Η τουρκική πλευρά και η τουρκοκυπριακή ηγεσία δεν ένοιωθε και τόσο άνετα με την, έστω και κολοβή, κινητικότητα στο Κυπριακό η οποία προέκυψε μετά από μια σειρά ενεργειών της ελληνοκυπριακής πλευράς. Γιατί ήταν γνωστό πως ο βασικός στόχος και επιδίωξη της τουρκοκυπριακής ηγεσίας ήταν να κηρυχθεί αδιέξοδο και τα Ηνωμένα Έθνη να ανακοινώσουν αλλαγή της βάσης των συνομιλιών, ή ακόμα καλύτερα για όλους η αλλαγή της βάσης να προκύψει με συμμετοχή και των Ελληνοκυπρίων.
Και αν πάμε πίσω ένα χρόνο, ή και περισσότερο, θα δούμε πως περίπου δημιουργείτο η εντύπωση ότι η προσπάθεια είτε για συνάντηση των ηγετών ή για κάποια κινητικότητα ήταν πολύ δύσκολο αφού ούτε και η Ολγκίν τα είχε (τότε) καταφέρει στην πρώτη της προσπάθεια. Αν βάλουμε στο κάδρο και τις κατά καιρούς «νουθεσίες» ημεδαπών και αλλοδαπών για να σκέψεις «έξω από το κουτί» τότε θα δούμε πως το ζητούμενο όλων ήταν μια διαδικασία η οποία να μπει σε μια άλλη βάση το Κυπριακό και με τη συνδρομή της ελληνοκυπριακής πλευράς.
Ευτυχώς όμως οι «νουθεσίες» των διαφόρων καλοθελητών στο Κυπριακό δεν εισακούστηκαν και ούτε βρήκαν πρόσφορο έδαφος είτε στη Λευκωσία είτε και στη Νέα Υόρκη. Γι’ αυτό και ακολούθησαν στην πορεία τόσο η τριμερής της Νέας Υόρκης υπό το Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών όσο και εν συνεχεία η άτυπη πενταμερής της Γενεύης. Η τουρκοκυπριακή ηγεσία και η τουρκική πλευρά ευρύτερα μπορεί δημοσίως να εμφανίστηκε θετική ως προς τις προσκλήσεις του ΓΓ ΟΗΕ (αφού δεν μπορούσε να πράξει κάτι διαφορετικό), αλλά ουδέποτε συμβιβάστηκε με την ιδέα του διαλόγου στο Κυπριακό.
Παράλληλα, επί του εδάφους, από την εποχή του Ταλάτ και μετά αναλήφθηκε μια στοχευμένη προσπάθεια τσιμεντώματος τετελεσμένων μέσα από την παράνομη εκμετάλλευση των ελληνοκυπριακών περιουσιών. Εκμετάλλευση η οποία βρισκόταν και βρίσκεται συνεχώς αντιμέτωπη με την κυπριακή δικαιοσύνη και τους νόμους της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι οποίοι (προς απογοήτευση πολλών) συνεχίζουν να υφίστανται.
Σύμφωνα με αυτές οι νομοθεσίες που προβλέπουν την παράνομη εκμετάλλευση περιουσιών ήταν αναμενόμενο ότι κάποια στιγμή οι σφετεριστές θα βρίσκονταν ενώπιον της δικαιοσύνης. Γεγονός που ήρθε να ξηλώσει και πάλι τους στόχους της τουρκικής πλευράς που είναι η παράνομη χρήση των ελληνοκυπριακών περιουσιών προκειμένου να επιτευχθεί μιας μορφής ανάπτυξης. Κάτι που παραδέχθηκε και ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ δηλώνοντας πως χωρίς την εκμετάλλευση των ε/κ περιουσιών δεν μπορεί να επιτευχθεί οικονομική ανάπτυξη.
Η τουρκική πλευρά κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια να βρει μερική διέξοδο στην πίεση που δεχόταν για την παράνομη εκμετάλλευση των ε/κ περιουσιών να βρει μερική διέξοδο μέσα την οποία του ΕΔΑΔ δημιουργώντας την «επιτροπή ακίνητων περιουσιών», η οποία θεωρείται εσωτερικό ένδικο μέσο της υποτελούς στην Τουρκία διοίκησης στο υπό κατοχή τμήμα της Κύπρου. Και η «επιτροπή» αυτή μέχρι σήμερα μπορεί να έδωσε κάποια εκατομμύρια τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της, πλην όμως μέχρι σήμερα δεν αποδείχθηκε στην πράξη ως αποτελεσματικό ένδικο μέσο που μπορεί να προσφέρει ικανοποιητική θεραπεία στις απαιτήσεις Ελληνοκυπρίων ιδιοκτητών ακινήτων στα κατεχόμενα.
Η τουρκική πλευρά προσπαθεί εδώ και χρόνια να σπρώξει τη συζήτηση στο περιουσιακό προς την «επιτροπή» η οποία βεβαίως θα κόψει και θα ράψει τις αποφάσεις της σύμφωνα με τις απαιτήσεις του κατοχικού καθεστώτος. Χαρακτηριστικό δείγμα οι προηγούμενες αποφάσεις της «επιτροπής» όπου σε περιοχές όπου σημειωνόταν ανάπτυξη – βλέπει κατεχόμενη επαρχία Κερύνειας – δίνονταν εκατομμύρια ως αποζημιώσεις ενώ αλλού μόνο μερικές χιλιάδες.
Η τουρκική πλευρά έψαχνε εδώ και καιρό ένα άλλοθι για όλες τις ενέργειές της είτε για τις συνομιλίες είτε για την παράνομη εκμετάλλευση των ε/κ περιουσιών. Ένα άλλοθι, πρωτίστως για να το παρουσιάσει στους ίδιους τους Τουρκοκυπρίους αλλά και σ’ όσους προσπαθούν να εκμεταλλευθούν τις ε/κ περιουσίες.
Και βρήκε αυτό το άλλοθι στην τελευταία απόφαση του ΕΔΑΔ προβαίνοντας και πάλι σε μισή ανάγνωση, όπως έκανε πάντα. Γιατί η «επιτροπή» αυτή ουδέποτε έχει αποδειχθεί ότι είναι όντως ένα αποτελεσματικό ένδικο μέσο, ιδιαίτερα εάν ληφθεί υπόψη ότι εδώ και χρόνια απλώς επιδικάζει αποζημιώσεις τις οποίες αδυνατεί να πληρώσει. Αλλά αυτό δεν το λέει η τουρκική πλευρά. Εκείνο που προέχει είναι να ξεφύγει από την πίεση είτε για να συζητήσει το Κυπριακό είτε για να τερματίσει την παράνομη εκμετάλλευση των ελληνοκυπριακών περιουσιών.
