Η Ανόρθωση έδειξε για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι ότι έχει αποκτήσει αρχές, πλάνο και αγωνιστική συμπεριφορά που της επιτρέπει να στέκεται με αξιοπρέπεια απέναντι σε ισχυρούς αντιπάλους. Το 1-1 με τον ΑΠΟΕΛ μπορεί να αφήνει μια αίσθηση πικρίας λόγω της ισοφάρισης στο 88’, όμως ανέδειξε και στοιχεία που συνθέτουν μια πιο σταθερή ομάδα σε σχέση με προηγούμενες εβδομάδες.
Το σύνολο του Τιμούρ Κετσπάγια μπήκε δυνατά, πίεσε έξυπνα και εκμεταλλεύτηκε τις αδυναμίες της αντίπαλης άμυνας στο ξεκίνημα, βρίσκοντας νωρίς το γκολ με τον Σένσι. Στο κομμάτι της οργάνωσης χωρίς την μπάλα, η Ανόρθωση ανταποκρίθηκε υποδειγματικά: έκλεισε σωστά τους χώρους, δεν επέτρεψε κάθετες πάσες και δεν δέχθηκε καθαρές ευκαιρίες στο πρώτο μέρος.
Διαβάστε επίσης: «Δίκαιη η ισοπαλία, αλλά μένει η απογοήτευση», δήλωσε ο Κετσπάγια
Εκεί όμως εντοπίζεται και το βασικό της πρόβλημα: μετά το 1-0 δεν βρήκε ποτέ τη φάση που θα «κλείδωνε» το παιχνίδι. Παρότι ο Παρούτης, ο Σόσα και ο Σένσι είχαν καλές στιγμές στην ανάπτυξη, έλειψε η τελική πάσα, το γρήγορο transition και η αποφασιστικότητα στην περιοχή. Στο δεύτερο ημίχρονο, η ομάδα έριξε ρυθμό, δεν κράτησε μπάλα και επέτρεψε στον ΑΠΟΕΛ να βρει περισσότερες επιθέσεις από τα άκρα.
Το γεγονός ότι η Ανόρθωση δέχθηκε την ισοφάριση στο φινάλε δεν οφείλεται σε κατάρρευση, αλλά στη σταδιακή υποχώρηση που δεν συνοδεύτηκε από αντεπιθέσεις. Για να κάνει το επόμενο βήμα, χρειάζεται μεγαλύτερη παραγωγικότητα και δεύτερη μεγάλη στιγμή όταν παίρνει προβάδισμα.
Η εμφάνιση πάντως δείχνει πρόοδο. Αυτό που μένει, πλέον, είναι διάρκεια και πιο «θανατηφόρα» τελειώματα.
