Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός και το κάθε νέο δεν σημαίνει ότι φέρνει μαζί του και κάτι καινούργιο. Γιατί μπορεί να παρουσιάζεται όλο χαμόγελα, έχοντας δίπλα του μια όμορφη γυναικεία παρουσία που τού προσθέτει , όπως γίνεται με τον Σαρκοζί και την Κάρλα Μπρούνι , τον Ντόναλντ Τραμπ και τη Μελάνια, αλλά έχει τις ίδιες παλιές ιδέες με τους προκατόχους του. Περπατά με σταθερότητα στα βήματά τους και σερβίρει αυτές τις θέσεις με ένα όμορφο νεανικό χαμόγελο. Αυτό σαν εισαγωγή για το νέο ηγέτη των τουρκοκυπρίων, Τουφάν Έρχιουρμαν που δημιούργησε ελπίδες ότι είναι δυνατόν με ένα νέο διάλογο και την παρουσία του στην ηγεσία των τουρκοκυπρίων, να φέρει κάτι καλό στα πρόσωπα των ελληνοκυπρίων προσφύγων που εδώ και 51 χρόνια ζουν με την αναμονή της επιστροφής στους σκλαβωμένους τόπους μας.
Είχα μια επικοινωνία με ένα φίλο Τουρκοκύπριο, τον Αχμέτ Τσιαβίτ, γνώστη των πάντων στα κατεχόμενα, συγγραφέα δημοσιογράφο και εκδότη, αριστερών πεποιθήσεων, που δεν το θεωρώ κακό, απλώς το καταγράφω επειδή εγώ ανήκω στην αντίθετη πλευρά.
Ιδού τι μου έγραψε σαν κατακλείδα της συνομιλίας μας: «Ο Έρχιουρμαν θα γίνει ακόμα ένας Ντενκτάς με τις πατροπαράδοτες τουρκικές αξιώσεις για διχοτόμηση…»
Παρακολούθησα πολύ στενά και με κριτική διάθεση τις πρώτες εμφανίσεις και δηλώσεις του κ. ‘Έρχιουρμαν, ηγέτη του Ρεμπουπλικανικού Κόμματος, αλλά όχι με το μάτι ενός Ελληνοκύπριου.
Γιατί στην 60χρονη πορεία που παρακολουθώ τους ηγέτες της τουρκοκυπριακής κοινότητας, κανένας δεν είχε τολμήσει να στραφεί εναντίον της πολιτικής της Τουρκίας.
Οι εκάστοτε ηγέτες της Τουρκίας άφηναν τον κάθε ένα ακόμα και τον Ταλάτ και τον Ακιντζί που στηρίζονταν από την αριστερά, να λένε θέσεις πέραν των επίσημων της Άγκυρας και να σχοινοβατούν, αλλά μόλις έλεγαν κάτι περισσότερο «τους έδινε το φρύδι» ο Ερντογάν και έφευγαν παραπονούμενοι από τις διαπραγματεύσεις, βάλλοντας εναντίον των ελληνοκυπρίων ηγετών, προφανώς για να εξιλεωθούν και να συνεχίσουν να υπάρχουν στα κατεχόμενα έστω και στα πολιτικά τάρταρα όπου κατέληγαν.
Μόνο ο Ραούφ Ντενκτάς είχε τη δύναμη να καθορίζει πολιτική αλλά και αυτόν τον σάρωσε ο «πολιτικός σιδηρόδρομος» που λέγεται Ερντογάν, ύστερα από 50 χρόνια, κατά το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν.
Ο Έρχιουρμαν φαίνεται ότι έμαθε καλά το μάθημά του. Στηριζόμενος στις δυνάμεις που διαφωνούσαν με τον Τατάρ παρουσιάστηκε στις εκλογές σαν ο άνθρωπος που εξέφραζε περισσότερο την πολιτική της Τουρκίας κι έτσι όταν τον άκουσα μετά την εκλογή του, δεν μπορούσα παρά να παρέμβω με τον δικό μου τρόπο.
Είπε ότι θέλει αυτό και το άλλο, κυριαρχία, αναγνώριση της κατοχής με παροχή διαβατηρίων στα παιδιά των εποίκων που ζουν στα σπίτια μας, ισότητα στο μοίρασμα του πλούτου όπως το φυσικό αέριο και σαρκάζοντάς τον είπα ότι το μόνο που δεν ζήτησε ήταν ξεχωριστή πίστα στο Τρόοδος για να πηγαίνουν οι έποικοι ή ο λεγόμενος τουρκοκυπριακός λαός, όπως αποκάλεσε όσους ζουν στα κατεχόμενα, για να κάνουν σκι.
Αυτό που άφησε από την αρχή να εννοηθεί ήταν ότι θα περπατούσε στα βήματα του Ντενκτάς και των άλλων ηγετών της τουρκοκυπριακής κοινότητας, που τα ήθελαν όλα δικά τους – και τον σκύλο χορτάτο και το ψωμί σωστό.
Ούτε λέξη για επιστροφή προσφύγων.
Έγραψα αυτά στον φίλο μου Αχμέτ Τσιαβίτ: Αχμέτ διάβασα προσεκτικά τα όσα είπε ο κ. Έρχουρμαν και λυπούμαι να παρατηρήσω ότι, ως ελληνοκύπριος, δεν είδα τίποτε καινούργιο.
Είπε ότι θέλει αυτό και εκείνο, είπε ότι θέλει τα ίδια πράγματα για τους τουρκοκύπριους. Ποιος διαφωνεί; Το θέμα είναι ότι είπε εκείνα που θέλει και όχι αυτά που θα δώσει ή θα πιέσει την Τουρκία να προσφέρει στους ελληνοκύπριους. Σού λέγω ακόμα ότι αυτά μπορεί να ακούγονται καλά από το αυτί ενός νέου τουρκοκύπριου, αλλά όχι ενός ελληνοκύπριου, που αναμένει να προωθηθεί κάποια λύση στο κυπριακό πρόβλημα. Γιατί οι ελληνοκύπριοι αυτό που ανέμεναν να ακούσουν είναι αναφορά από τον Έρχιουρμαν στο προσφυγικό και την ιδιοκτησία τριών πόλεων και δεκάδων χωριών που κατελήφθησαν το 1974 από τον τουρκικό στρατό. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Η περιουσία μου βρίσκεται στη Λύση ή την Ακτοάν όπως την αποκαλείτε, στο δρόμο προς την Αμμόχωστο. Θεωρεί όλα όσα κατέλαβε ο τουρκικός στρατός ότι του ανήκουν; Πρέπει να το πει καθαρά. Αυτό αποτελεί το κλειδί για τη λύση και όχι το φυσικό αέριο κλπ».
Μου απάντησε ο κ. Τσιαβίτ: «Μην περιμένεις τίποτε από τον Έρχιουρμαν».
Αμφιβάλλω αν θα προσπαθήσουν να δώσουν κάποιο έδαφος πίσω. Ο Έρχιουρμαν αποκαλεί τους έποικους «τούρκικο λαό της Κύπρου» (Cyprus Turkish people) ενώ τους υποσχέθηκε ότι θα τους δώσει ευρωπαϊκή υπηκοότητα (όχι της Κυπριακής Δημοκρατίας) την οποία αποφεύγει ακόμα και να την κατονομάσει ως τέτοια. Γι’ αυτό και εξασφάλισε τόσο μεγάλο αριθμό ψήφων και από τα δεξιά κόμματα τα οποία έχουν φθαρεί. Εξασφάλισε την πλειοψηφία των ψήφων για οικονομικούς λόγους – λόγω των συνεχιζόμενων υποτιμήσεων της τουρκικής λίρας αλλά και πολιτικών- λόγω της αβεβαιότητας για το μέλλον.
Ο Ερντογάν μίλησε πολύ φιλικά για τον Έρχιουρμαν που η Δημοκρατία της Τουρκίας δαπάνησε ένα σωρό χρήματα για το νέο κτιριακό συγκρότημα για τη στέγαση της λεγόμενης Προεδρίας και της λεγόμενης Βουλής στην Κέρμια, παρά τον Άγιο Δομέτιο (6 δισεκατομμύρια τουρκικές λίρες). Η πολιτική θέληση των τουρκοκυπρίων είναι πολύ σημαντική για εμάς είπε, παρά το γεγονός ότι τα τρία τέταρτα των ψηφοφόρων είναι έποικοι.
Θα πρέπει να περιμένουμε για να δούμε τι έχει στο μυαλό του. Ίσως ο Ερντογάν να έχει ήδη λάβει τις διαταγές από τον Τραμπ. Μπορείς να απευθυνθείς στην Επιτροπή Περιουσίας στη Λύση και να πάρεις κάποια χρήματα πριν φύγεις από αυτό τον κόσμο. Αλλιώς δεν μπορεί να προβλεφθεί κάποια επιστροφή. Ένας φίλος μου Αρμένιος πήρε κάποια χρήματα από την Επιτροπή.
Ο Αχμετ Τσιαβίτ παρέθεσε ακόμη τη γνώμη του για το προσφυγικό πρόβλημα αλλά και τον ίδιο τον Έρχιουρμαν. «Το προσφυγικό πρόβλημα φοβούμαι ότι μοιάζει με εκείνο των Παλαιστινίων».
Όταν τον παρακάλεσα να μου πει αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτά που ανταλλάξαμε μού απάντησε στο τέλος σίγουρος για ότι θα ακολουθήσει:
«Ο Έρχιουρμαν θα καταστεί ακόμα ένας Ντενκτάς με τις πατροπαράδοτες τουρκικές αξιώσεις για διαμελισμό που πηγαίνουν παράλληλα με το βρετανικό σχέδιο για συνεργασία μεταξύ των δυο κοινοτικών κρατιδίων.
Ο Αχμέτ μού έστειλε και ένα άλλο σχόλιο του για τις λεγόμενες εκλογές στα κατεχόμενα δίνοντας τη δική του άποψη για το ότι έγινε και τι συμβαίνει σήμερα στα κατεχόμενα: «Θα πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι τα 3/4 των ψηφοφόρων στα κατεχόμενα είναι έποικοι από την Τουρκία. Το 1/4 είναι αυθεντικοί τουρκοκύπριοι.
Από την άλλη, στις 14 Μαΐου 2023, όταν έγιναν οι προεδρικές εκλογές για την Τουρκία, 140.680 Τούρκοι πολίτες ψήφισαν στην «ΤΔΒΚ» (ένα τμήμα είχε και την υπηκοότητα της «ΤΔΒΚ») και ο Ερντογάν πήρε το 39,41%, ενώ ο Κιλιτστάρογλου (Kılıçdaroğlu) το 53,5% των ψήφων.
Το θέμα μου είναι ότι η εικόνα δεν είναι μαυρόασπρη. Υπάρχουν Τούρκοι έποικοι που ψήφισαν τον Έρχιουρμαν, ο οποίος τους υποσχέθηκε ότι θα γίνουν πολίτες της ΕΕ. Παρόμοια ήταν η περίπτωση και στο δημοψήφισμα του Σχεδίου Ανάν.
Εν ολίγοις, θέλουν την ΕΕ (ΕΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ) για να μπορέσουν να μετακομίσουν στη Γερμανία αγαπητέ φίλε.
Δεν είναι σίγουρο. Εφόσον οι Τούρκοι έποικοι προτίμησαν να μην παραμείνουν σε μια αντιδημοκρατική και υπανάπτυκτη Τουρκική Δημοκρατία, μπορούν επίσης να παραμείνουν σε μια επανενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία ως χώρα της ΕΕ.
Αλλά η τ/κ κοινότητα μας έχει μετατραπεί σε μειοψηφία, Επίσης στα κατεχόμενα και οι νεαρές φιλοδυτικές γενιές δεν προτιμούν να ζουν πια εκεί, γιατί μετατράπηκε σε επαρχία της Τουρκίας τα τελευταία 51 χρόνια».
