Οι αδυναμίες, δείγμα της ποιότητας του ρόστερ της ΑΕΛ, γίνονται πολύ πιο έντονες στα παιχνίδια με τους «μεγάλους».
Αδυνατεί να ακολουθήσει, δέχεται πολλές φάσεις και βαριές ήττες. Στα τρία από τα επτά παιχνίδια που έδωσε έως τώρα η ομάδα της Λεμεσού με αντιπάλους που έχουν υψηλούς στόχους, ΑΕΚ, Ομόνοια και Άρη, παραδόθηκε αμαχητί.
Δέχθηκε συνολικά 11 από τα 16 γκολ. Απέναντι στον Άρη κράτησε στο πρώτο ημίχρονο. Ακολούθως, με το πρώτο γκολ που δέχθηκε, σήκωσε χέρια ψηλά. Δεν έχει να κάνει με τον προπονητή, αλλά με την ποιότητα και τη νοοτροπία των παικτών.
Διαβάστε επίσης: Το 0-11 στα εκτός, την κάνει να μοιάζει με «σουρωτήρι»
Είναι η ωμή πραγματικότητα. Απόρροια του κακού σχεδιασμού που έγινε το καλοκαίρι, κι ας αυξήθηκε αισθητά ο προϋπολογισμός σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν. Ο Μαρτίνς δεν είναι μάγος, όπως είπε με το τέλος του αγώνα με τον Άρη, όμως από τη στιγμή που αποδέχθηκε να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ΑΕΛ, καλείται να βρει λύσεις και να κάνει την ομάδα του πιο ανταγωνιστική.
Η αμυντική γραμμή μπάζει από παντού. Τα 16 γκολ παθητικό την κατατάσσουν ως τη χειρότερη του πρωταθλήματος μαζί με την Ανόρθωση. Οι γαλαζοκίτρινοι μαζεύουν τα κομμάτια τους. Ακολουθεί το εντός έδρας παιχνίδι με την ΕΝΥ, με τη νίκη να αποτελεί αδιαπραγμάτευτο στόχο, καθώς σε αντίθετη περίπτωση η ζωή στη συνέχεια θα γίνει πολύ πιο δύσκολη.
