Ένα από τα μεγάλα «αγκάθια» της μεταρρύθμισης της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι – χωρίς αμφιβολία – ο θεσμός των αντιδημάρχων. Δεν είναι μόνο ο εξωφρενικά μεγάλος αριθμός (93 παγκύπρια, 14 μόνο στην Πόλη Χρυσοχούς). Πιο σοβαρό πρόβλημα αποτελεί το γεγονός ότι εκλέγηκαν, αμείβονται και τυπικά δεν έχουν δουλειά να κάνουν.
Ελάχιστοι δήμαρχοι έδειξαν διάθεση να τους εκχωρήσουν καθήκοντα και τώρα που ο ΥΠΕΣ προσπαθεί να ρυθμίσει νομοθετικά το ζήτημα, προτείνοντας (σε συνεννόηση μαζί τους) κάποια καθήκοντα, πάλι βρίσκει ενστάσεις. Ο πρόεδρος της Ένωσης Δήμων Ανδρέας Βύρας, εξέφρασε διαφωνία με πρόνοια για υποχρεωτική πρόσκληση του αντιδημάρχου σε συναντήσεις που αφορούν το διαμέρισμά του, διότι, λέει, αφαιρεί από τον δήμαρχο τη διακριτική ευχέρεια να συναντάται μόνος του με δημότες και οργανωμένα σύνολα.
Ο Κωνσταντίνος Ιωάννου με την ανάληψη των καθηκόντων του – πριν την εφαρμογή της μεταρρύθμισης – προσπάθησε να διορθώσει κάποια πράγματα, όμως εισέπραξε το «όχι» των κομμάτων. Τώρα φαίνεται αποφασισμένος να προτείνει σημαντικές αλλαγές: δραστική μείωση του αριθμού, εκλογή είτε από το δημοτικό συμβούλιο (όπως συνέβαινε προηγουμένως) είτε σε κοινό συνδυασμό με τον δήμαρχο και συγκεκριμένα καθήκοντα, αλλά όχι βάσει γεωγραφικών διαχωρισμών… Θα επιμένουν στο «όχι»;
ΚΙΧ
