμο.
“Κύριε” Κοέν, διεκδικείτε ένα ρόλο που δεν σας ανήκει, με ρητορική επικίνδυνη και προσβλητική. Επιλέγετε να χύνετε δηλητήριο, με το πρόσχημα του «δημοσίου λόγου», εναντίον όχι μόνο του λαού μας, αλλά της ίδιας της ανθρωπότητας. Απορώ μόνο με το θράσος σας και πού βρήκατε το κουράγιο να κουνάτε το δάχτυλο στους Κύπριους, δίνοντάς τους μαθήματα για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τους Παλαιστίνιους και γενικότερα τους μετανάστες. Ποιος σας διόρισε ηθικό φάρο της Κύπρου; Από πού αντλείτε αυτή την έπαρση; Η Ιστορία δεν γράφεται με ορκωτούς λογιστές που κάνουν προπαγάνδα, αλλά με αίμα, μνήμη και αξιοπρέπεια. Και σε αυτή την Ιστορία, η Παλαιστίνη είναι παρούσα.
Θυμίζω ότι στη χώρα μου υπάρχουν πάνω από 20 Πανεπιστήμια. Έχουμε επιστήμονες, γιατρούς, ποιητές, καθηγητές, ανθρώπους που χτίζουν το μέλλον παρά τα ερείπια. Εσείς, αντίθετα, φαίνεται να βασίζεστε μόνο στο μίσος και στην παραποίηση για να χτίσετε το δικό σας αφήγημα. Και για να είμαι σαφής: η ύπαρξη του παλαιστινιακού λαού δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση. Δεν έχετε την ηθική ή ιστορική υπόσταση να την αμφισβητείτε. Ο λαός μας συνεχίζει να ζει, να μορφώνεται και να δημιουργεί, ακόμα και μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες. Εσείς από την άλλη, βασίζεστε μόνο σε φόβο και ψέματα για να στηρίξετε τα επιχειρήματά σας.
Εσείς και το κράτος σας, το Ισραήλ, διαπράττετε γενοκτονία. Χρησιμοποιείτε τον λιμό ως όπλο και έχετε μετατρέψει τη Γάζα από υπαίθρια φυλακή σε έναν μαζικό τάφο. Σκοτώσατε και συνεχίζεται να σκοτώνετε δεκάδες χιλιάδες αθώους, ανάμεσά τους χιλιάδες παιδιά. Και τώρα, παρακολουθώντας το σιωνιστικό αφήγημά σας να καταρρέει, βλέποντας τους μισούς Υπουργούς της κυβέρνησής σας να καταζητούνται για εγκλήματα πολέμου, με πρώτο και καλύτερο τον πρωθυπουργό σας, είναι λογικό να χάνετε την ψυχραιμία σας. Η απώλεια της αίσθησης παντοδυναμίας φαίνεται ότι σας προκαλεί κρίσεις υστερίας, τις οποίες εκφράζετε με αρθράκια μίσους, χωρίς καμία ιστορική ή ηθική βάση. Η γενίκευσή σας ότι δύο εκατομμύρια άνθρωποι στη Γάζα είναι «τρομοκράτες» φτάνει και περισσεύει για να σας κατατάξει στη μαύρη λίστα της γελοιότητας και της απανθρωπιάς.
Δεν θα μπω στη διαδικασία να σας απαντήσω σε κάθε παραλήρημα. Αρκεί να πω πως το άρθρο σας μοιάζει με τις μεθυσμένες συζητήσεις γύρω από ένα τραπέζι σε καφενείο της γειτονιάς, λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Όπου κάποιοι ανακατεύουν Ιστορία, γεωγραφία, φυσική, χημεία και προσωπικές ανασφάλειες, και νομίζουν ότι λένε κάτι βαθυστόχαστο, ενώ απλώς εκτίθενται.
Όσο για το παραλήρημά σας περί ανυπαρξίας παλαιστινιακής ιστορίας, ότι δεν είχαμε πατρίδα, βασιλιά ή Νόμπελ… να σας θυμίσω, αν και αμφιβάλλω ότι σας ενδιαφέρει η αλήθεια, ότι ο Εθνάρχης του παλαιστινιακού λαού, Γιάσερ Αραφάτ, τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης το 1994 μαζί με τον τότε πρωθυπουργό του Ισραήλ, Γιτζάκ Ράμπιν. Ναι, πήραν μαζί το βραβείο Ειρήνης. Και οι δύο πλήρωσαν με τη ζωή τους επειδή πίστεψαν στην ειρήνη. Ο Ράμπιν δολοφονήθηκε εν ψυχρώ στο Τελ Αβίβ από ακροδεξιό Ισραηλινό, μπροστά στα μάτια του κόσμου, και η ίδια του η σύζυγος κατηγόρησε δημόσια τον σημερινό πρωθυπουργό σας, Μπενιαμίν Νετανιάχου, ως ηθικό αυτουργό. Ο Αραφάτ, από την άλλη, δηλητηριάστηκε από ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες. Τόσο αντέχετε την ειρήνη.
Μιλήσατε επίσης για την ανύπαρκτη «παλαιστινιακή ταυτότητα». Να σας θυμίσω, λοιπόν, κάτι που μάλλον θα προτιμούσατε να διαγράψετε: η ίδια η Γκόλντα Μεΐρ, πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ, δήλωσε δημόσια ότι είχε παλαιστινιακό διαβατήριο μέχρι το 1948, ημερομηνία που ιδρύθηκε το Κράτος του Ισραήλ μετά και την άδικη απόφαση του ΟΗΕ για διαμελισμό της Παλαιστίνης. Όμως η Παλαιστίνη υπήρχε και υπάρχει. Είχε γη, όνομα, λαό, παιδεία. Και πριν ακόμα υπάρξει το κράτος του Ισραήλ, η παλαιστινιακή ταυτότητα ήταν παρούσα, με ανθρώπους, πολιτισμό, ποίηση και αντίσταση.
Εσείς, από την άλλη, τι έχετε να επιδείξετε εκτός από τείχη, πυραύλους, αποκλεισμούς και μια κατεστραμμένη εικόνα διεθνώς; Μιλάτε για την Παλαιστίνη λες και είναι απειλή. Ενώ εσείς ήσασταν οι πρώτοι που, διωγμένοι από την Ευρώπη, βρήκατε καταφύγιο εκεί. Όταν η Ευρώπη σας κυνήγησε, η Παλαιστίνη σας δέχτηκε. Και το ανταποδώσατε με κατοχή, βία και μίσος. Και τώρα, θέλετε να μας διδάξετε και την ιστορία; Να μας κάνετε μάθημα δημοκρατίας και ανθρωπισμού; Όχι, “κύριε” Κοέν. Η υποκρισία σας δεν περνάει εδώ.
Μιλάτε για τους ισραηλινούς ομήρους και αναφέρεστε στη Γάζα ως “φωλιά τρομοκρατών”. Να σας ενημερώσω πως σήμερα υπάρχουν πάνω από 11.000 Παλαιστίνιοι φυλακισμένοι στις ισραηλινές φυλακές, ανάμεσά τους παιδιά, γυναίκες, δημοσιογράφοι, φοιτητές. Πολλοί χωρίς δίκη. Δεν είναι κρατούμενοι. Είναι όμηροι ενός συστήματος κατοχής που χρησιμοποιεί τη φυλάκιση ως εργαλείο εκφοβισμού και τιμωρίας ολόκληρων κοινοτήτων. Νεκροί Παλαιστίνιοι κρατούμενοι παραμένουν σε ψυγεία. Δεν δίνονται για ταφή αλλά «εκτίουν» την ποινή τους και μετά θάνατον. Από το 1969, οστά νεκρών κρατούνται σε «νεκροταφεία αριθμών», χωρίς όνομα, χωρίς τάφο, χωρίς δικαίωμα μνήμης. Η Γάζα δεν είναι «θέατρο πολέμου». Είναι ένας τόπος αποστειρωμένης σφαγής, ένας μαζικός τάφος που δημιουργείται με την ανοχή όσων παριστάνουν τους ουδέτερους.
Και το πιο προκλητικό: προσπαθείτε να βαφτίσετε κάθε αντίλογο ως «αντισημιτισμό», για να αποσιωπήσετε την αλήθεια. Μα η δική σας ρητορική είναι ο πιο σύγχρονος και επικίνδυνος αντιπαλαιστινισμός. Η Παλαιστίνη καταδικάζει κάθε μορφή ρατσισμού και τον αντισημιτισμό. Εσείς όμως προσπαθείτε να εκμεταλλευτείτε τις πληγές της Ιστορίας για να δικαιολογήσετε νέα εγκλήματα.
Και κάτι τελευταίο για την «αγάπη» σας προς την Κύπρο: εύχομαι να μη την αγαπήσετε όπως αγαπήσατε την Παλαιστίνη. Γιατί όπου πατά η αγάπη σας, δεν μένει τίποτα όρθιο.
Αυτά είναι τα λόγια και οι σκέψεις μου. Όχι από ανάγκη να σας πείσω γιατί εσείς έχετε αποφασίσει εδώ και καιρό σε ποια πλευρά της ιστορίας θέλετε να βρίσκεστε. Αλλά γιατί έχω χρέος απέναντι στον παλαιστινιακό λαό, στους Κύπριους φίλους μας, και στην ίδια την Αλήθεια.
