Σαφή εικόνα για το τι συνιστά «εύλογο όριο κράτησης για σκοπούς απέλασης» δίνει το Ανώτατο Δικαστήριο, με απόφαση της 6ης Νοεμβρίου 2025, απορρίπτοντας την αίτηση Γεωργιανού υπηκόου που ζητούσε την άμεση αποφυλάκισή του και την κήρυξη της κράτησης του ως παράνομης και αντισυνταγματικής. Ο αλλοδαπός κρατείτο στο Κέντρο Φιλοξενίας Μενόγειας ως απαγορευμένος μετανάστης.
Ο αιτητής, ο οποίος στο διάστημα της κράτησης χαρακτηρίστηκε ουσιώδης μάρτυρας σε ποινική υπόθεση, υποστήριζε ότι η παρατεταμένη κράτησή του υπερέβη το «εύλογο και αναγκαίο» χρονικό όριο και ότι η αδράνεια των Αρχών κατέστησε τη διαδικασία παράνομη, παραβιάζοντας, κατά τον ίδιο, το Σύνταγμα, την ΕΣΔΑ και ευρωπαϊκή Οδηγία.
Αντίθετα, η πλευρά του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας υποστήριξε ότι ο σκοπός απέλασης παραμένει ενεργός, η διαδικασία προωθείται χωρίς αδικαιολόγητες καθυστερήσεις, δεν προέκυψαν νέα δεδομένα που να καθιστούν παράνομη την κράτηση και ότι το σχετικό διάταγμα επανεξετάζεται ανά δύο μήνες όπως απαιτεί η νομοθεσία.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, εξετάζοντας τα στοιχεία, απέρριψε την αίτηση, τονίζοντας ότι η νομιμότητα της κράτησης κρίνεται με βάση τα πραγματικά δεδομένα κάθε υπόθεσης. Όσο οι αρμόδιες Αρχές προβαίνουν σε ενέργειες για την απέλαση και υπάρχει εύλογη προοπτική απομάκρυνσης, η κράτηση θεωρείται νόμιμη, επισημαίνει το Δικαστήριο, προσθέτοντας ότι στη συγκεκριμένη υπόθεση οι διαδικασίες προωθήθηκαν με τη δέουσα επιμέλεια.
Η υπόθεση παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς αναδεικνύει τη νομική και πρακτική δυσκολία όταν αλλοδαπός που τελεί υπό κράτηση για απέλαση καθίσταται ταυτόχρονα ουσιώδης μάρτυρας σε ποινική δίκη. Ωστόσο, η κρίση του Ανωτάτου επιβεβαιώνει ότι ακόμη και σε σύνθετα σενάρια, η τήρηση των διαδικασιών απέλασης διασφαλίζει τη νομιμότητα της κράτησης και προστατεύει το δημόσιο συμφέρον.
Την υπόθεση χειρίστηκε για λογαριασμό του Γενικού Εισαγγελέα η Δικηγόρος της Δημοκρατίας Νικολέττα Νικολάου.
