Στα πλαίσια του Maison & Object, που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο Παρίσι, παρουσιάζοντας σχεδιαστικές δημιουργίες, φιλοξενείται έκθεση με τίτλο 1000VASES. Συμμετέχουν 50 κεραμίστες από όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και ο Κύπριος δημιουργός.
Από ένα τίποτα γίνεται ο παράδεισος… Ο στίχος αυτός του Οδυσσέα Ελύτη (Μ’ ένα τίποτα έζησα… Ώσπου τέλος ένιωσα, κι ας πα’ να μ’ έλεγαν τρελό, πως από ‘να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος) εκφράζει απόλυτα τον Αλέξη Αλεξάνδρου, ο οποίος μετά τις σπουδές του επέστρεψε στο χωριό του, τον Πύργο Τηλλυρίας, και ασχολείται με την κεραμική «ψάχνοντας να βρει ένα ρυθμό ζωής που θα τον κάνει να αισθάνεται τυχερός απλά και μόνο για την ύπαρξη του», όπως λέει ο ίδιος.
Η κεραμική μοιάζει να είναι, εκτός από μια δημιουργική ενασχόληση και μέρος μια υπαρξιακής διαδικασίας. «Είναι ένας δρόμος στον οποίο βαδίζω προς το δικό μου φως… Σκέψεις, πράξεις, παίδεμα στην άσκηση, ταξίδια αναζήτησης γνώσεων γύρω από την κεραμική, όλα με πάθος. Συχνά, κλείνοντας τα μάτια, ακουμπώ – χαϊδεύω δέντρα, βράχους, το έδαφος… κι αυτό το οποίο νιώθω μέσα στο απόλυτο σκοτάδι προσπαθώ να μεταφράσω στα έργα μου…».
Λόγω της πνευματικής αυτής σχέσης με την κεραμική επέλεξε την τεχνική Obrava, γνωστή και ως “Baltic raku” λόγω του ότι προέρχεται από τις χώρες της Βαλτικής, κυρίως Λευκορωσία, Εσθονία και Λετονία. «Τα κεραμικά της τεχνικής αυτής, εξηγεί ο Αλέξης Αλεξάνδρου, δεν είναι καθαρά διακοσμητικά. Λέγεται ότι έχουν πνευματική χροιά κι οι αγγειοπλάστες των προηγούμενων εποχών πίστευαν ότι η τεχνική Obvara τους προστάτευε από τα κακά πνεύματα».
Ένας δε από τους αγγειοπλάστες που εφαρμόζουν την τεχνική αυτή, ο Daniil Pavelchuk, από το Μινσκ έχει πει πως «τα κεραμικά Obvara επιστρέφουν σε εμάς από την αρχαιότητα, φέρνοντας στα σπίτια μας αρχαία μυστικά και ξυπνώντας μέσα μας βαθιά ριζωμένα ένστικτα».
Η μέθοδος ανάγεται από τον 12ο αιώνα και έχει κοινό χαρακτηριστικό με τη διαδικασία Raku, όπως μας εξηγεί ο Αλέξης, το ότι ένα ήδη ψημένο στους 850ο κεραμικό βυθίζεται σε ένα συγκεκριμένο μείγμα obvara και στη συνέχεια σε νερό για να κρυώσει γρήγορα και να “παγώσει” το στιγμιαίο αποτέλεσμα που δημιουργείται. «Τα εφέ, αρκετές φορές, είναι εντυπωσιακά παραπέμποντας σε ζωικές και πρωτόγονες μορφές, ξύλου, πέτρας ακόμα και κοχύλια».
Η δουλειά του έχει ήδη αναγνωριστεί εξ ου και για δεύτερη φέτος χρονιά έχει προσκληθεί να συμμετάσχει στην έκθεση 1000VASES του Maison & Object, ενώ το Νοέμβριο θα έχει ατομική έκθεση στη Ρώμη, στο Palazzo Valentini στην Piazza Venezia.
Η εν λόγω έκθεση, στην οποία θα παρουσιάσει καινούρια δουλειά του, πραγματοποιείται κατόπιν πρόσκλησης του συλλόγου Associazione Ciprioti in Italia NIMA.
Στην έκθεση του Παρισιού μετέχει με δημιουργίες που παρουσιάστηκαν πριν λίγους μήνες σε ατομική έκθεση στη Λευκωσία. Παράλληλα προσπαθεί να ολοκληρώσει το εργαστήρι του (Limiona Ceramics) στον Κάτω Πύργο. «Θέλω να δημιουργήσω ένα κέντρο φιλοξενίας καλλιτεχνών, που στόχο θα έχει την φιλοξενία καλλιτεχνών από άλλες χώρες για κοινά εργαστήρια κεραμικής με εναλλακτικές τεχνικές».
Η πρωτοβουλία του αυτή στόχο έχει να ενισχύσει την τέχνη της κεραμικής, η οποία είναι εν πολλοίς παραγνωρισμένη. «Στην Κύπρο δεν έχουμε παραστάσεις και επαφή με αξιόλογα κεραμικά έργα, τεχνικές – τεχνοτροπίες, παραδοσιακές αλλά και σύγχρονες μορφές κεραμικής όπως για παράδειγμα έχουν στην Ιαπωνία όπου η κεραμική τέχνη τυγχάνει εκτίμησης από όλα τα κοινωνικά στρώματα».
«Για μένα, εξηγεί, η κεραμική υπήρξε οδός αυτογνωσίας στο να βρω και να αποδώσω τον καλύτερο μου εαυτό αναζητώντας απαντήσεις στο “αεί ζητούμενον και αεί απορούµενον, τι το όν” (πάντα αναζητούμενο και πάντα απορούμενο, τι είναι το ον)».
Κι η κατάληξη στην αναζήτηση αυτή; «Μόνο τον εαυτό μας μπορούμε να αλλάξουμε και αυτό το ελάχιστο είναι η μέγιστη συμβολή μας στην όποια βελτίωση του κόσμου».
Ελεύθερα 7.9.2025
